🌺🌺🌺 #حکمت_56 #نصیحت_و_بشارت «وَقالَ(ع): مَن حَذَّرَکَ کَمَن بَشَّرَکَ؛ کسی که تو را (از بدی ها باز دارد و) بر حذر دارد، مانند کسی است که تو را (به خیر و نیکی) بشارت دهد. ☀️واژگان مهم: حَذَّرَک: بر حذر داشت، پرهیز داد+تو را بَشَّرَک(بشر+ک): مژده داد+به تو ☀️چکیده مفاهیم: در این حکمت به جایگاه بازدارندگان اشاره دارد و جایگاه آنها را همانند بشارت دهندگان می داند پس همان طور که بشارت دهندگان را ارج می نهیم باید بازدارندگان را نیز دوست بداریم و ارج نهیم؛ چرا که هر دو در جهت حرکت انسان به صلاح و خیر و خوبی به ما یاری می کنند. ☀️نکته ها: **همه انسانها ضعف ها و عیوبی دارند اما چون خودش را دوست می دارد این عیوب را نمی بیند، پس برای به پی بردن به عیوب باید از دیگران کمک گرفت. **این حکمت ارزش کسی که از روی خیرخواهی انحرافی را به دیگری هشدار می دهد بیان می کند آدمی می تواند لغزش دیگران را نادیده بگیرد و از کنار آن بگذرد امامسئولیت و خیرخواهی اجازه بی تفاوتی به او نمی دهد. **نهی از منکر بر حذر داشتن دیگران از ناراستی ها، باعث جلوگیری از هلاکت می شود. پس این کار احیا کننده جامعه و انسان هاست، در حقیقت حیات بخشیدن به جامعه ، بشارت است نه ترساندن. ☀️پیام ها: 1-نیت و قصد ما برای بازدارندگی از منکر، باید خیر و صلاح دیگری و نجات او از لغزش ها و هلاکت باشد که همانند بشارت دادن ارزش دارد. 2- اگر کسی خیر ما را خواست و کار نادرست ما را به نقد کشید و ما را بر حذر داشت، به جای ناراحت شدن و توجیه عیب باید تذکر او را بپذیریم و همانند بشارت دادن خشنود گردیم.🌺🌺🌺 📚محمد رضا زاده جویباری و همکاران، ترجمه و مفاهیم حکمت 1تا 110 نهج البلاغه، ص139و140