یا صاحب الزمان روز سه شنبه بود که رفتی و سال هاست... بغض غروب جمعه ی من این سه شنبه هاست... #دلمـان‌تنگ‌شده🍁 #گرچه‌سه‌شنبه‌ست‌بیا...♥️ 🌴🇮🇷💎🇮🇷🌴

الله اکبر، یک نفر را شهید کردید هزاران نفر را به خیابان کشاندید تشییع باشکوه شهید روح‌الله عجمیان در حصارک کرج

#نیازمند کمک 🌺 #امام_صادق (علیه‌السلام): 💬 از با ارزش‌ترین کارها نزد خداوند متعال، شاد کردن مؤمنین است؛ مثل سیر نمودن آنها، یا نجات دادن آنان از سختی‌ها و گرفتاری‌ها، یا ادای بدهی آنها. 👈 عزیزان همراه خانواده ای از سادات مسکن ملی ثبت نام کردن سرمایه ندارن گفتن ۴۰ میلیون بریز بحساب 😔 این خانواده اومد مشکلشون را گفتن که نمیتونن پرداخت کنن تازه دوتا دختر دارن از اعضاء و خیرین عزیز اگر توانایی کمک به این خانواده آبرومند را دارید ممنون میشیم قرض بدید یا وامی یاو...اجرتون با مادرسادات (ان شالله مادرشون خانه ای در بهشت براتون فراهم کنن🌹) مهرتون ماندگار✅ اینروزها در شرایط سختی هستیم بعضی از خانواده ها جدا نگران امورات خودشون هستن 😔 آیدی هماهنگی 👇 @shahidtoraji40 🌿☘🌿🍀🌿🍀🌿🍀🌿

تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند .. • امام خمینی(ره) • #روح_الله_عجمیان🖤 •ــــــــــــــــــــ••ــــــــــــــــــــ• ‌#شهیدمحمدرضا_تورجی زاده🚩 ╭─*═ঈ🇮🇷ঈ═*─╮  @shahidtoraji213 ╰─*═ঈ❤️ঈ═*─╯

🌿|روایتی‌عجیب از # شهید محمدحسین‌محمدخانی از زبان #حاج‌مهدی‌رسولی در حرم حضرت‌رقیه {سلام الله علیها}

🎥 مستند " من میترا نیستم " 🔺 روایتی از زندگی دختری نوجوان به نام "زینب کمایی" که مورد خشم و کینه اعضای گروهک منافقین قرار می گیرد و ... #شهیده_زینب_کمایی

👤 #استاد_عالی 🌷 تاثیرات عجیب #صلوات روی انسان 🌺🌹🌺 #تاثیر_صلوات •ــــــــــــــــــــ••ــــــــــــــــــــ• ‌#شهیدمحمدرضا_تورجی زاده🚩 ╭─*═ঈ🇮🇷ঈ═*─╮  @shahidtoraji213 ╰─*═ঈ❤️ঈ═*─╯

ما زیاد عبادت میکنیم، اما واقعا یاد خدا نیستیم! •ــــــــــــــــــــ••ــــــــــــــــــــ• ‌#شهیدمحمدرضا_تورجی زاده🚩 ╭─*═ঈ🇮🇷ঈ═*─╮  @shahidtoraji213 ╰─*═ঈ❤️ঈ═*─╯

#یک_دقیقه_حرف_حساب   💥 بزرگترین هدف زندگی ▪️بزرگترین هدفم اینه که: برم دانشگاه، تشکیل خانواده بدم، بچه دار بشم... مگه چیزی بالاتر از اینا هم وجود داره؟! #استاد_شجاعی منبع: مجموعه یاد خدا •ــــــــــــــــــــ••ــــــــــــــــــــ• ‌#شهیدمحمدرضا_تورجی زاده🚩 ╭─*═ঈ🇮🇷ঈ═*─╮  @shahidtoraji213 ╰─*═ঈ❤️ঈ═*─╯

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📒 «قصه ی دلبری» ⏪ بخش ۳۰: برای خواندن اذان و اقامه در گوشش، پیش هر کس که زورمان رسید بردیمش. در یزد رفتیم پیش حاج آقا آیت اللهی و حاج آقا مهدوی نژاد. در تهران هم حاج آقا قاسمیان، حاج منصور ارضی و حاج حسین مردانی. با هم رفتیم منزل حاج آقا آیت اللهی. حرف هایی را که رد و بدل می شد، می‌شنیدم. وقتی اذان و اقامه حاج آقا تمام شد، محمد حسین گفت: «دو روز دیگه می رم مأموریت‌، حاج آقا دعا کنید شهید بشم!» هُری دلم ریخت. دیدم دستشان را گذاشتند روی سینه محمد حسین و شروع کردند به دعا خواندن. بعد که دعا تموم شد، گفتند: «ان شاءالله خدا شما رو به موقع ببره، مثل شهید صدوقی مثل شهید دستغیب!» داخل ماشین بهش گفتم: «دیدی حاج آقا هم موافق نبودند حالا شهید بشی؟» روزی که می‌خواست برود مأموریت، امیرحسین ۴۷ روزش بود. دل کندن از آن برایش سخت بود. چند قدم می رفت سمت در و برمی گشت دوباره نگاهش می کرد و می بوسیدش. وقتی می رفت مأموریت، با عکس های امیرحسین اذیتش می‌کردم. لحظه به لحظه عکس تازه می‌فرستادم برایش، می خواستم تحریکش کنم زود برگردد. حتی صدای گریه و جیغش را ضبط می کردم و می فرستادم، ذوق می کرد. هرچی استیکر بوس داشت می‌فرستاد. دائم می پرسید: «چی بهش می دی بخوره؟ چه کار می کنه؟» وقتی گله می کردم این جا تنهایم و بیا. می گفت: «برو خدا رو شکر کن حداقل امیر حسین پیش تو هست، من که هیچ کی پیشم نیست!» می گفت: «امیرحسین را ببر تموم هیئت هایی که با هم رفتیم!» خیلی یادش می کردم در آوردن و بردن امیر حسین به هیئت، به خصوص موقع برداشتن ساک و وسایلش. هیچ وقت نمی گذاشت هیچ کدام را بردارم، چه یک‌ ساک چه سه تا. به مادرم می گفتم: «ببین چقدر قُده! نمی‌ ذاره به هیچ کدومش دست بزنم!» امیرحسین که آمد خیلی از وقتم را پر می‌کرد و گذر ایام خیلی راحت تر بود. البته زیاد که با امیرحسین سروکله می زدم تازه یاد پدرش می افتادم و اوضاع برایم سخت تر می شد. زمان هایی که برای امیرحسین مشکلی پیش می‌آمد، مثلاً سرماخوردگی، تب و لرز و همین مریضی های معمولی، حسابی به هم می ریختم. هم نگرانی امیرحسین داشتم و هم نمی‌خواستم بهش اطلاع بدهم، چون می‌دانستم ذهنش درگیر و از نظر روحی خسته می شود. می گذاشتم تا بهتر شود، آن موقع می گفتم: «امیرحسین سرماخورده بود حالا خوب شده!» امیرحسین سه ماه و نیمه بود که از سوریه برگشت. می‌خواست ببیند امیرحسین او را می شناسد یا نه؟ دستش را دراز کرد که برود بغلش، خوشحال شده بود که «خون، خون رو می کشه!» وقتی دید موهای دور سر بچه دارد می ریزد، راضی شد با ماشین کوتاه کند. خیلی ناز و نوازشش می کرد از بوسیدن گذشته بود، به سر و صورتش لیس می زد. می گفتم: «یه وقت نخوریش!» همه اش می گفت: «من و بابام و پسرم خوبیم!» بی نهایت پدرش را دوست داشت. تا در خانه بود خودش همه ی کارهای امیرحسین را انجام می‌داد، از پوشک عوض کردن و حمام بردن تا دادن شیر کمکی و گرفتن آروغش. ⏪ ادامه دارد... ……………………………………… 🌱 #حس_خوب •ــــــــــــــــــــ••ــــــــــــــــــــ• ‌#شهیدمحمدرضا_تورجی زاده🚩 ╭─*═ঈ🇮🇷ঈ═*─╮  @shahidtoraji213 ╰─*═ঈ❤️ঈ═*─╯

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📒 «قصه ی دلبری» ⏪ بخش ۳۱: چپ و راست گوشی اش را می گرفت جلویم که «این نماهنگ را ببین» زنی لبنانی بالای جنازه ی پسر شهیدش قرص و محکم ایستاده بود و رجز می خواند. می گفت: «اگه عمودی رفتم افقی برگشتم، گریه و زاری نکن! مثل این زن محکم باش!» آن قدر این نماهنگ را نشانم می داد که بهش حساسیت پیدا کردم. آخری ها از دستش کفری می شدم، بهش می گفتم: «شهادت مگه الکیه؟ باشه تو برو شهید شو، قول می دم محکم باشم!» نصیحت می کرد که بعد از من چه طور رفتار کن و با چه کسانی ارتباط داشته باش. به فکر شهادت بود و برای بعد از آن هم برنامه ی خودش را تنظیم کرده بود. در قالب شوخی و گاهی هم جدی حرف هایش را می زد. می گفت: «این که این قدر توی سوریه موندم و یا کم زنگ می زنم، برای اینه که هم شما راحت تر دل بکنین هم من!» بعد از تشییع دوستانش می‌آمد می‌گفت: «فلانی شهید شده و بچه ی سه ماهه اش رو گذاشتن روی تابوت!» بعد می گفت: «اگه من شهید شدم، تو بچه رو نذار روی تابوت بذار رو سینه ام!» حتی گاهی نمایش تشییع جنازه ی خودش را هم بازی می کردیم. وسط هال دراز به دراز می خوابید که مثلا شهید شده و می خندید، بعد هم می گفت: «محکم باش!» سفارش می کرد چه کارهایی انجام دهم. به حرف هایش گوش نمی دادم و الکی گریه و زاری می کردم تا دیگر از این شیرین کاری ها نکند. رسول خلیلی و حاج اسماعیل حیدری را خیلی دوست داشت. وقتی شهید شده بودند تا چند وقت عکس و بنر این دو شهید را طراحی می‌کرد. برای بچه‌های محل کارش که شهید شده بودند، نماهنگ های قشنگی می ساخت. تا نصف شب می نشست پای این کارها. عکس های خودش را هم، همان هایی که دوست داشت بعداً در تشییع جنازه و یادواره هایش استفاده شود. روی یک فایل در رایانه اش جدا کرده بود. یکی سرش پایین است با شال سبز و عینک، یکی هم نیم رخ. اذیتش می کردم می گفتم: «پوستر خودت را هم طراحی کن دیگه!» در کنار همه کارهای هنری اش، خوش خط هم بود. ثلث، نستعلیق و شکسته را قشنگ می نوشت. این خوش خطی در دوران دانشجویی و در اردوها بیشتر نمود پیدا می کرد: پارچه ی جلوی اتوبوس، ‌روی درهای ورودی و دیوارهای مسجد و حسینیه ها: می روم تا انتقام سیلی زهرا بگیرم، منم گدای فاطمه. وقتی از شهادت صحبت می‌کرد، هر چند شوخی و مسخره بازی بود، ولی گاهی اشکم در می آمد. به قول خودش فیلم هندی می‌ شد و جمعش می کرد. گاهی برای اینکه لجم را در آورد، صدایم می زد: «همسر شهید محمدخانی» من هم حسابی می افتادم روی دنده لج که از خر شیطان پیاده شود. همه چیز را تعطیل می‌کردم. مثلا وقتی می رفتیم بیرون، به خاطر این حرفش می نشستم سرجایم و تکان نمی خوردم. حسابی از خجالتش در آمدم تا دیگر از زبانش افتاد که نگوید: «همسر شهید محمدخانی» روزی از طرف محل کارش خانواده‌ها را دعوت کردند برای جشن. ناسازگاری ام گل کرد که: این چه جشنی بود؟ این همه نشستیم که همسران شهید بیان روی صحنه و یک پتو از شما هدیه بگیرن؟ این شد شوهر برای این زن؟ اون الان محتاج پتوی شما بود؟ آهنگ سلام آخر خواجه امیری گذاشتن و اشک مردم در اومد که چی؟ همه چی عادی شد؟» باید می رفتم روی جایگاه و هدیه می گرفتم که من نرفتم. فردایش داده بودند به خودش آورد خانه گفت: «چرا نرفتی بگیری؟» آتش گرفتم با غیظ گفتم: «ملت رو مثل نونوایی صف کرده بودن که برن یکی یکی کارت هدیه بگیرن! برم جلو بگم من همسر فلانی ام و جلوی اسمت رو امضا کنم؟ محتاج چندر غاز پولشون نبودم!» گمان کردم قانع شد که دیگه من را نبرد سر کارش، حتی گفت: «اگر شهید هم شدم نرو!» ⏪ ادامه دارد... ……………………………………… 🌱 #حس_خوب •ــــــــــــــــــــ••ـــــــــــــــــــ ‌#شهیدمحمدرضا_تورجی زاده🚩 ╭─*═ঈ🇮🇷ঈ═*─╮  @shahidtoraji213 ╰─*═ঈ❤️ঈ═*─╯ ┄┅══✼🍃🌷🍃✼══┅┄