10.62M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
⚘بسم الله الرحمن الرحیم⚘
ضمن عرض سلام و ادب و احترام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات
🌴 سه روایت از سه معصوم برای انجام سه عمل مختصر اما پاداش کثیر یامن یعطی الکثیر بالقلیل.
🌷 امام صادق «علیه السلام»:
هرکس بعد از نماز عصر هفتاد مرتبه استغفار کند خداوند هفتصد گناه اورا می آمرزد
🌷 امام کاظم «علیه السلام»:
خداوند متعال در عصر جمعه هزار نسیم رحمت خود را به سوی بندگان سرازیر میکند هرکس صد مرتبه سوره قدر را بخواند هزارنسیم رحمت الهی شاملش می شود.
🌷 امام جواد «علیه السلام»:
هرکس بعد از نماز عصر ده مرتبه سوره قدر را بخواند همانند ثواب عمل خلائق در آن روز از آن او خواهد شد
التماس دعا🤲🌹.
https://eitaa.com/joinchat/3388473549Cfb19e9e285
17.08M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 ببینید/ تعطیلی شنبه و سند 2030
نه به جهانی سازی
🔴 #بیداری_ملت 👇
@bidariymelat
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
.
🇮🇷🌸🌹🌸🇮🇷
🔹سطح #خلاقیت من...🤣😆😄😂😃😁😅😂😂😂😂
🇮🇷🌸🌹🌸🇮🇷
تبیین اسرار حج در کلام آیت الله جوادی آملی
* حج، پایان بخش ضیافت الهی
بحث کوتاهی پیرامون اسرار حج به خواست ذات اقدس الهی مطرح می شود، گرچه بحث به عنوان «تبیین اسرار حج است» ولی روح این سخن به تحلیل اسرار عبادات برمی گردد؛ چون همه این عبادات یک سرّ مشترکی دارند و یک سرّ مختص [و] به هر کدام از این دو سرّ انسان راه پیدا کند، می تواند درباره غیر حج هم این راه را طی کند. عظمت حج به قدری در دعاهای ماه مبارک رمضان چشم گیر است که معلوم می شود خدا می خواهد ضیافت خود را در طی این چند ماه تتمیم کند. آغاز ضیافت همان شهر الله (ماه مبارک رمضان) است و پایانش هم ذی الحجه است که پایان أشهر حج است؛ زیرا حج به نوبه خود ضیافت خداست. حاجیان «ضیوف الرحمن»اند. این تعبیر ضیافت که درصوم و در حج آمده است از روایات اسلامی گرفته شده است.1
* مراحل ضیافت الهی
ضیافت الهی خود یک سرّی را به همراه دارد؛ یک وقت سخن از عبادت است، یک وقت سخن از ضیافت است. عبادت را با بحثهای فقهی و ظاهری می توان تحلیل کرد اما ضیافت را باید با اسرار عبادات روشن کرد. یکی از برجسته ترین دعاهای ماه مبارک رمضان، همان طلب حج است، آن هم حج مکرر که در دعاهای شب و روز گاهی به این صورت ذکر می شود: «و ارزقنی حج بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام»2؛ خدایا! زیارت خانه ات را و انجام مراسم و مناسک حجت را هر ساله نصیب من بفرما! این جزء دعاهای برجسته ماه مبارک رمضان است که در خود این ماه انسان صایم ضیف الرحمان است.
پس ضیافت دو مرحله خواهد داشت:
یک مرحله آن است که مهماندار به مهمان می گوید چه بخواه؛ در مرحله دیگر مهماندار آنچه را که مهمان خواسته به او عطا می کند. در ماه مبارک رمضان که مهماندار خداست به بندگان صایمش دستور می دهد که ازمن حج طلب بکنید. در مراسم و مناسک حج که آنجا هم سخن از ضیافت است، آنجا سخن از طلب نیست [بلکه] سخن از عطا است. آنجا نمی گوید از من بخواه، آنجا خواسته ها را عطا می کند. گرچه هر خواسته ای و هر عطایی به هم آمیخته است؛ یعنی هر مرتبه ای از عطا خواسته ای را هم به همراه دارد: «الحمد لله … الذی لاتنقض خزائنه و لاتزیده کثرة العطاء إلا جوداً وکرماً»3؛ انسان هر چه از خدا دریافت بکند تشنه تر می شود. اول نمی داند ازخدا چه بخواهد؛ چون نمی داند در دستگاه خدا چه هست وقتی رخی نشان داد [و] چیزهایی را از پشت پرده دید، آن گاه سؤال تولید می شود، درخواست ظهور می کند. هر مرحله ای ازعطا و بخشش یک مرتبه ای از درخواست و خواهش را در انسان زنده می کند. با درخواست و خواهش انسان، مرحله تازه تری را از خدا مسئلت می کند و دریافت می کند. وقتی مرحله بالاتر را دریافت کرد، عطشش بیشتر می شود [و] چیز جدیدتری را طلب می کند.
* پسندیده بودن طمع از معارف و علوم الهی
در یکی از مواردی که طمع بسیار خوب است در همین معارف و علوم الهی است. طمع در مادیات به همان اندازه که بد است، در معارف به همان اندازه خوب است. قناعت در علومِ حق به همان اندازه بد است که طمع دردنیا بد است. طمع در مسائل مادی بد است [و] قناعت درمسائل الهی زشت است؛ حیف است که انسان قانع باشد. در معارف هر چه می تواند بیشتر طلب بکند چون خودش تشویق کرده است: ﴿یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً﴾4 هر چه خوف بیشتر و هر چه طمع بیشتر، هر چه دعا و دعوت بیشتر، خلوص و تقرب هم برتر خواهد بود.
* رابطه تصاعدی عطا وجود الهی
آن گاه خدا هراندازه به عبد سالک مرحمت بکند، در عبد سالک صالح سؤال تولید می شود [و] برابراین سؤال پاسخ جدیدی خدا به او عطا می کند؛ آن پاسخ جدید همان مزید عطا است. اینکه در دعاهای ماه مبارک رمضان می خوانیم: «الحمد لله … الذی لا تنقض خزائنه و لا تزیده کثرة العطاء إلا جوداً وکرماً»5، بخشی از آن ناظر به این است. یک وقت در دعا می گوییم خدا هر چه ببخشد از مخزنش کم نمی شود. این معنای روشنی دارد. یک وقت می گوییم هر چه ببخشد جودش بیشتر می شود. اینکه هر چه ببخشد جودش بیشتر می شود برای آن است که هر چه ببخشد ظرفیت صالحِ سالک بیشتر می شود، شرح صدر او بیشتر می شود، درخواست و سؤال او بیشتر می شود [و] وقتی درخواست بیشتر شد، عطای بیشتری نصیب او خواهد شد، وقتی عطا بیشتر بود، باز درخواست بهتر و بیشتر است [و] در برابر درخواست بهتر و بیشترعطای افزونتری نصیب صالحِ سالک می شود. بنابراین خدا نه تنها بخشش از مخزنش کم نمی شود، بلکه با بخشش بر مخزنش افزوده می شود؛ چون مخزن الهی با ارادهٴ حق تأمین می شود و ارادات الهی لا الی النهایه است.