🔰پیرامون آشوب های اخیر ✳️آشوب هایی که اخیرا در کشور اتفاق افتاد ویژگی ها و خصوصیاتی داشت که آن را از اغتشاشات سالهای گذشته متمایز میکرد؛ در این باره گفتنی هایی هست؛ 1️⃣شاید بتوان مهمترین ویژگی این آشوب ها را محدود بودن و عدم گستردگی آن دانست؛ اگر در گذشته گفته میشد «مردم صف خود را از اغتشاشگران جدا کردند»، در مورد اخیر نیازی به این گزاره احساس نمیشد؛ چرا که از همان ابتدا روشن بود که مردم در این حرکت جایی ندارند. 2️⃣محدود بودن این آشوب ها موجب میشد که در ابتدای کار رسانه های خارجی علی رغم تلاشهای بی وقفه خود نتوانند آن چنان که باید و شاید روی این آشوب ها مانور دهند؛ لذا اغتشاشات خیلی زود شکل رادیکال به خود گرفته و به جهت جلب توجه افکار عمومی، انبوهی از اقدامات ساختارشکنانه از طرف آشوبگران مخابره میشد؛ آتش زدن قرآن، برداشتن حجاب از سر زن محجبه و... ناشی از آن بود که رسانه ها مجبور شدند برای سرپوش گذاشتن بر تعداد اندک اغتشاشگران، وقاحت آنان را به یاری بطلبند. 3️⃣در این اغتشاشات، واکنش برخی از مخالفان جمهوری اسلامی که از تجربه و پختگیِ بالاتری نسبت به دیگر دوستان خود برخوردارند قابل توجه بود؛ این افراد که از همان ابتدا دریافتند آبی از این آشوب ها برای آنان گرم نمیشود نوک پیکان حملات خود را معطوف به نهادهای آموزشی کشور کردند؛ آنان که میدیدند اقدامات صورت گرفته با هیچ منطقی قابل توجیه نیست لذا تلاش میکردند اقدامات زشت و پلشت آنان را نه به هدایتگران آنان در آن سوی مرزها که به نهادهای آموزشی کشور مستند کنند؛ اگر منظور این افراد از اصلاح نهادهای آموزشی، تصفیه عناصری است که دانش آموزان را تحریک به آشوب میکردند، با این افراد هم نظر خواهیم بود!! 4️⃣در ناآرامی های سالهای گذشته، عمدتا مباحث اقتصادی بهانه اغتشاشات قرار میگرفت و آشوبگران با این حربه، عده ای را دور خود جمع میکردند ولی در حدود یکسال گذشته، #روند مطلوب اقتصادی -نه شرایط مطلوب- این امکان را نیز از آنان سلب کرده بود و لذا در اغتشاشات اخیر به ندرت شعارهای اقتصادی شنیده شد. 5️⃣این اغتشاشات ثابت کرد مفاهیمی همانند حقوق زن، حقوق بشر، آزادی و... با خوانش قدرت های غربی، قابلیت ایجاد یک حرکت عمومی و فراگیر در کشور ندارند و عموم مردم با چنین قرائتی از این مفاهیم، بیگانه و بلکه منزجر هستند؛ نمیتوان از حرکت عمومی و فراگیر مردم در سال 57 که با شعار «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» شکل گرفت برای چنین حرکت های محدود و بی رمق الگوبرداری کرد؛ چرا که بین خوانش اسلام و قدرت های غربی از این مفاهیم فاصله ای پرناشدنی وجود دارد؛ 6️⃣برخی از #چهره های ورزشی و هنری هم در این قضیه فعال بودند که البته ارزش چندانی برای بررسی ندارند؛ چرا که با نابخردی و ناشیگری تمام، حیثیت و اعتبار داشته و نداشته خود را در عرض چند روز به باد فنا داده و حتی برخی از آنها در بین براندازان نیز مورد اعتراض قرار گرفتند؛ برخی #خواص نیز در این قضیه اشتباه کردند و نشان دادند که صلاحیت مرجعیت فکری برای جوانان و نوجوانان ندارند؛ البته طبق فرموده رهبری میتوانند با عذرخواهی به دامن ملت و انقلاب بازگردند. 7️⃣در پایان اشاره به مطلبی خالی از لطف نیست؛ در سال 2006 و در زمانی که رژیم صهیونیستی به لبنان حمله کرده و با مقاومت حزب الله روبرو شد، وزیر وقت خارجه آمریکا تصریح کرده بود که این جنگ، درد زایمان برای تولد خاورمیانه جدید است؛ البته تحولات سال ها بعد نشان داد که خاورمیانه جدید متولد شد ولی درد آن بیش از همه گریبان آمریکا را گرفت؛ از کجا معلوم؟ شاید کسانی که خواب تجزیه ایران را در سر می پروراندند، ناچار شوند تولد ایران قوی را به نظاره بنشینند؟! تولدی که درد آن بیش از همه دامن آمریکا و دنباله های داخلی آنان را خواهد گرفت. تولّد ایران قوی

🔰پرده ضخیم جناح بازی و قبیله گرایی ✳️تا این زمان که در حال آماده سازی این یادداشت هستیم، هیچ یک از حامیان و دست اندرکاران دولت فعلی را سراغ نداریم که از #وضعیت موجود کشور اعلام رضایت کرده باشد اما در عین حال از طرف مخالفان دولت کنونی و دست اندرکاران دولت سابق نیز کسی را نیافته ایم که بتواند #روند تحولات کشور را صریح و بی پرده انکار کند؛ ✳️بررسی اجمالی فضای تبلیغاتی و رسانه ای کشور حکایت از آن دارد که اختلاف مذکور به نوبه خود منجر به شکل گیری دوگانه درخور توجهی بین رسانه ها شده است و بی توجه به این دوگانه، نمیتوان ارزیابی دقیق و جامعی از تحولات کشور داشت؛ ✳️در یک قطب این دوگانه رسانه هایی قرار دارند که علیرغم پذیرش وضعیت ناخوشایند کشور، معتقدند روند و روال تحولات در جهت رفع مشکلات بوده و اگر اوضاع بر همین منوال پیش برود در آینده ای نه چندان دور، مسائل و نابسامانی های به ارث رسیده از گذشته برطرف خواهد شد. ✳️در قطب دیگر، رسانه هایی هستند که در نهایت رِندی، روند رویدادهای کشور را مسکوت گذاشته و تمام توان خود را بر پوششِ همراه با غلو و اغراق وضعیت کنونی معطوف کرده اند؛ در ادامه به برخی از مواردی که بیانگر رویکرد حاکم بر این رسانه ها است اشاره میکنیم؛ ✳️روشن ترین مثال برای بررسی این دوگانه، مواجهه این رسانه ها با اندازه تورم میباشد؛ برخی رسانه ها بدون اشاره به کاهش چشمگیر تورم، مدام اندازه تورم موجود را مطرح کرده و آن را نشانه ضعف دولت قلمداد میکنند؛ حتی برخی تجاهل کرده و مدعی میشوند «دولت میگوید تورم کاهش داشته داشته ولی مردم(!) این حرف را نمیپذیرند و میگویند پس چرا همچنان گرانی هست؟!» اگرچه شاید عموم مردم از رابطه «کاهش تورم» و «تداوم گرانی» بی اطلاع باشند اما حقیقتا نمیتوان پذیرفت که گردانندگان این رسانه ها، تنها از روی عدم آگاهی این صحبت ها را ابراز کرده باشند! ✳️مورد دیگر، اندازه بیکاری است؛ بنابر آمار رسمی با احیای کارخانه های تعطیل و نیمه تعطیل در حدود یک سال گذشته،نه صد هزار نفر فرصت شغلی ایجاد شده است؛ اما متاسفانه برخی رسانه ها بدون اشاره ای هرچند گذرا به این روند، بر روی اندازه بیکاری -که البته ناگوار هم هست- متمرکز شده اند! در دیگر موارد نظیر رشد نقدینگی، قیمت ارز و... نیز اوضاع بر همین منوال است و شرح هر کدام از آن ها به درازا میکشد. ✅و بالاخره میتوان گفت تسویه حساب های سیاسی و باندبازی ها، پرده ضخیمی بر دیده انصاف برخی رسانه ها و اشخاص انداخته که نمیتوانند روند تحولات کشور و مین های خنثی شده را ببینند و اصرار دارند مین های باقی مانده بر زمین دولت را به رخ افکار عمومی بکشند! ✍️ادمین عقال