#خاطره_همرزم_شهید #شهیدمدافع_حرم_احمدمکیان لحظات قبل پروازبه دمشق بود. دومین دفعه بود که دست مهربون حضرت عقیله سلام الله علیها به سر من کشیده میشد و راهی سرزمین شام میشدم؛ با دقت به چهره های رزمنده ها نگاه میکردم اما چهره ای برام آشنا نبود تا یه لحظه نگاهم گره خورد به نگاه ابوعباس رزمنده قدیمی که آشنایی قبلی داشتم با ایشون؛ دیدن یه آشنا توی همچین فضایی لذت بخشه . سلام علیکی کردیم و به من گفت : میخوام با یکی آشنات کنم تنها نباشی بین بچه ها .. اون لحظه لطفی به من کرد که تا آخرعمرم فراموشش نمیکنم؛ با فردی آشنام کرد که حالا باعث افتخارمه؛ دستم وگرفت و نزدیک جوونی شدیم که سادگی وبی ریایی اولین چیزی بود که بعد دیدنش تو ذهن تبادر میشد. چهره خیلی معمولی لباس های تقریبا کهنه وساده اما باطنی سرشار ازنورانیتو معنویت واخلاص؛ اصلا به احمد نمی خورد رزمنده ای باشه که چندین وچند بار سابقه اعزام داشته و توی عملیات های مختلفی شرکت داشته؛ بعد ها فهمیدم احمد با سن کمش جزو قدیمی ها و باتجربه های جنگ سوریه است. نگاه مهربونی به من کردو هم وبوسیدیم ابو عباس گفت: احمد جان این داداشمون تو خودشه تنهاست هواشو داشته باش؛ اونجا به واسطه ابوعباس جرقه آشنایی من با احمد خورد رفیقی که الان کجاست ومن کجام؛ همراه شدیم و پرواز به سمت دمشق . @shahidtoraji213