دلنوشته رستا برای تولد پدرش سلام بابای مهربانم شاید یک رور به ندیدنت و نشنیدن صدایت و به جای خالی ات عادت کنم اما هرگز فراموشت نمیکنم چقدر دردناک است فهمیدن نبودنت،بابا امروز نیستی اما نیست تو از بسیار هست نامردمان این شهر،هست تر است.نیاز به کسی دارم که راه را نشانم دهد تنبه ام کند،تشویقم کند،نه به حق قدرتی که دارد بلکه به اقتدارش من بابایم را می خواهم ...پدرم امنیت در تو مثل آغوش گرم مادر برای فرزند ترسان از دنیای ناشناخته هاست پدر کلام تو مشعلی روشن و فروزان در تاریکی راه های مخوف و پر پیچ و خم زندگی است می‌گویند دخترها عزیزدردانه بابا هستن می گویند دخترها بابایی اند آری منم عزیزدردانه بابا بودم،منم بابایی بودم اما اصلا فکر نمیکردم که قرار است به این زودی تکیه گاهم ،پشت و پناهم،و عزیزتر از جانم را ازدست بدهم باورش، درکش ،تحملش خیلی برایم سخت است هنوز حال و احساساتم با گفتن کلمات بیان نمی‌شود دردی که کشیدم و میکشم برای گفتنش کلمات هم کم اند خیلی کم .بابای خوبم دوستت دارم و همیشه به یادتم خواستم کمی از دلتنگی هایم را برایت بگویم از نبودنت ولی بابا نبودنت که نوشتن ندارد درد دارد،درد... بعضی از دردها چند دقیقه طول می‌کشد بعضی ها چندروز و بعضی از دردها ماه ها و سالها اما درد رفتن تو تا ابد تمام وجودم را عذاب می‌دهد.پدرم وقتی رفتی من و مادر شکستیم از غم تو ،به یادت گریستیم دلمان برایت تنگ است پدرم وقتی رفتی سقف خانه مان ترک برداشت و دل من و مادر سخت شکست یاد آن جمله(آن مرد در باران آمد )افتادم ،یادم آمد که دیگر پدرم در باران با نانی در دست و لبخند همیشگی بر لب نخواهد آمد، دلم گرفت بابای نازنینم امروز تولد توست اولین تولدی که من از تو درک کردم آن هم سر مزارت بود،قرار بود دختر کوچولوی تو روز تولدت در کنارت به ایستد و با تو عکس یادگاری بگیرد اما چه شد!!به مادر گفته بودی رستا در روز تولدم می‌تواند به ایستد در کنارم و عکس بگیرد ،الان رستای تو دوسال و ۱۰ ماهه است می‌تواند به ایستد اما تو کجایی بابا بی تو شادی از تقویم زندگی مان رفت و برنگشت پدر بهشتی ام تولدت در آسمان ها مبارک بابا قسم به تمام روزهای سرد و گرمی که برایم زحمت کشیدی دوستت دارم و خیالت برایم تکیه گاه است و در تک تک ثانیه های وجودم جاری هستی و هنوز هم همراه لحظه های دلتنگی و شادی ام هستی آری پدر دیگر نیست خطاست،پدرم اینجاست در قلبم،غروب تو طلوع غم های رستای ۷ ماهه ات بود خدایا دلم گرفته بابایم سلطان قلبم بود تا حالا کسی را از روی صفحه گوشی بوسیده اید که بفهمید فاصله چقدر درد دارد پدر عزیزم تنهایی هایم پر از یاد توست آری من هم بابا دارم فقط قلبش نمی‌زند نفس نمی‌کشد دیگر هم پیشمان نیست همین،ولی بابا دارم دلم برای صدایت ،بوی تنت یک لحظه در آغوش کشیدنت پر میزند پدرم رفت و خزان شد دل من ،کاش میماند و بهارم می ماند..... پدرم دعا گوی دلتنگی هايمان باش #شهید_احسان _نصیری #همسرانه #دختران_شهدا #سالروز_تولد