چشمهایت به همه گفت بیا الّا من باز شد حاجت یک عدّه روا الّا من مادرت داده براتِ همه را میدانم کرده در حقّ همه خلق دعامیدانم باز هم برگ ‌براتم به کناری افتاد وعده گاه همه شد کرب و بلا الّا من دستِ من خالی و از پیش نگاهم رفتند از نجف تا به حرم، خیلِ گدا الّا من دردم این بود که زائر شوم و خیلی ها با دعای تو گرفتند شفا الّا من بارها گریه کنان از کرمت پرسیدم حرمت داشت برای همه جا... الّا من؟ من به جا ماندن از این قافله عادت دارم بطلب، عیب ندارد همه را... الّا من! #نــوكــر_نـوشــت.. #حـسین_جـان.... گاهی به دیده اشک غم و گاه اشک شوق این است حال ما، زِ فراق و وصال تو #صلی_الله_علیک_ياسيدناالمظلوم_يااباعبدالله_الحسين