‍ ✨ یا نور ✨ 🌸شهید محمدرضا دهقان🌸 #رود_به_خواب_دو_چشم_از_خیال_تو_هیهات ✍🏻 به قلم خواهر بزرگوار شهید: ..... 🎬 پرده اول 🎬 .... -- محمدرضا! ساعت سه صبحه! روزِ خدا رو ازت گرفتن؟ صبح قرآن بخون خب!! -- دیر نمیشه مامان! میخوابم، بذار اذان صبح برسه، نماز بخونم، میخوابم. .... 🎬 پرده دوم 🎬 .... -- محمد! ساعت ۹ صبح نمازِ چی میخونی؟ بین صبح و ظهر هم نماز داریم مگه؟ خجالت نمیکشی؟ -- اتفاقا چون از خدا خجالت میکشم دارم میخونم، اگه قرار بود از شما خجالت بکشم که وقتی قضاشد اصلا نباید میخوندم! دیشب خسته بودم، خواب موندم، عمدی نبود. خدا رحیمه... .... 🎬 پرده سوم 🎬 .... محمد، در خیابان بهشت، در معراج شهدای تهران، خسته و زخمی و آرام خفته است... خانه اما پر است از بهتی عظیم و سکوتی مملو از طوفان... نیمه های شب گاهی لرزان از خواب می پَرم و غم تمام دلم را میگیرد: انگار پروازش واقعی ست. چند دقیقه ای که خواب مهمان چشمانم میشود، باز مدام زمزمه میکنم: بدنش سرد است، دستش، سینه اش، انگار زمین خورده، صورتش هم زخم دارد، لبهایش چرا خشک است؟ نکند باز هم ماجرای عطش؟ خواهر فدایت، مگر در تهران نیستی؟ برگرد... و باز انگار تازیانه ای از خواب بیدارم میکند. تا صدای اذان صبح بلند میشود. همه انگار بار بیست سال زندگی محمد را یک شبه بر دوش کشیده اند؛ خسته از جا برمی خیزند. صدای ناله ای در سجده نماز بلند است. شاید صدای قلب مادر، شاید صدای دل پدر، شاید... -- محمد را برای نماز بیدار کردید؟؟؟ منتظر جواب نمی مانم و وارد اتاقش میشوم: محمد جان! بلند شو وقت نماز است، محمد، محمدرضا. می نشینم روی همان قسمتی از فرش که میدانم محل خوابش بوده، دستی به فرش میکشم و باز بارانی سوزناک مهمان چشمانم میشود: آخر عزیزدلم! در معراج چه میکنی؟ وقت نماز است، بیدار شو.... .... 🎬 پرده چهارم 🎬 .... مدتها از شهادش گذشته. جوانی خسته از بی هدفی و بیهودگی روزانه، در خوابی عمیق و پر از غفلت فرورفته، که دلبری مهمانش میشود. نیمه شب او را در آستانه درب اتاقش تمام قد میبیند، لبخندی میزند و میگوید: آقامصطفی! بیدار شو! وقت نماز صبح است... و دلبری ها و حماسه های محمدرضا همچنان ادامه دارد... ____ 🥀 ناگهان آمد و زد، آمد و کشت، آمد و برد 🥀 او فقط آمده بود از دل ما رد بشود... 😭😭😭😭😭😭😭😭