📒فصل پنجم :آتش فشان انقلاب
🔹قسمت بیست و یکم
✍حاج آقا روح الله
پس از آنکه در سال ۱۳۳۷ به قم رفتم ، در دروس اصول فقه امام شرکت کردم و این درسها را طی شش سالی که در قم بودم ، ادامه دادم .در دروس فقه امام هم شرکت کردم ، ولی در همه سالها نه؛ چون به حلقه درس حاج آقا مرتضی حائری پیوستم ؛ و این امر نه بعلت ترجیح جلسات درس آقای حائری، بلکه به سبب شلوغ نبودن آن بود. طلاب جلسات درس آقامرتضی تعدادشان کم بود؛ با آنکه ایشان از نظر علم و فضل معروف بود اما روش تدریس وی جذبشان نمیکرد . همان تعداد اندک هم آن درس را ترک کردند و من به تنهایی ماندم . تا پیش از حرکت امام خمینی 《ره》در سال ۱۳۴۱، هیچگونه نشانه ای از انقلابی بودن در ایشان مشاهده نمیشد . ایشان استادی جدی بود با لباسی مرتب و فوق العاده تمیز . سر به زیر وارد جلسه ی درس میشد، به هیچ یک از طلاب نگاه نمیکرد، درس خود را با جدیت میداد، به پرسش ها و بحثها ی طلاب با دقت و توجه تمام پاسخ میگفت و بدون آنکه توجهی به ایجاد ارتباط با طلاب داشته باشد به همان شکل بیرون میرفت . اما در عین حال میان طلاب _ اعم از شاگردانش و غیر شاگردانش_ محبوبیت بسیاری داشت .
امام خمینی 《ره》 با پدرم دوست بود . هرگاه قصد سفربه مشهد داشتم برای خداحافظی نزد ایشان میرفتم و ایشان هم میخواست که سلامش را به پدرم برسانم . همچنین در بازگشت از مشهد هم نزد ایشان میرفتم و ایشان حال پدرم را جویا میشد . برای پرسش برخی مسائل هم خدمت ایشان میرفتم . وقتی نهضت امام آغاز شد ، کاملا برای پیوستن به زیر پرچم ایشان آماده بودم ؛ چون همه ی آنچه را که میخواستم ، در این نهضت یافتم.
⬅ادامه دارد...
📒فصل پنجم :آتش فشان انقلاب
🔹قسمت بیست و دوم
✍انقلاب چگونه آغاز شد
یکسال پس از نهضت امام،از یکی از کوچه های قم میگذشتم که دیدم دومین اعلامیه امام را بر درِورودی مدرسه حجتیّه چسبانده اند در این اعلامیه ، امام 《اسدالله عَلَم》را با لحن و زبانی مورد خطاب قرار داده بود که قدرت اسلام و عزت علمای مسلمین در آن موج میزد .کلمات اعلامیه را با تمام وجود خواندم و خواستم به سجده بیفتم ؛ زیرا بیانگر تمام احساسات و آرزوهایم بود و فهمیدم امام تا آخر پای حق می ایستد. در واقع حوزه علمیه قم پس از رحلت آقای بروجردی احساس یتیمی میکرد . در چنین شرایطی بود که امام مانند کوهی راسخ و استوار برخاسته بود و در نهایت شجاعت و قدرت و عظمت، با قدرت حاکمه ی ستمگر سخن میگفت. طبیعی بود که این موضع امام ، همه ی احساسات انسان آرمان خواه و آرزومند عزت اسلام و مسلمین را تحت تاثیر خود قرار دهد . به دنبال بالا گرفتن نهضت و مشارکت فعالانه ام در آن ، رفت و آمدم به بیت ایشان افزایش یافت . حرکت امام در پاییز سال ۱۳۴۱با اقدام ایشان در محکوم ساختن مصوبه ی دولت مبنی بر تبدیل 《سوگند به قرآن》 به《سوگند به کتابهای آسمانی》و مصوباتی از این قبیل_ که هدف آنها تضعیف عظمت اسلام در ایران و تعرض به علمای دین بود _ آغاز شد. در برابر سر و صدایی که در کشور برپاشد دولت از موضع خود در مورد این مصوبه عقب نشینی کرد اما نقشه های دیگری ریخت . یکماه پس از این عقب نشینی ، شاه شش لایحه در رابطه با موضوعاتی مختلف به اسم انقلاب سفید ارائه کرد. که در واقع طرحهایی امریکایی بود و امام این طرحهای شاه و حتی رفراندوم آن را محکوم کرد.
⬅️ادامه دارد ....
7. خون دلی که لعل شد، فصل پنج.mp3
5.43M
کتاب صوتی#خون_دلی_که_لعل_شد
🎙# فصل پنجم :آتش فشان انقلاب
🇮🇷حاج آقا روح الله و آغاز انقلاب
با توجه به جذابیت صوت این کتاب ان شاء الله از این قسمت به بعد بصورت صوتی این کتاب خدمتتان ارائه میگردد.
۵ مگابایت
شهادت دکتر مصطفی چمران
1360/03/31
در سحرگاه 31/3/1360ایرج رستمی فرمانده منطقه دهلاویه به شهادت رسید و شهید دکترچمران به شدت از این حادثه ناراحت بود یکی از فرماندهانش را احضار کرد و او را به جبهه برد تا در دهلاویه به جای رستمی معرفی کند . همة رزمندگان را در کانالی پشت دهلاویه جمع کرد، شهادت فرمانده شان، ایرج رستمی را به آنها تبریک و تسلیت گفت وافزود:
خدا رستمی را دوست داشت و برد و اگر ما را هم دوست داشته باشد، می برد. (خداوند ثابت کرد که او را دوست می دارد و چه زود او را به سوی خود فراخواند). سخنش تمام شد، با همة رزمندگان خداحافظی و دیده بوسی کرد، به همة سنگرها سرکشی نمود و در خط مقدم، در نزدیک ترین نقطه به دشمن، پشت خاکریزی ایستاد و به رزمندگان تأکید کرد که از این نقطه که او هست، دیگر کسی جلوتر نرود، چون دشمن به خوبی با چشم غیرمسلح دیده می شد و مطمئناً دشمن هم آنها را دیده بود.
آتش خمپاره که از اولین ساعات بامداد شروع شده بود و علاوه بر رستمی قربانی های دیگری نیز گرفته بود، باریدن گرفت و دکتر چمران دستور داد رزمندگان به سرعت از کنارش متفرق شوند واز هم فاصله بگیرند.یارانش از او فاصله گرفتند و خمپاره ها در اطراف او به زمین خورد و با اصابت یکی از خمپاره ها ی دشمن ترکش به پشت سر دکتر چمران اصابت کرد و ترکش های دیگر صورت و سینة دو یارش را که در کنارش ایستاده بودند، شکافت و فریاد و شیون رزمندگان و دوستان و برادران باوفایش به آسمان برخاست.
خون از سرش جاری بود او را به سرعت به آمبولانس رساندند ودر بیمارستان سوسنگرد که بعداً به نام شهید دکترچمران نامیده شد، کمک های اولیه انجام شد و آمبولانس به طرف اهواز شتافت، ولی افسوس که فقط جسم بی جانش به اهواز رسید و روح او سبکبال و با کفنی خونین که لباس رزم او بود، به دیار ملکوتیان و به نزد خدای خویش پرواز کرد و ندای پروردگار را لبیک گفت (ارجعی الی ربک راضیه مرضیه) از شهادت سردار پرافتخار اسلام، این فرزند هجرت و جهاد و شهادت و اسوه حرکت و مقاومت. امت مسلمان ایران و شیعیان محروم لبنان غرق در حسرت و ماتم گردیدند