ا﷽ا 🌹اسماء الهی🌹 #یاحنان_و_یامنان ✍اسم شريف #منان نوعا همراه با اسم شريف #حنان استعمال می شود، هر دو از اسماى حسناى الهى است: فرق بين اين دو اسم آن است كه به ذات اقدس اله از آن جهت كه به بنده‏ اى كه از او اعراض نموده باشد نيز نعمت می بخشد، #حنان مى‏گويند، و از آن جهت كه پيش از سؤال كردن بنده به او نعمت می بخشد #منان می گويند. #یامنان به معنای: ای منعم وای منت گزار منت نهادن به دو صورت متصور است: 1.با بذل نعمت، و بخشیدن مال به انسان بدون این که در این مورد سخنی بگوید. 2. نعمت بخشیدن، توام با منت قولی و زبانی. آیات قرآن که منت را به خدا نسبت می دهد با خبری که او را #منان می خواند، ناظر به معنی نخست است، نه معنی دوم. و اگر هم قرآن در آیاتی، نعمت های خدا را بازگو می کند به منظور منت گذاری نیست، بلکه به خاطر ایجاد توجه به منعم است 1. «الذی خلق لکم ما فی الارض جمیعا» سوره بقره/29:« آنچه که در زمین است برای شما آفریده است ». 2. «و الانعام خلقها لکم فیها دف ء و منافع ومنها تاکلون » سوره نحل/5: «چهارپایان را برای شما آفریده، در آنها، حرارت و سودها از گوشت آنها می خورید». 👈هدف از این آیات و آیات دیگر منت نهادن به معنی مذموم آن نیست بلکه هدف ایجاد توجه به خدا و شناخت دیگر اسمای او مانند رحمان و رحیم است. 👌به عبارت دیگر، یادآوری نعمت گاهی به صورت هدف عنوان می گردد، و این که:ای انسانها! بدانید که بر سفره خوان خداوندی نشسته اید، ویادتان نرود که نان او را می خورید این همان منت نهادن ناپسند به معنی مذموم است که ساحت ربوبی از آن منزه است. 👈و گاهی تذکر نعمت وبرشمردن آن به عنوان ایجاد زمینه رشد و توجه به مطالب اساسی دیگر است، در این صورت منت مذموم نیست چون در این فرض منت نسبت به موضوعی جنبه هدفی دارد، عینا بسان پدری که خوبیهای خود را به فرزند بازگو می کند تا از این طریق او را تربیت کند. شخصی ازامیرمؤمنان علی علیه السلام ازمعنی#حنان و#منان سؤال کردایشان فرمودند: #حنان آن است که روی آورد و اقبال نماید حتی بر کسی که اعراض کرده باشد.👈خیلی مهربان و #منان به این معناست که نیازمندان را عطا و بذل و بخشش کند پیش از آن که حاجت و نیاز خود را سؤال کنند.👈خیلی بخشنده روی همین اصل امام سجادعلیه السلام خداوندراچنین خطاب می کنند: ✨منتک ابتدا ء وعفوک تفضل.... خدایاعفووگذشت توتفضل وبزرگواری است. 👈این جمله منت و منان بودن خداوند را به روشنی تفسیر می کند واین که، نعمت بخشیدن قبل از ا ظهار حاجت،«منان » بودن خداست در این مورد، منت با خود عمل تحقق می پذیرد در حالی که در منت گذاری رایج، منت گذاری متاخر از عمل است و به اصطلاح کار صورت می پذیرد و به دنبال آن منت گذاری آغاز می شود. در تفسیر «منتک ابتداء» گفته شده: نعمت دادن تو بر بندگان از روی استحقاق آنها نیست بلکه همه احسانها که می نمایی محض فضل و کرم است 👈 ای آن کس که به نعمت آغاز می کند بی آن که استحقاقی در کار باشد.