رمان بجه مثبت
#پارت_صد_بیست_یک
.
ریحان:
وقتی رسیدم خانه یک راست رفتم اتاقم. انگار همه فهمیده بودن چون اصلا از شعاع ۲ متری ام رد نمیشدن و فقط سوسن برام غذا می اورد و بعد ظرف را میبرد. حضم اینکه متین دوستم داشته باشه سخت بود. آنقدر موضوع متین فکرم را مشغول کرده بود که اصلا یادم رفته بود به آرشام فکر کنم.از نظر من متین آدمی بود که میتوانست هر دختری را خوشبخت بکنه و اینکه منم نسبت به او بی میل نبودم چون با همه ی پسر های اطرافم فرق میکنه یه جور الگوعه الان برام. هیچ وقت بهم نگاه بد ننداخت همیشه سرش پایین بود. حتی عاشقیشم متفاوت بود. یک بارم کاری نکرد که بفهمم دوستم داره. بر عکس من همیشه عکس العمل هایش معقولانه بود.
طی یک تصمیم آنی به خانه متین و مادرش زنگ زدم.
آنقدر آنی تصمیم گرفتم که با صدای مادرش جا خوردم.
_سلام....
مادرش:
سلام. شما؟؟
افکار ریحان::
باز من یک کاری با عجله کردم. حالا چی بگم خدایا؟؟؟
_ریحانه هستم . خوب هستین؟؟
مامانش:
وای عزیز دلم خوبی؟ خانواده خوب هستن خانمی؟؟
_مچکر . خانواده سلام میرسونن. غرض از مزاحمت زنگ زدم به خاطر آن چند روز مزاحمت تشکر کنم.
مادرش:
قربونت برم . مزاحمت چیه؟ شما مراحمی.خیلی خوشحالم که مائده دوست خوبی مثل تو داره.
_ممنونم شما لطف دارین. سلام برسونید . خدا حافظ.
مادرش:
ریحانه خانوم
_جانم؟؟
مادرش:
شما نمیدونی چند روزه مائده و متین چشونه؟؟
ریحان:
مکثی کردم و گفتم:
_چطور مگه؟
مادرش:
پسرم چند وقته مثل مرغ سرکنده است و توی خانه بند نمیشه. مائده هم که هیچی فقط غم زده یه جا خیره میشه. هیچیم به من نمیگن.
ریحان:
نمیدونم. منم مثل شما بی اطلاعم. امیدولرم مشکلی نباشه.
مادرش:
انشالله. مزاحمت نمیشم . خداحافظ
_مراحمید. خدانگهدار.
.....
✍ادامه دارد....✍
نویسنده: الف ستاری
تایپ: گمنام
....
@shahidhojajjy
