#بگذار_دشمن_اشتباه_کند برخی اینگونه استدلال می کنند که بزودی آمریکا به کمک اسرائیل می آید و قرائن این را نشان می دهد که این برنامه ریزی شده است که انبار تسلیحات ما را تخلیه کنند تا با حجم زیادی از انواع حملات ترکیبی قدرت بازدارندگی ما را گرفته و ابتکار عمل را به دست بگیرند و در ادامه پیشنهاد می دهند که همزمان جبهه ای هم برای آمریکا باز کنیم! اما نظر من این است: هرگونه حمله پیشدستانه به آمریکا در شرایط کنونی، خطای محاسباتی فاجعه‌بار خواهد بود؛ چرا که با نادیده گرفتن دو دستاورد حیاتیِ به‌دست‌آمده پس از حمله اسرائیل— یعنی مشروعیت بین‌المللی بی‌سابقه (افزایش فشار جهانی بر تل‌آویو) و سرمایه اجتماعی بی‌بدیل داخلی (همبستگی ملی در دفاع مشروع)— ما را از اهرم‌های راهبردی فعلی محروم می‌کند. هوشمندانه‌ترین راهبرد، تحمیل هزینه‌های فزاینده از موضع قدرتِ مبتنی بر صبر است: ۱. حفظ وضعیت قربانیِ مشروع در افکار عمومی جهان با اجتناب از اقدام تهاجمی اولیه، ۲. تمرکز بر هدف‌های در دسترس‌تر (نظیر پایگاه‌های آمریکا در عراق/سوریه) در صورت تحریک مستقیم واشنگتن، ۳. تبدیل زمان به متحد راهبردی با تشدید بحران‌های داخلی رژیم صهیونیستی. این رویکرد، آمریکا را در دوراهی مرگبار قرار می‌دهد: حمله به ایران = ورود به جنگی پرهزینه با اجماع جهانی علیه خود، سکوت = تشدید فروپاشی ابهت اسرائیل. نتیجه مطلوب: واگذاری تصمیم جنگ به دشمن، با گزینه‌هایی که همگی به سود ایران است. تاریخ ۲۰ ساله جنگ‌های خاورمیانه نشان می‌دهد قدرت‌هایی که در موضع دفاع مشروع عمل می‌کنند (حزب‌الله ۲۰۰۶، ایران پس از ترور سلیمانی) هزینه‌های راهبردی کمتری متحمل شده‌اند تا مهاجمان (آمریکا در عراق، اسرائیل در غزه). حفظ این موضع، تاکتیکی کلاسیک بر پایه‌ی «بگذار دشمن اشتباه کند» است. @mahmoudbagheri1