#نکات_تربیتی یکی از چیزهایی که انسان را کوچک می‌کند این است که عجز و ایراد خود را به دیگران بگوید. مثلاً فرض کنید انسان از نظر مالی ضعیف است؛ هرجا که می‌نشیند آن را بیان می‌کند! یا اینکه فرض کنید بیماری دارد، هر جا که می‌رود، بیماری خود را به دیگران می‌گوید. یا اینکه مثلاً با همسر خود مشکل دارد، هر جا که می‌نشیند، می‌گوید همسر ما اینطور است. این رفتار به مرور زمان انسان را کوچک می‌کند و ارج و قرب او را از بین می‌برد، اما در مقابل اگر انسان عجز و کمبودهای خود را به خداوند متعال و ائمه علیهم‌السلام بگوید بزرگ می‌شود. یکی از مصادیق این رفتار، جناب جُون، غلام اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام است. به حضرت عرضه داشت که آقا درست است رنگ من سیاه است، اما اجازه دهید در رکاب شما شهید شوم. شاید به واسطه شما عطر خوشی بگیرم و اصل و نسب پیدا کنم. جُون به شهادت رسید. زمانی که شهدای کربلا را دفن کردند، پیکر جون را پیدا نکردند. بیستم محرم مردم دیدند از صحرای کربلا، نوری به سمت آسمان می‌رود. هر چه نزدیک‌تر می‌شدند، دیدند بوی خوشی به مشام می‌رسد. وقتی رسیدند دیدند پیکر مطهر جون، غلام اباعبدالله علیه‌السلام است. بعد از ده روز، پیکرش نورانی شده بود و عطر خوشی گرفته بود. کسی که عجز خود را به امام حسین علیه‌السلام بگوید، این‌طور او را می‌پذیرند. امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام در مناجات مسجد کوفه، عجز خود را به درگاه خداوند متعال عرضه می‌کنند: مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى وَاَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمالِکُ وَاَ نَا الْمَمْلُوکُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ اِلا الْمالِکُ این چنین است که انسان به عظمت و بزرگی می،رسد. #کانال_اندکی_تفکر | عضوشید👇 https://eitaa.com/joinchat/3341746296Ce975069624