عکس بالا، از #معروف ترین تصاویر به جا مانده از #عملیات_کربلای_پنج است .
احمد دهقان، نویسنده کتاب "سفر به گرای ۲۷۰ درجه" که شاهد عینی این تصویربوده نوشته است:
"عکس مربوط به #سومین روز عملیات کربلای پنج در #شلمچه است؛ وقتی که گروهی از نیروهای ایرانی در محاصره نیروهای عراقی گیر افتاده بودند.
توی یکی از سنگرها، #عباس_حصیبی شهید سمت چپ در عکس و #علی شاه_آبادی شهید سمت راست که یکی از #سمینوف چی های دسته #ادوات بوده ، کنار هم نشسته بودند که تیر سمینوف عراقی می خورد به سر #حصیبی و رد می کند و می خورد به سر دومی. سر حصیبی را باند پیچی کرده بودند… عکس را هم رضا احمدی با دوربین علی شاه آبادی گرفته است."
وقتی رزمنده جوانی به نام #علی_شاه_آبادی دوربین خود را به جبهه می برده، لابد امیدوار بوده تصویری به یادماندنی از عملیات بگیرد، اما حتما تصورش را هم نمی کرده که در همان دوربین، یکی از به یادماندنی ترین عکس های به جا مانده از #کربلای پنج ثبت شود که #سوژه اصلی عکس هم، #خودش و #رفیقش باشند.
📌 #رئیس_جمهور باید اینگونه عمل کند...
امیرمؤمنان #علی(ع) اگرچه اهل گذشت، و مدار، اصلاح و ارشاد خاطیان است، اما:
◀️در مواجهه با ضایع شدن #حقوق_مردم حتی کسی را که #کم_فروشی میکرد یا در معامله غش میکرد، #تازیانه می زد؛
◀️به فرد آزاد یا بنده، یهودی و مسیحی به سبب نوشیدن شراب، هشتاد #تازیانه می زد؛
◀️ #دزدان را #حبس و حد شرعی را بر آنان اجرا میکرد؛
◀️هرگاه در قبیله و قومی مرد #فاسد و شری بود، او را در زندان حبس می کرد؛
◀️ #خائنان به جامعه اسلامی را دنبال می کرد؛
◀️اموال غارت شده را برمی گرداند؛
◀️در مقابل زیاده خواهی #فامیل(عقیل) و غریبه می ایستاد؛
📚ابن اشعث، الجعفریات، ص44.
📚نعمان مغربى، دعائم الاسلام، ج2، ص538.
📚ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج2، ص147.
📚يعقوب بن إبراهيم، الخراج، ص162.
« آیا همسایه جدیدی بنام طالبان ، دوباره در مرز شرقی در حال ظهور است؟؟!»
#علی منصوری:
طالبان امروز میتواند خطرناکتر باشد چراکه رهبران این گروه با همان ایدئولوژی سابق، با انجام مذاکرات صلح با ایالات متحده آمریکا و برخی قدرت های منطقه ای خود را دارای مشروعیت بیشتری احساس می کنند!
مهم ترین حادثه در حوزه سیاست خارجی ایران در سال ۱۳۷۷ سقوط کابل و مزارشریف و تصرف افغانستان به دست طالبان بود. همزمان با سقوط مزارشریف هشت دیپلمات و یک خبرنگار ایرانی به شهادت رسیدند.
حجم جنایت های طالبان طی چهار سال به حدی رسید که سرانجام پس از حادثه یازده سپتامبر و توجیه همکاری طالبان و القاعده نئوکانهای حاکم در آمریکا با هدف انتقام حمله به برجهای دوقلو، حمله نظامی فراگیری به افغانستان کردند و طالبان برای مدتی از دیدگان حذف شد اما از بین نرفت و به زندگی در جغرافیای سیاسی افغانستان و پاکستان ادامه داد: "در سرزمین آشوب زده و بحرانی افغانستان، گویی روی سر طالبان لباسی پوشانده شد تا دیده نشود."
طالبان اواخر دهه هفتاد خورشیدی مشروعیتش را از سه دولت پاکستان و سعودی و امارات گرفته بود و آنها این جریان را برسمیت شناختند ولی دولتهای غربی و قدرتهای بزرگ هیچ گاه طالبان را برسمیت نشناختند.
بی شک ، طالبان امروز میتواند خطرناکتر باشد چراکه رهبران این گروه با مذاکرات صلح با ایالات متحده آمریکا و برخی قدرت های منطقه ای خود را دارای مشروعیت بیشتری احساس می کند، در حالی که همچنان به ایدئولوژی سابق خود پایبند است.
اساسا طالبان نه تنها از نظر ایدئولوژیک با ایران امروز در تضادست بلکه از لحاظ نگرش فرهنگی و ملی نیز تضاد فراگیر با ایران و هویت ایرانی دارد.
طالبان در دورانی درحال تصرف دوباره افغانستان است که در آمریکا نیز فضای موجود در افکار عمومی و حتی سیاستمداران آمریکایی، کمتر نگرش مداخله گرایی نظامی با هدف حفظ ارزشها در حوزه های مختلف را دارد.
آمریکا از زمان پیروزی ترامپ سیاست خارجی نسبتا درونگرا را در پیش گرفت و دکترین خروج را مورد لحاظ قرار داد و اگرچه در دوران ترامپ خروج از توافقات مهمی را هم شامل شد، اما در دوران بایدن نیز بخش مربوط به خروج نیروهای آمریکایی در مناطق بی ثباتی چون افغانستان و عراق مورد پیگیری قرار گرفته است.
زمان زیادی تا پایان قطعی و کامل خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان نمانده است؛ این درحالیست که از هم اکنون طالبان دستکم نیمی از افغانستان را به اشغال و حاکمیت خویش درآورده است.
در چنین شرایطی ایران نمیتواند بی توجه از خطر طالبان عبور کند.
اگرچه برخی به اصطلاح کارشناسان سیاسی در داخل میکوشند که طالبان و خطرش را کم اهمیت کرده و با بزک این گروه حتی از این گروه در ستیز با ایران و ایرانی، بعنوان "جنبش اصیل منطقه"! یاد کنند اما خطر طالبان در مرزهای ایران روبه فزونی است.
در آخرین گزارش از روزنامه "وال استریت ژورنال" آمریکا امکان سقوط کابل تا شش ماه دیگر محتمل است و در برابر برخی کارشناسان دیگر آمریکا این خطر را تا یک سال دیگر برآورد کرده اند.
این در حالیست که حامیان خروج نیروهای آمریکایی معتقد بودند که تا دوسال آتی احتمال سقوط دولت حاکم در افغانستان به دست طالبان کم خواهد بود.
بلی طالبان در حال پیش روی در اکثر نقاط افغانستان است؛ همان طالبانی که روزی دیپلماتهای ایرانی را به رگبار بست و مجسمه های بودا را نابود ساخت.
طالبان، نه تغییر عقیده داده است نه دل رحم تر شده است و حالا گام به گام میرود که به مرزهای شرقی ایران نزدیکتر شود؛ نزدیکی که میتواند سبب ساز بی ثباتی بیشتر و افزون سازی هزینه امنیت برای ایران شود.
لذا بنظر می رسد که تحلیلهای خوش بینانه پیرامون خطر طالبان ، چندان مفید نخواهد بود و مسئولان امنیت ملی و سیاست خارجی کشورمان بایستی خطر قدرت گرفتن طالبان را بیش از پیش جدی بگیریم.
«علی منصوری- کارشناس ارشد روابط بین الملل »