گزین‌گویه‌ها, [۲۵.۰۷.۲۱ ۲۱:۰۲] هفت گناهِ کبیرۀ ویراستاران ۱. کاربردِ «هِکَسره» (مثلاً «پدره من» به جای «پدرِ من» یا «حالم خوبِ» به جای «حالم خوبه»)؛ ۲. کاربردِ «فعلِ وصفی» یا «وجهِ وصفی»؛ ۳. کاربردِ تنوین با واژه‌های فارسی (مثلاً جاناً، خانوادتاً، خواهشاً، و گاهاً)؛ ۴. کاربردِ «می‌باشد» به جای «است»؛ ۵. کاربردِ «نمودن» به جای «کردن»؛ ۶. کاربردِ «درب» به جای «در»؛ ۷. کاربردِ «توسطِ». گزین‌گویه‌ها, [۲۵.۰۷.۲۱ ۲۱:۵۱] «وجهِ وصفی» یا «فعلِ وصفی» چیست؟ «وجهِ وصفی» ساختِ صفتِ مفعولی (بنِ ماضی + -ه) است که به غلط به جای فعل به کار می‌رود. مثال: میوه‌ها را شسته، داخلِ سبد انداختم. (در این‌جا «شسته» وجهِ وصفی است که به جای فعلِ ماضیِ «شُستم» به کار رفته‌است.) درستش این است: میوه‌ها را شُستم و داخلِ سبد انداختم. مثالی دیگر: شیشه‌ها را بالا کشیده، کولر را روشن کنید. (یعنی شیشه‌ها را بالا بکشید و کولر را روشن کنید.) مثالی دیگر: پشتِ میز نشسته، شروع به خوردن می‌کنم. (یعنی پشتِ میز می‌نشینم و شروع به خوردن می‌کنم.) وجهِ وصفی یکی از غلط‌های نگارشیِ رایج است و باید از کاربردش پرهیز کرد. #فعل