🔸ضلال؛ يعنى سرگشتگى؛ يعنى گم‏شدگى اين ضلال است كه منشأ تمامى گمراهى ‏ها و از دست رفتن ‏ها و كفرها و نفاق ‏هاست. 🔸 آدمى كه خود را باخت، آدمى كه خود را گم كرد، آدمى كه خود را نديد و به حساب نياورد، اين چنين گمشده ‏ى سرگشته ‏اى را، هر كس به هر طرف مى ‏برد؛ كه فرعون ‏ها، همين ‏گونه آدم ‏ها را با پوك كردن و خالى ساختن، به اطاعت مى ‏كشيدند: «فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَاطاعُوه». اين استخفاف و سبك كردن است، كه باعث استثمار و استضعاف و اس اس های دیگر می شود. 🔸آن‏ها كه آدمى را براى خود مى ‏خواهند، اين‏گونه در ظلمات نگاه مى ‏دارند و اين گونه سرگشته و گمشده مى ‏خواهند. و خدا كه آدمى را بارور مى ‏خواهد، او را در نور مى ‏آورد تا خود را ببيند و با چشم باز سودا كند و هدف ‏هاى برابر و راه مناسب را بردارد و گرفتار ضلال در سعى و عمل نشود. پس ضلال آدمى، به ضلال اهداف و ضلال راه و ضلال سعى مى ‏رسد. ❛❛ عین‌صاد 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۲۰۰ ╭─┅─•🍃🌸🍃•─┅─╮ ‌ @shahidomidakbari ╰─┅─•🍃🌸🍃•─┅─╯

آيا نمى ‏خواهى درمان دردهاى خودت را و هم‏كلاسى ‏هاى خودت را، دنبال كنى؟ آيا نمى ‏خواهى به اين‏ سردرگمى ‏ها و سرگشتگى ‏هاى گسترده روى بياورى و با بيّنات و با تهديد و با تدبير، آن‏ها را درمان نمايى و از محدوديت و محروميّت نجات بدهى؟ چون آدمى كه خود را نديد، فقط همين هفتاد سال زندگى دنيا را مى ‏بيند و براى همين هفتاد سال برنامه ‏ريزى مى ‏نمايد و در اين محدوده، دين اگر مفيد هم باشد، ضرورى نيست. بدون دين، مى‏توان براى دنيا برنامه ‏ريزى داشت؛ همان‏طور كه اين بى ‏دين ‏ها و حتى ضدّ دين ‏ها، برنامه ‏ريزى كرده ‏اند و به علم و قدرت و توسعه و رفاه هم رسيده ‏اند. محدوديت، به ‏دنبال ضلال مى ‏آيد و نتيجه ‏ى اين محدوديت، محروميت از گستره ‏ى هستى و از تمامى دنياهايى است كه آدمى از آن‏ها عبور مى ‏نمايد؛ چون آدمى، همان‏طور كه از نه ماهه ‏ى رحم عبور كرده، از هفتاد ساله ‏ى دنيا هم عبور مى ‏نمايد؛ كه آدمى از تمامى اين دنياها بيش‏تر است، كه براى اين دنياها، به خودآگاهى، به مرگ ‏آگاهى و به دردآگاهى و به آزادى و انتخاب و به مسؤوليت و مجازات نياز نداشت. ❛❛ عین‌صاد 📚 #نامه_های_بلوغ ╭─┅─•🍃🌸🍃•─┅─╮ ‌ @shahidomidakbari ╰─┅─•🍃🌸🍃•─┅─╯

📜 🔹آدمى كه خود را يافت، هدف را مى ‏يابد و ميان خود و هدف، #صراط_مستقيم را مى ‏يابد. 🔹 نفاق دامن‏گير او نمى ‏شود، كه منافق خود باخته است و به ‏دنبال #منافعى است كه لحظه به لحظه جابه‏جا مى ‏شوند و همين است كه منافق، بى‏شكل است؛ مُذَبْذَب است؛ به شكل ظرفى است كه در آن قرار مى ‏گيرد. 🔹 و همين سودپرستى و بى‏شكلى، به محروميّت و دستاويز اين و آن شدن مى ‏انجامد. همين #بى _هويتى، به بدعت، به رأى، به قياس و استحسان، به وابستگى و تعلّق تاريخى و جغرافيايى مى ‏انجامد؛ كه اسير زمان و مكان مى ‏شود و تحمّل استناد و همراهى دليل را ندارد. 🔹 در حالى ‏كه آدمى با نارسايى علم و تجربه و عقل و فلسفه و قلب و عرفان خود، به وحى گره مى ‏خورد و با استناد بر آن و اعتماد به آن راه مى ‏افتد. 🔹و در واقع، اين ميوه‏ى عقلانيّت انسان است كه با وسعت روابط و نارسايى امكانات علمى و عقلى و قلبى، به وحى گره بخورد و از آزادى، آزاد شود و به عبوديّت ‏روى بياورد و در هر كار، به نيّت و سنّت و اهميت توجّه داشته باشد، كه حقيقت عبوديّت، اين است. ❛❛ عین‌صاد 📚 #نامه_های_بلوغ ╭─┅─•🍃🌸🍃•─┅─╮ ‌ @shahidomidakbari ╰─┅─•🍃🌸🍃•─┅─╯

🌱 در يك مرحله، تو كارها را با غريزه انجام مى ‏دهى و يا انجام نمى ‏دهى. 🌱 اما در هنگام #بلوغ، آدمى به نظارت و حساب‏ رسى و به سنجش و تعقّل روى مى ‏آورد. 🌱 در اين مرحله، مجموعه ‏ى كارها و حالت ‏ها را محاكمه مى ‏كند و ديگر هيچ كدام از اين كارها و حال‏ ها را طبيعى نمى ‏داند. 🌱 از خود مى ‏پرسد چرا خوشحال شدم؟ چرا ناراحت شدم؟ چقدر بايد خوشحالى يا ناراحتى مى ‏كردم؟ پس چرا بيش‏ تر يا كم‏ تر؟ 🌱 با اين محاكمه ‏هاست كه آدم، آدم مى ‏شود تا به ‏حال نيروهايى در تو فعاليت داشته ‏اند. 🌱 با حواس، با احساسات، با تخيّل و با تفكّر كار مى ‏كردى. و چيزهاى جديدى را كشف مى ‏كردى و مجهولات خودت را، از معلوماتى كه داشتى، بيرون مى ‏آوردى‏. ولى هنگام بلوغ، تو به #نظارت و #حساب‏رسى جديدى مى‏ رسى. 🌱 اگر چيزى را بخواهى و اگر محيط و عادات و فكر تو، برايت راه ‏هايى را نشان بدهند؛ حالا تو مى ‏توانى هم خواسته و مطلوب خود را و هم اين راه ‏ها را بررسى كنى و انتخاب كنى. 🌱 بررسى اهداف و راه ‏ها و روش ‏ها، با انتخاب تو همراه مى ‏شود. 🌱 نيروى سنجش تو نيروى #تعقّل تو، باعث‏ مى ‏شود كه از زير بار عادت ‏ها و علاقه ‏ها و غريزه ‏ها آزاد شوى و باعث مى ‏شود كه بتوانى انتخاب كنى. ❛❛ عین‌صاد 📚 #نامه_های_بلوغ ╭─┅─•🍃🌸🍃•─┅─╮ ‌ @shahidomidakbari ╰─┅─•🍃🌸🍃•─┅─╯