محمدحسن شهسواری در رمانِ شریف ایرانشهر به مفهوم "ایران" می‌پردازد؛ ایرانی که در معرضِ هجوم دشمنان خارجی به فرماندهی صدام حسین قرار گرفته است. او با تلاش مجاهدانه، نور انداخته به چهره‌ی انسانِ ایرانیِ در معرض، وقتی که از منزل بیرون می‌آید، در مدینه تجهیز می‌شود تا از "مرز" دفاع کند. در این حرکت از منزل به سمت مرز -یعنی خرمشهر-، مفهوم تاریخی و پیوسته "ملّت" به وضوح دیده می‌شود که این ملّت با رهبریِ امام خمینی تبدیل به امتی قوی می‌شود تا ایران را از شرّ تجاوز و تجزیه حفظ می‌کند. این رمان از معدود آثاری است که می‌توان آن را یک اثرِ تمدنی یا مدینه‌اندیشانه نامید چون رهیافتش تذکر به سرنوشت و دفاع است و با افق‌‌گشایی و آینده‌بینی انسان ایرانی را رهنمون می‌شود تا مدینه را با دستان خود بسازد و با تعلق و امید در آنجا سکنی گزیند. من شخصاً این اثر را در ادامه امر شاهنامه‌نویسی می‌بینم که نویسنده‌ی ایرانی در زمان‌های هجوم و حرمان آن را می‌نویسند تا مفاهیمی چون وحدت، امید و آینده را تذکر دهند. در باب این کتاب من و چند تن از دوستان اندیشمند مفصل حرف زده‌ایم امیدوارم سایت شهرستان ادب بزودی منتشر کند تا برخی از وجوه اثر آفتابی شود. #ایرانشهر #کتاب_امید_و_سرنوشت #شاهنامه_نویسی #محمدحسن_شهسواری #شهرستان_ادب https://ble.ir/dizgah