•• 🫀🪐 . . •| کتاب راض بابا |• #قسمت_سیزدهم / صفحه ۲۰ تا وسط راهرو، دستم را روی دیوار تابوکی راه بردم و مقابل اولین در ورودی بزرگ سبزرنگ ایستادم. در را تکیه گاه دستم قرار دادم و در چارچوب، به نظاره ایستادم. ترنم نوای حسین... حسین.... در تمام وجودم رخنه کرد. داخل حسینیه، از خاموشی لامپ‌ها و چادرها تاریک بود و فقط با نور لامپ‌های کوچکی رنگ قرمز به خود گرفته بود. دست به سینه گذاشتم. السلام علیک یا اباعبدالله » تا ته حسینیه که از جمعیت، پر بود چشم گرداندم و به اشک‌های بی قرارم اجازه فرو ریختن دادم. مداحی و سینه زنی که تمام شد، همه با هم شعر پایان مراسم را که خیلی به دل می نشست، خواندند. «یاران چه غریبانه/ رفتند از این خانه/ هم سوخته شمع ما/ هم سوخته پروانه » تقاضایم از خدا این بود که در شیراز جاهایی قسمتمان کند که بچه هایم روز به روز به او نزدیک تر شوند، و خدا این مکان را نشانم داد. حالا جلوی حسینیه مبهوت مانده بودم و نمیدانستم بچه ام کجاست! لحظه ای با دیدن تیمور که ناامیدانه به سمتم می‌آمد و آقای باصری که به طرف تیمور می دوید، از خیالات بیرون آمدم. - آقا تیمور، آقا تیمور، برگرد بریم راضیه پیدا شده! ادامه دارد... کپی اکیدا ممنوع!!!!🚫 #کتاب_راض_بابا #شهیده_راضیه_کشاورز #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🍃اللهم صل علی محمد و آل محمد🍃 • کانالِ شهیده راضیه کشاورز :) 🌱| @shahideRaziehkeshavarz