🔻روز هشتم هفته | یادداشتی از #علی_داودی (مقدمه ای بر #شعر_رضوی با نگاهی به یک کتاب شعر سپید؛ #هفته_اگر_هشت_روز_بود سروده #مجید_سعدآبادی) ▪️«...همه ما از حرم امام رضا(ع) خاطره داریم از اولین سفر زیارتی. دنیای نور و تازگی و فراوانی که در آن همه چیز تازه و تمیز و زیبا به شدت زیباست. دل ما همه چیز میخواهد. رویای کودکی که هرگز بزرگ نمیشود. حرم جایی ست که میتوانیم به راحتی گریه کنیم مثل کودک. مریضیها درمان و فقر و فلاکت رفع میشود حداقل جایی هست که بتوان بی هراس و خجالت از دیگری حرف زد. حرم آرمانشهر همه ما کوره دهی هاست. همین خاطر ابدی ما از حرم ذهنیت ما را از حضرت شکل میدهد ذهنیتی که در فرهنگ ما جابجا بازتاب دارد در هنر در شعر. به ویژه شعر که نسبت خاصی با وجود آن حضرت دارد چرا که از جمله اصحاب وی شاعری ست به نام دعبل! که حضرت بسیار اغراق آمیز او را مورد لطف قرار داده. شعر مذهبی که امروزه جریانی فراگیر و قدرتمندست سابقه ای به قدمت پیدایش دین اسلام دارد در همه ادوار دیباچه دیوان شعرا مزین به مدح و منقب و مراثی اهلبیت بوده منتها کمتر مجموعه ای مخصوص برای ایشان سروده شده مگر منظومه هایی که داستان زندگی ایشان را به نگاهی عرفانی یا حماسی یا روضه روایت کرده است. اما به نوع مصطلح امروز شاعر آیینی نداشتیم. ...» متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/9699 ☑️ @ShahrestanAdab