🔴 #PDF 📷 تصاویر کمتر دیده شده از دیدار علما و مراجع، با حضرت #امام_خمینی (رضوان الله تعالی علیه) ✍ تصاویر در قالب پی دی اف و با کیفیت است، لذا در هنگام زوم کردن (بزرگ نمایی)، اندکی تحمل فرمایید. 🌺🍃به مناسبت #دهه_فجر ✳️ @ShahidRabe

🌺🍃به مناسبت #دهه_فجر 🔰👇👇

🔴 نسخه pdf 📙 کتاب کمیاب و #بصیرت افزای "شهید مطهری افشاگر توطئه؛ تأویل «ظاهرِ» دیانت به «باطنِ» الحاد و مادیّت" ✍ تألیف: مورخ و پژوهشگر فقید، استاد علی ابوالحسنی(منذر) 🔸ناشر: دفتر انتشارات اسلامی ✍ کتاب حاضر مجموعه ای است تحلیلی، تاریخی و افشاگرانه از بینش و تفکر استاد شهید مرتضی مطهری در مواجهه با خطر #التقاط و انحراف در دین، که در آثار قلمی، کلامی و رفتار انقلابی آن متفکر شهید، تبلور یافته بود و سر انجام نیز جانش را در راه مبارزه با این خطر از دست داد. ✍ مؤلف، این پرسش را مطرح می نماید که، ما به عنوان رهیاران آن شهید سعید و ادامه دهندگان راه پر افتخارش چه کرده ایم؟ در جواب می گوید: اگر به راستی از مطهری دم می زنیم و به حق، خواهان تداوم راه او هستیم، بایستی درست، همچون بسیج عمومی ملت در روزهای نخست اشغال لانه جاسوسی و قطع ارتباط با آمریکا، بازو در بازوی هم در جهت آفت زدایی، التقاط زدایی فکر و اندیشه نسل انقلاب از زنگار گرایشات منحرف، بسیج گردیم و این حساس ترین بعد از مبارزه را به انجام برسانیم... 🔸 در بخشی از این کتاب، نویسنده به ستیز #مرجع_شهید علامه شیخ فضل الله نوری (ره) با جریان استعماری - وارداتی ((پروتستانتیسم اسلامی)) می پردازد. 🔸 چاپ دوم کتاب شامل ۴۶ موضوع و ۷ ضمیمه است (که احتمالاً مغایرت هایی با نسخه pdf از چاپ اول آن داشته باشد) 🔸 ضمیمه معروف این اثر نیز، نقد تند استاد مطهری بر اسلام شناسی علی شریعتی است. ✅ مطالعه این اثر ارزشمند به محققان، مورخان و فعالین عرصه فرهنگ، دین و سیاست توصیه می شود. ✳️ @ShahidRabe

🌺🍃به مناسبت #دهه_فجر 🔰👇👇

✅ #انقلاب_اسلامی، بازگشتی به شیخ شهید علامه فضل الله نوری(ره) ✍ نویسنده: مرحوم شمس آل احمد 🔰 تحریم تنباکو توسط میرزای شیرازی و فتوای «الیوم استعمال تنباکو و توتون بای نحو کان در حکم محاربه با امام زمان صلواه الله علیه است» و همچنین زعامت و رهبری سیاسی چند تن از مراجع تقلید صدر مشروطیت، آیات عظام (همچون شیخ فضل الله نوری) نمونه های زنده تحرک روحانیت مبارز بود. اگر سلسله قاجار، ناچار شد تن به حکومت مشروطه بدهد، به علت پایداری مراجع روحانی بود. اما در تداوم انقلاب، روحانیت نقش مؤثر خود را از دست داد و عملاً از سیاست انزوا جست. دو علت عمده این انزوای سیاسی روحانیت، یا جدایی سیاست از روحانیت را باید در عوامل زیر جست: ۱- سیاست جهانی استعمار زمان، با فتوای میرزای شیرازی و تحریم تنباکو، در ایران مواجه با شکست شد. این ضربه، استعمار جهانی را متوجه نقطه مثبت منطقه کرد. این نقطه مثبت، نفوذ کلام بی رقیب روحانیت بود در توده مردم. آن چنان که حتی زنان حرم ناصرالدین شاه هم دیگر قلیان کشیدن و چاق کردن را ترک کردند. اگر طرف مذاکره سیاست استعماری دربار بود و اگر دربار، عامل زنده سیاست آن روز، حتی کلامش در اندرون و خانه خویش نفوذی نداشت، تنها چاره آن بود که روحانیت از این نفوذ کلام خلع شود. ۲- وقتی انقلاب مشروطه، به زعامت و رهبری انحصاری روحانیون، دربار را تا صحه و امضا گذاشتن به یک قانون، عقب نشاند، آن وقت این سئوال پیش آمد که آن قانون، چه قانونی باید باشد. آنچه بی تردید و یک قول، تمام روحانیون دوران می گفتند و در آن وحدت کلام داشتند، این بود که منصفانه و خداپسندانه نیست که تمایلات فردی یک تن به نام شاه، قانونیت داشته باشد. اما در این که چگونه تمایلاتی به جاست که قانونیت پیدا کند، بین روحانیت اختلاف سلیقه وجود داشت. و این اختلاف سلیقه در طی هشت ده ماه، تبدیل شد به اختلافات اصولی و اساسی. و روحانیت یکپارچه، منشعب شد به دو گروه: الف: گروه طالب مشروطه مشروعه؛ کسانی بر این باور بودند که هیچ تمایلی جز تمایل پروردگار نمی تواند قانونیت داشته باشد. و تمایلات پروردگار در کتاب آسمانی قرآن مدون است. قانون گذار اصلی و به حق، خداست. مجاهد شهید، حضرت شیخ فضل الله نوری، جلوه شناخته شده این نوع باورمندی بود. ب: گروه طالب مشروطه سلطنتی؛ کسانی که بعضاً، قرآن را قدر می گذاشتند. اما اداره جامعه را تنها با تکیه بر آن عملی نمی شناختند. شاید بین افراد این گروه آرا و افکار مونتسکیو و روسوی فرانسوی شیفتگانی یافته بود، افرادی که قانون را قراردادهای اجتماعی موضوعه می شناختند. قرادادهایی که باید بین افراد یک جامعه وضع و محترم و مجری شمرده شوند. تجلی این طرز تفکر، مجاهدان دوگانه، حضرات سید محمد طباطبایی و سید عبدالله بهبهانی، شناخته شده اند که به زعم من زیر سلطه فرزندان از فرنگ برگشته خویش بودند. بروز این اختلاف و شکاف، سیاست استعماری را که گوش خوابانده و مترصد بود، در کار آورد. و آنان به تشویق و تحریض روحانی زادگانی چون پسران طباطبایی و بهبهانی و روحانیون جوان و فرصت طلب آن زمان چون تقی زاده، سید ضیاء طباطبایی، شیخ علی دشتی، محمد تدین، یعقوب انوار و امثالهم پرداختند. وجه مشترک اینها، آن بود که شیفته تمدن مغرب بودند. و به نقاط ضعف روحانیت آشنا بودند، به پشتوانه پدران روحانی شان، بین مردم نفوذ کلام داشتند. با این ویژگی ها، دامن همت و خدمت به کمر زدند و آتش نفاق را بین مراجع روحانی سه گانه (که جرقه اش در اختلاف سلیقه اولی بین آنان راجع به تدوین و تنظیم قانون اساسی به وجود آمده بود) دامن زدند. و مآلا" شدند رجال زادگان به مشروطیت رسیده ای که وظیفه اساسی شان آن بود تا زهر یا تیزی قانون اساسی اولیه را بگیرند که تأکید داشت مصوبات مجلس باید مورد قبول پنج تن از نمایندگان مراجع تقلید باشد [که طرح مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری، برای نظارت بر مصوبات مجلس بود]. انقلاب بهمن 1357 و حوادث پیروزمندانه سال اول انقلاب (تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی و تثبیت ولایت فقیه) نمی تواند دلیلی باشد بر حقانیت تلقی و برداشت آن گونه روحانیونی که در صدر مشروطیت قبول عام نیافتند؟ و این حوادث، ما را موظف نمی کند در قضاوت های قالبی مورخان مشروطه، که غالباً مقهور عواطف و احساسات و مجذوب ظواهر تمدن مغرب بوده اند، تجدیدنظری بکنیم؟ 🔸برگرفته از: کتاب جلال، "از چشم برادر" تألیف، شمس آل احمد 🔰ادامه در بخش دوم🔰