سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد به جان گر صحبت جانان برآید رایگان باشد مغیلان چیست تا حاجی عنان از کعبه برپیچد خسک در راه مشتاقان بساط پرنیان باشد ندارد با تو بازاری مگر شوریده اسراری که مهرش در میان جان و مهرش بر دهان باشد پری‌رویا! چرا پنهان شوی از مردم چشمم؟ پری را خاصیت آن است کز مردم نهان باشد نخواهم رفتن از دنیا مگر در پای دیوارت که تا در وقت جان دادن سرم بر آستان باشد گر از رای تو برگردم بخیل و ناجوانمردم روان از من تمنّا کن که فرمانت روان باشد به دریای غمت غرقم، گریزان از همه خلقم گریزد دشمن از دشمن که تیرش در کمان باشد خلایق در تو حیرانند و جای حیرتست الحق که مه را بر زمین بینند و مه بر آسمان باشد میانت را و مویت را اگر صد ره بپیمایی میانت کمتر از مویی و مویت تا میان باشد به شمشیر از تو نتوانم که روی دل بگردانم و گر میلم کشی در چشم میلم هم‌چنان باشد چو فرهاد از جهان بیرون به تلخی می‌رود سعدی ولیکن شور شیرینش بماند تا جهان باشد #بزرگداشت_سعدی #سعدی @shahrestanadab

سعدی هفتصد سال پیش به زبان امروزی ما سخن نگفته است، بلکه ما پس از هفتصد سال به زبانی که از سعدی آموخته‌ایم سخن می‌گوییم، یعنی سعدی شبوۀ نثر فارسی را چنان دلنشین ساخته که زبان او، زبان رایج فارسی شده است... بیشتر بخوانید: https://shahrestanadab.com/Content/ID/12396/ #بزرگداشت_سعدی #سعدی @shahrestanadab

تو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستی مرا بر آتش سوزان نشاندی و ننشستی بنای مهر نمودی که پایدار نمانَد مرا به بند ببستی خود از کمند بجَستی دلم شکستی و رفتی خلاف شرط مودّت به احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستی چراغْ چون تو نباشد به هیچ خانه ولیکن کس این سرای نبندد در این چنین که تو بستی گرَم عذاب نمایی به داغ و درد جدایی شکنجه صبر ندارم بریز خونم و رَستی بیا که ما سرِ هستی و کبریا و رُعونت به زیر پای نهادیم و پای بر سر هستی گرَت به گوشهٔ چشمی نظر بُود به اسیران دوای درد من اول که بی‌گناه بخستی هر آن کَست که ببیند روا بود که بگوید که من بهشت بدیدم به راستی و درستی گرت کسی بپرستد ملامتش نکنم من تو هم در آینه بنگر که خویشتن بپرستی عجب مدار که سعدی به یاد دوست بنالد که عشق موجب شوق است و خَمر علت مستی   #بزرگداشت_سعدی #اول_اردیبهشت @shahrestanadab