#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و ياد كنيد زمانى را كه خدا شما را پس از قوم عاد جانشين آنان گردانيد و شما را در سرزمينشان سكونت داد و شما در نقاط هموار آن قصرهايى ساختيد و از كوه‌ها خانه‌هايى تراشيديد؛ پس نعمت‌هاى خدا را ياد كنيد و در زمين به فساد و تباهى برنخيزيد. (74)
اشراف قوم او كه تكبّر ورزيدند و رسالت او را نپذيرفتند، به ناتوان شمرده‌شدگان قوم خود كه ايمان آورده بودند گفتند:
آيا مى‌دانيد كه صالح از جانب پروردگارش به رسالت فرستاده شده است؟ گفتند: بى‌گمان، ما به آن‌چه او بدان فرستاده شده است ايمان داريم. (75)
آن مستكبران كه رسالت او را نپذيرفتند گفتند: بى‌ترديد، ما به آن‌چه شما بدان ايمان آورده‌ايد كافريم. (76)
پس آن ماده شتر را كشتند و متكبّرانه از فرمان پروردگارشان سرپيچى كردند و گفتند: اى صالح، اگر از پيامبرانى، آن عذابى كه به ما وعده مى‌دهى براى ما بياور. (77)
پس لرزش آنان را فراگرفت و در پى آن، در خانه‌هايشان به زانو درآمده و با چهره بر زمين افتادند و هلاك شدند. (78)
سپس صالح از آنان روى برگردانيد و گفت: اى قوم من، به راستى من پيام پروردگارم را به شما رساندم و شما را پند دادم ولى شما پنددهندگان را دوست نمى‌داريد. (79)
و از لوط كه او را به رسالت فرستاديم ياد كن، آنگاه كه به قوم خود گفت: آيا به اين كار زشت و پليد مى‌پردازيد كه از ميان همه آدميان هيچ‌كس در آن بر شما سبقت نگرفته است؟ (80)
آيا شما از روى شهوت، به جاى زنان به سوى مردان مى‌رويد و با آنان درمى‌آميزيد؟! بلكه شما مردمى تجاوزكاريد. (81)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
از ميان اشراف قومش آنان كه تكبّر ورزيده و ايمان نياورده بودند گفتند: اى شعيب، قطعا تو و كسانى را كه ايمان آورده و با تواند از شهرمان بيرون مى‌كنيم، يا اينكه به كيش ما بازگرديد. گفت: آيا هرچند ناخشنود باشيم، باز هم بايد به كيش شما درآييم؟ (88)
ما آيين شما را نمى‌پذيريم، چرا كه اگر به آيين شما باز گرديم بعد از اينكه خدا ما را از آن رهايى داده است قطعا به خدا دروغ بسته‌ايم. ما را نشايد كه به آن باز گرديم مگر اينكه خدا كه تدبيركننده امور ماست عنايت خود را از ما برگيرد و ما به شرك روى بياوريم، زيرا دانش پروردگار ما همه‌چيز را فراگرفته و اوست كه مى‌داند تا چه زمانى ما درخور يكتاپرستى هستيم. ما بر خدا توكّل كرده و امر خود را به او وانهاده‌ايم. پروردگارا، ميان ما و قوم ما كه كافر شده‌اند به حق داورى كن و حق‌گريزان را نابود كن كه تو بهترين داورانى. (89)
و از ميان اشراف قومش آنان كه كفر ورزيده بودند به مؤمنان گفتند: اگر از شعيب پيروى كنيد، قطعا شما در آن صورت زيان‌كار خواهيد بود. (90)
آنگاه لرزش آنان را فراگرفت و در خانه‌هايشان به زانو درآمدند و با چهره بر زمين افتادند و هلاك شدند. (91)
كسانى كه شعيب را دروغ‌گو شمردند چنان نابود شدند كه گويى در ديارشان اقامت نداشتند. كسانى كه شعيب را دروغ‌گو انگاشتند آنانند زيانكاران. (92)
پس از آنكه عذاب به سراغ كافران مدين آمد، شعيب از آنان روى برتافت و گفت: اى قوم من، به راستى من پيام‌هاى پروردگارم را به شما رساندم و شما را پند دادم، از اين رو بر شما اندوه نمى‌خورم. چگونه بر مردمى كه كافر شدند اندوه خورم؟ (93)
و ما در هيچ شهرى پيامبرى نفرستاديم مگر اينكه مردم آن‌جا را به سختى و گزند دچار كرديم، باشد كه آنان در برابر خدا فروتنى كنند. (94)
پس چون به راه راست نيامدند، به جاى سختى، آسايش آورديم تا اينكه فزونى يافتند (اموال و افرادشان بسيار شد) گفتند: سختى‌ها و آسايش‌ها بازى روزگار است نه آزمون الهى؛ به پدران ما نيز گزند و مايه سرور (رفاه و آسايش) رسيده است. پس ناگهان آنان را به عذاب فروگرفتيم در حالى‌كه آن را تصور نمى‌كردند. (95)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و اگر مردم آن شهرها كه به عذاب گرفتار شدند، ايمان آورده و تقوا پيشه كرده بودند، به يقين از آسمان و زمين بركت‌هايى بر آنان مى‌گشوديم، ولى پيامبران و آيات ما را دروغ انگاشتند، ما نيز آنان را به عذابى كه نمود گناهانشان بود گرفتار ساختيم. (96)
با اين حال، آيا مردم شهرها ايمن بودند از اينكه عذاب ما شبانه آنگاه كه خفته‌اند به سراغشان آيد؟ (97)
و آيا مردم شهرها ايمن بودند از اينكه عذاب ما آنگاه كه آفتاب مى‌گسترد، در حالى كه به بازى روزانه مشغولند، به سراغشان آيد؟ (98)
آيا آنان از مكر خدا ايمن بودند؟ جز مردم زيان‌كار از مكر خدا احساس ايمنى نمى‌كنند. (99)
آيا فرجام شوم پيشينيان، كسانى را كه زمين را پس از هلاكت ساكنانش به ارث مى‌برند راه ننموده و براى آنان اين حقيقت را آشكار نكرده است كه اگر بخواهيم، آنان را به گناهانشان گرفتار مى‌سازيم و بر دل‌هايشان مهر مى‌نهيم، در نتيجه آنان سخن حق را نخواهند شنيد؟ (100)
ما بخشى از خبرهاى اين شهرها را بر تو حكايت مى‌كنيم، و به راستى پيامبرانشان معجزاتى را كه بر حقّانيتشان دلالت داشت براى آنان آوردند ولى آن‌ها ايمان نياوردند، زيرا چنين نبودند كه به چيزى كه پيش‌تر آن را دروغ شمرده‌اند ايمان بياورند. اين‌گونه خداوند بر دل كافران مهر مى‌نهد. (101)
آنان با خدا پيمان بستند كه او را بپرستند و براى او شريكى مپندارند، ولى براى بيشترشان پايبندى به هيچ عهدى نيافتيم، و بيشترشان را اين‌گونه يافتيم كه عهدشان را مى‌شكنند. (102)
سپس بعد از آن پيامبران، موسى را با نشانه‌هاى خود (معجزات) به سوى فرعون و اشرافيان دربارش به رسالت برانگيختيم ولى آن‌ها را از روى ستم دروغ شمردند و انكار كردند، چرا كه مردمى فسادگر بودند. پس بنگر فرجام فسادگران چگونه بود. (103)
و موسى گفت: اى فرعون، همانا من پيامبرى از سوى پروردگار جهان‌ها هستم. (104)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
پس هنگامى كه نيكى (وفور نعمت و گشايش روزى) به آنان روى مى‌آورد مى‌گفتند: اين ويژه ماست؛ و اگر بدى (قحطى و كمبود) به آنان مى‌رسيد، به موسى و كسانى كه با او بودند فال بد مى‌زدند. بدانند كه عذابشان كه براى آنان مايه بدشگونى است فقط نزد خداست و از بين نمى‌رود، ولى بيشترشان اين حقيقت را نمى‌دانند. (131)
و به موسى گفتند: هر افسونى را كه به گمان خود معجزه مى‌پندارى براى ما بياورى تا ما را به وسيله آن جادو كنى ما به تو ايمان نخواهيم آورد. (132)
پس بر آنان طوفان آب و ملخ‌ها و كنه‌ها و غوك‌ها و خون را كه نشانه‌هايى روشن بودند و جداى از يكديگر رخ مى‌نمودند فرستاديم، ولى آنان تكبّر ورزيدند و به موسى ايمان نياوردند و قومى گناه‌پيشه بودند. (133)
و هرگاه يكى از آن عذاب‌ها بر آنان فرود مى‌آمد مى‌گفتند: اى موسى، به پيمانى كه پروردگارت نزد تو دارد كه دعايت را مستجاب مى‌كند، براى ما از او درخواست كن. قطعا اگر اين عذاب را از ما بردارى به تو ايمان مى‌آوريم و بنى اسرائيل را رها مى‌كنيم تا با تو رهسپار شوند. (134)
و چون عذاب را از آنان برمى‌داشتيم و آنان به پايان مهلتى كه براى وفا به پيمانشان تعيين شده بود مى‌رسيدند، بى‌آن‌كه انتظار رود پيمان خود را مى‌شكستند. (135)
پس، از آنان انتقام گرفتيم و آنان را در دريا غرق كرديم بدين‌سبب كه آيات ما را دروغ انگاشتند و از آن‌ها غفلت ورزيدند. (136)
و به آن مردمى كه پيوسته ضعيف و ناتوان نگاه داشته مى‌شدند، مشرق‌ها و مغرب‌هاى سرزمين قدس را كه در آن بركت بخشيده بوديم، به ميراث داديم، و قضا و وعده نيكوى پروردگارت براى بنى اسرائيل به پاس صبرى كه پيشه كردند، تحقق يافت، و قصرها و كاخ‌هايى را كه فرعون و قومش ساخته بودند و باغ‌هايى را كه با داربست‌ها برافراشته بودند، ويران كرديم. (137)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و چون موسى خشمگين و اندوهناك به سوى قوم خود بازگشت به آنان گفت: پس از رفتنم مرا بد جانشينى كرديد. آيا مى‌خواستيد كار پروردگارتان (فروفرستادن تورات) پيش از زمانش تحقق يابد؟ آنگاه صحيفه‌هاى تورات را افكند و سر برادرش هارون را با چنگ زدن به موهايش گرفت و او را به سوى خود مى‌كشيد. هارون گفت: اى پسر مادرم، اين قوم مرا به ناتوانى كشاندند و نزديك بود مرا به خاطر مخالفت با گوساله‌پرستى بكشند. پس دشمنان را با نكوهش من شادمان مساز، و مرا در مخالفت با خود همراه اين ستمكاران مشمار. (150)
موسى برادرش را معذور دانست و گفت: پروردگارا، من و برادرم را ببخشاى و ما را به رحمت خويش درآور كه تو مهربان‌ترين مهربانانى. (151)
به يقين، كسانى كه تنديس گوساله را به خدايى گرفتند، به زودى خشمى شديد از جانب پروردگارشان و ذلّتى فراگير در زندگى دنيا به آنان خواهد رسيد. و ما كسانى را كه به خدا دروغ مى‌بندند اين‌گونه كيفر می‌دهيم. (152)
و كسانى كه كارهاى ناروا كردند، سپس بعد از آن توبه نمودند و ايمان آوردند، قطعا پروردگارت پس از توبه آنان آمرزنده گناهانشان است و بر آنان رحمت مى‌آورد. (153)
و آنگاه كه خشم موسى فرونشست، صحيفه‌هاى تورات را برگرفت، و در نوشته آن‌ها رهنمود و رحمتى است براى كسانى كه از پروردگارشان بيم دارند. (154)
و موسى از ميان قومش هفتاد مرد را برگزيد تا همراه او در آن زمانى كه با او وعده نهاده بوديم، به كوه طور آيند. آنان با درخواست رؤيت خدا مرتكب ستمى بزرگ شدند و به سزاى آن زمين‌لرزه‌اى برخاسته از صاعقه آسمانى آنان را بلرزاند و هلاكشان كرد. هنگامى كه لرزش آنان را فراگرفت. موسى گفت: پروردگارا، اگر مى‌خواستى، آنان را پيش‌تر به هلاكت مى‌رساندى و نيز مرا. آيا ما را به كارى كه بى‌خردانمان كردهاند نابود مى‌كنى؟ اين جز آزمون تو نيست كه هر كه را بخواهى به وسيله آن گمراه و هر كه را بخواهى هدايت مى‌كنى. تويى سرپرست ما، پس ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور و تويى بهترين آمرزندگان. (155)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و براى ما در اين دنيا و در جهان آخرت زندگى نيكويى مقرر فرما، زيرا ما به سوى تو باز آمده و راه تو را پيش گرفته‌ايم. خداوند در پاسخ موسى فرمود: عذابم را به هر كه خواهم مى‌رسانم- چنان‌كه آن هفتاد تن را هلاك كردم- و رحمت من همه‌چيز را فراگرفته است، و به زودى رحمت خاص خود را كه تأمين‌كننده نيكبختى دنيا و آخرت است براى كسانى مقرر مى‌كنم كه تقوا پيشه سازند و زكات بپردازند، و نيز براى كسانى كه به آيات ما ايمان مى‌آورند. (156)
مؤمنان كسانى‌اند كه از اين فرستاده، پيامبر درس ناخوانده كه اهل كتاب او را نزد خود با همين نام و نشان در تورات و انجيل نوشته مى‌يابند، پيروى مى‌كنند.
مى‌يابند كه آنان را به كار پسنديده فرمان مى‌دهد و از كار ناپسند بازشان مى‌دارد و پاكيزه‌ها را براى آنان حلال و پليدها را بر آنان حرام مى‌كند، و بار گرانشان را از دوششان برمى‌دارد و بندها و زنجيرهايى را كه بر آنان تحميل شده است از آنان فرو مى‌گذارد.
پس كسانى كه به او ايمان آورده و او را بزرگ داشته و يارى‌اش كردهاند و از قرآن، اين كتاب روشنگرى كه از جانب خدا نازل شده و قرين او و گواه راستگويى اوست پيروى نموده‌اند آنان نيكبخت خواهند بود. (157)
بگو: اى مردم، من فرستاده خدا به سوى همه شما هستم؛ خدايى كه فرمان‌روايى آسمان‌ها و زمين از آن اوست. معبودى شايسته پرستش جز او نيست. زنده مى‌كند و مى‌ميراند. پس به خدا و رسول او- آن پيامبر درس‌ناخوانده كه خود به خدا و سخنان او ايمان دارد- ايمان بياوريد و از او پيروى كنيد، باشد كه به نيكبختى سراى آخرت راه يابيد. (158)
و از قوم موسى گروهى بودند كه به وسيله حق مردم را راه مى‌نمودند و به وسيله آن ميان خويش به عدالت رفتار مى‌كردند. (159)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و بنى اسرائيل را به دوازده قبيله كه هر يك امّتى بودند تقسيم كرديم، و به موسى آنگاه كه قومش از او آب خواستند وحى نموديم كه با عصايت بر اين سنگ بزن. و چون عصايش را بر آن زد، دوازده چشمه آب به تعداد قبايل بنى اسرائيل از آن جوشيد كه هر گروهى از آن قبايل آبشخور خود را شناخت، و ابرها را- آنگاه كه در بيابانى سوزان در حركت بودند- بر آنان سايه‌گستر كرديم و «منّ» و «سلوى» بر آنان فرو فرستاديم و به آنان گفتيم: از روزى‌هايى كه به شما داده‌ايم و همه خوب و پاكيزه‌اند بخوريد. آنان [با سركشى‌ها] بر ما ستم نكردند، بلكه بر خود ستم روا مى‌داشتند. (160)
و ياد كن هنگامى را كه به آنان گفته شد: به اين شهر درآييد و از نعمت‌هاى آن- هر جا كه خواهيد- به خوشى بخوريد و بگوييد: پروردگارا، گناهانمان را فروريز، و سجده‌كنان [- با فروتنى] وارد دروازه آن شهر شويد؛ ما هم گناهانتان را بر شما خواهيم بخشود و بر پاداش نيكوكاران نيز خواهيم افزود. (161)
ولى كسانى از آنان كه ستم كرده بودند، آن را به سخنى ديگر تغيير دادند سخنى جز آن‌چه به آنان گفته شده بود، پس بر آنان به سزاى اينكه ستم مى‌كردند، عذابى از آسمان فرستاديم. (162)
اى پيامبر، از بنى اسرائيل درباره مردم آن شهرى كه در ساحل دريا بود بپرس، آنگاه كه در روز شنبه به احكام آن روز تجاوز مى‌كردند؛ زمانى كه كه ماهيانشان روز شنبه كه مى‌بايست صيد را ترك كنند آشكارا به سويشان (در كنار دريا) مى‌آمدند و در غير آن روز كه كار را تعطيل نمى‌كردند و صيد ماهى براى آنان مباح بود نزدشان نمى‌آمدند. اين‌گونه آنان را مى‌آزموديم به سبب اينكه خدا را نافرمانى می‌كردند. (163)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و ياد كن زمانى را كه گروهى از آن ساحل‌نشينان به گروهى ديگر كه تجاوزكاران را از نافرمانى خدا نهى مى‌كردند گفتند: براى چه مردمى را پند مى‌دهيد كه خداوند آنان را نابود مى‌كند يا به عذابى شديد گرفتارشان مى‌سازد؟ گفتند: آنان را از نافرمانى خدا نهى مى‌كنيم تا نزد پروردگارتان براى ما عذرى باشد، و شايد بترسند و از گناه بپرهيزند. (164)
پس چون گنهكاران آن‌چه را كه بدان تذكر داده شده بودند به فراموشى سپردند، كسانى را كه از گناه نهى مى‌كردند نجات بخشيديم؛ و كسانى را كه ستم كردند، به سزاى اينكه از اطاعت خدا خارج شدند، به عذابى ناگوار دچار كرديم. (165)
آرى، هنگامى كه با شكستن مقررات روز شنبه از ترك آن‌چه از آن بازداشته مى‌شدند سرپيچى كردند، به آنان گفتيم: بوزينگانى باشيد مطرود و رانده شده. (166)
و ياد كن زمانى را كه پروردگارت اعلام كرد كه قطعا كسانى را برمى‌انگيزيم و بر آنان مسلط مى‌كنيم كه به آنان تا روز قيامت عذاب ناگوار بچشانند. به راستى پروردگارت برخى از گنهكاران را به سرعت كيفر مى‌دهد، و به راستى او آمرزنده و مهربان است. (167)
و آنان را در زمين به گروه‌هايى چند تقسيم كرديم. برخى از آنان شايسته و درستكارند و برخى از آنان جز اين هستند، و ما آنان را به نعمت‌ها و خوشى‌ها و نيز به سختى‌ها و ناگوارى‌ها آزموديم، باشد كه از راه نادرست بازگردند. (168)
پس از آن شايستگان، جانشينانى كتاب آسمانى تورات را به ارث بردند و احكام و معارف آن را دريافت كردند، ولى كالاى ناپايدار اين دنيا را بى‌هيچ توجهى به حرام يا حلال بودن آن مى‌گرفتند، و مى‌گفتند: بخشوده خواهيم شد. البته اين سخن را از روى توبه نمى‌گفتند، چرا كه اگر كالايى مانند آن به ايشان مى‌رسيد باز هم آن را مى‌گرفتند. آيا از آنان پيمان ثبت شده در آن كتابى كه به ميراث بردند گرفته نشد كه درباره خدا چيزى جز حق نگويند؟ ولى با اينكه آن را فراگرفتند و آموختند، به آن پيمان وفا نكردند با اين هدف كه به دنياى خود برسند، در حالى‌كه سراى آخرت براى كسانى كه تقوا پيشه مى‌سازند بهتر است؛ پس آيا درنمى‌يابيد؟ (169)
و كسانى كه به كتاب آسمانى چنگ مى‌زنند و نماز را برپا داشته‌اند، اصلاح‌گران جوامع بشرى هستند و آنان را پاداشى است و ما قطعا پاداش اصلاح‌گران را تباه نخواهيم كرد. (170)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و به بنى اسرائيل زمانى را يادآورى كن كه آن كوه را از بن بركنديم و هم‌چون سقفى آن را بر فرازشان قرار داديم به گونه‌اى كه پنداشتند بر سرشان فرو خواهد افتاد؛ آنگاه گفتيم: كتابى را كه به شما داده‌ايم به جدّ و جهد بگيريد و احكام و معارفى را كه در آن است به خاطر داشته باشيد، باشد كه تقوا پيشه سازيد. (171)
و يادآور زمانى را كه پروردگارت از فرزندان آدم، از پشتشان، ذريه آنان را گرفت و آنان را بر خودشان گواه ساخت كه آيا من پروردگار شما نيستم؟
گفتند: چرا، تويى پروردگار ما و ما حقيقتى جز اينكه مملوك تو باشيم نداريم؛ ما اين را ديده‌ايم و بر آن گواهيم. چنين كرديم تا روز قيامت نگوييد ما از اين حقيقت بى‌خبر بوديم. (172)
آرى ربوبيت خود را نه تنها به پدرانتان بلكه به شما نيز نشان داديم تا روز قيامت نگوييد: جز اين نيست كه پدرانمان پيش از ما شرك ورزيدند و ما پس از آنان فرزندان ايشان بوديم و اعتقادى جز شرك نمى‌شناختيم؛ پس آيا ما را به آن‌چه آن باطل‌گرايان انجام دادند به هلاكت مى‌رسانى [به آتش دوزخ عذاب مى‌كنى]؟ (173)
و بدين‌سان نشانه‌هاى خود را به تفصيل بيان مى‌كنيم تا آن‌چه بايد، تحقق يابد و باشد كه آنان به حق بازآيند. (174)
و براى بنى اسرائيل بخوان خبر آن‌كس را كه ما نشانه‌هاى خود را به او داديم و راه معرفت حق براى او آشكار شد ولى او خود را از آن‌ها به درآورد و شيطان از پى او روان گرديد و در نتيجه او از گمراهان گشت. (175)
و اگر مى‌خواستيم، با نشانه‌هايى كه به او نمايانديم وى را به جايگاهى رفيع بالا مى‌برديم و به قرب خويش مى‌رسانديم، ولى نخواستيم، زيرا او به زمين چسبيد و به لذت‌هاى دنيا گرايش يافت و از هواى نفس خود پيروى كرد. پس حكايت او مانند حكايت سگ تشنه است كه اگر بر او هجوم برى له‌له مى‌زند، و اگر رهايش كنى باز هم له‌له مى‌زند. اين حكايت مردمى است كه آيات ما را دروغ انگاشتند. پس اين داستان را براى آنان بخوان، باشد كه بينديشند. (176)
مردمى كه آيات ما را دروغ شمرده‌اند داستان بدى دارند و با اين كارشان بر خود ستم كردهاند. (177)
هركه را خدا هدايت كند او حقا هدايت يافته است، و كسانى را كه به گمراهى مى‌افكند واقعا زيان‌كارند. (178)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و قطعا بسيارى از جنيان و آدميان را براى دوزخ آفريده‌ايم، چرا كه آنان را دل‌هايى است كه به آن‌ها حقيقت را درنمى‌يابند و ديدگانى دارند كه به آن‌ها آيات حق را نمى‌بينند و برايشان گوش‌هايى است كه به آن‌ها سخن حق را نمى‌شنوند. آنان همانند دام‌ها هستند بلكه از آن‌ها گمراه‌ترند. آنانند بى‌خبران. (179)
نيكوترين نام‌ها كه بيان‌گر كمال مطلق و پيراستگى از هر كاستى است از آن خداوند است، پس او را به اين نام‌ها بخوانيد و بپرستيد، و كسانى را كه در مورد نام‌هاى خدا به بيراهه مى‌روند و او را به نام و صفت آفريده‌ها مى‌شناسند يا غير او را به نام و صفت او تصور مى‌كنند، واگذاريد. به زودى به آن‌چه كردهاند جزا داده مى‌شوند. (180)
از ميان كسانى كه آفريده‌ايم گروهى هستند كه به وسيله حق مردم را هدايت مى‌كنند و به وسيله آن ميان مردم به عدالت رفتار مى‌نمايند. (181)
و كسانى كه آيات و نشانه‌هاى ما را دروغ انگاشته‌اند، به تدريج و از جايى كه نمى‌دانند آنان را به تباهى و هلاكت نزديك مى‌كنيم. (182)
و به آنان مهلت مى‌دهم و اين كيد من با آنان است، به راستى كيد من استوار است. (183)
آيا نينديشيده‌اند كه همنشينشان محمد هيچ جنونى ندارد؟ آرى هيچ جنونى دامن‌گير پيامبر نيست او جز پيامبرى هشداردهنده كه هشدارهايش را به روشنى بيان مى‌كند، نيست. (184)
آيا در ملكوت آسمان‌ها و زمين (وابستگى آن‌ها را به خدا) و در ملكوت آن‌چه خدا آفريده است ننگريسته و در اينكه شايد پايان مهلتشان نزديك شده باشد نينديشيده‌اند؟ آنان پس از قرآن كه معجزه‌اى آشكار است به كدامين سخن ايمان مى‌آورند؟ (185)
آنان ايمان نمى‌آورند، زيرا هر كه را خدا به سزاى كردارش به بيراهه افكند او را هدايت‌گرى نيست. خدا آنان را وامى‌نهد كه در طغيانشان سرگردان بمانند. (186)
از تو درباره قيامت مى‌پرسند كه وقوع آن چه زمانى خواهد بود؟ بگو: علم آن تنها نزد پروردگار من است. آنگاه كه وقتش فرارسد جز او آن را پديدار نمى‌سازد. قيامت بر آسمان‌ها و زمين گران و سنگين آمده است؛ چرا كه ظهورش نابودى آن‌ها را در پى دارد، جز ناگهان به سراغتان نمى‌آيد. مكرر از تو زمان وقوع آن را مى‌پرسند، گويى تو از آن با خبرى. بگو: علم آن تنها نزد خداست، ولى بيش‌تر مردم اين حقيقت را نمى‌دانند. (187)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
اى پيامبر، بگو: من براى خود مالك هيچ سودى نيستم تا آن را به سوى خود جلب كنم و مالك هيچ زيانى نيز نيستم تا آن را از خود بازدارم، مگر آن‌چه خدا براى من بخواهد. و اگر غيب مى‌دانستم، خير و نيكى بسيارى براى خود گرد مى‌آوردم و بدى به من نمى‌رسيد. من جز هشداردهنده و نويدرسان نيستم. (188)
خداست آنكه شما را از يك تن آفريد و همسرش را از نوع او قرار داد تا در كنارش بيارامد؛ پس چون با وى درآميخت، همسرش به نطفه او كه بارى سبك بود باردار شد و مدتى را با آن سپرى كرد تا آنكه جنينى سنگين شد، و چون بدان گرانبار گشت، هر دو تن (پدر و مادر) خداوند، پروردگارشان را خواندند و با او چنين پيمان بستند كه اگر فرزندى سالم و درخور بقا به ما عطا كنى قطعا از سپاس‌گزاران تو خواهيم بود. (189)
پس هنگامى كه به آن دو فرزندى شايسته عطا كرد، براى خدا در آن‌چه به آنان داده بود شريكانى قرار دادند، پس خداوند برتر از آن است كه آدميان به او شرك ورزند. (190)
آيا بت‌هايى را شريك خدا قرار مى‌دهند كه چيزى نمى‌آفرينند و خودشان آفريده مى‌شوند (پديدآورنده‌اى دارند)؟ (191)
و نه بر يارى پرستش‌گران خود توانايى دارند و نه مى‌توانند خويشتن را يارى كنند. (192)
و اگر آن‌ها را به راه راست فراخوانيد از شما پيروى نمى‌كنند. براى شما يكسان است، چه آن‌ها را براى نيازهاى خود بخوانيد يا خاموش باشيد. (193)
كسانى را كه به جاى خدا مى‌خوانيد بندگانى مانند خود شما هستند؛ پس آن‌ها را بخوانيد و خواسته‌هاى خود را از آن‌ها بخواهيد، اگر راست مى‌گوييد كه بر آنجام كارهايى توانايند بايد پاسخ شما را بدهند و خواسته شما را اجابت كنند. (194)
آيا آن‌ها پاهايى دارند كه با آن راه روند، يا دست‌هايى دارند كه با آن بگيرند و بر چيزى تسلط يابند، يا ديدگانى دارند كه با آن بنگرند، يا گوش‌هايى دارند كه با آن بشنوند؟ اى پيامبر، به مشركان بگو: معبودان خود را كه شريك خدا مى‌پنداريد به يارى فراخوانيد آنگاه بر ضد من نيرنگ كنيد و مرا مهلت ندهيد. (195)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
ولى بدانيد كه نيرنگ شما بى‌ثمر است، زيرا خداوند كه اين كتاب را فرو فرستاده ياور من است و مرا از شرّ شما در امان مى‌دارد، و او بندگان شايسته خود را سرپرستى مى‌كند و يارى خود را از آنان دريغ نمى‌دارد. (196)
و كسانى را كه شما به جاى خدا مى‌خوانيد و مى‌پرستيد، نه بر يارى شما توانايى دارند و نه مى‌توانند خود را يارى كنند. (197)
و اگر آن‌ها را به راه راست فراخوانيد نمى‌شنوند، و آنان را مى‌بينى كه با ديدگانى كه براى آن‌ها ساخته‌اند به تو مى‌نگرند ولى بينايى ندارند. (198)
اعتدال و ميانه‌روى را پيشه خود كن و مردم را به انجام كار نيك فرمان ده و با نادانان مدارا كن و از خطاهايشان درگذر. (199)
و اگر تحريكى از سوى شيطان تو را به پرخاش‌گرى با جاهلان و انتقام گرفتن از آنان وادارد به خدا پناه بر، كه او شنوا و داناست. (200)
كسانى كه تقوا پيشه كردهاند، هنگامى كه وسوسه‌اى از شيطان به آنان مى‌رسد و بر گرد قلبشان مى‌گردد تا در آن جاى گيرد، خدا را به ياد مى‌آورند و كار خود را به او وامى‌گذارند و او پرده غفلت را از آنان مى‌زدايد و ناگهان بينا مى‌شوند. (201)
اين در حالى است كه شياطين كه برادران مشركانند آنان را در گمراهى مدد مى‌دهند وانگهى كوتاهى نمى‌كنند و همچنان به گمراه كردن آنان ادامه مى‌دهند. (202)
و چون آيه‌اى برايشان نياورى، با تمسخر مى‌گويند: چرا آن را از اين‌جا و آن‌جا جمع‌آورى نمى‌كنى؟ بگو: من فقط آن‌چه را از جانب پروردگارم به من وحى مى‌شود پيروى مى‌كنم. اين قرآن روشنگرى‌هايى از جانب پروردگار شماست، و براى گروهى كه ايمان مى‌آورند مايه هدايت و رحمت است. (203)
و چون قرآن خوانده شود به آن گوش فرادهيد و خاموش باشيد، باشد كه مورد رحمت الهى قرار گيريد. (204)
و پروردگارت را در درون خود از روى خشوع و با ترس و بيم ياد كن، و هر صبح و عصر، بدون آواى بلند، زبان به ذكر او بگشاى و از غافلان مباش تا از مقربان او گردى؛ (205)
زيرا آنان كه نزد پروردگارت هستند (مقرّبان درگاه او) تكبر نمى‌ورزند و از پرستش او سرباز نمى‌زنند و او را از هركاستى منزّه مى‌شمرند و براى او سجده مى‌كنند. (206)
❤️یاعلی مددی کن مارا
╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮
🦋 @tartilvathdir96 🦋
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯