سبک شده‌ام...سبک شده ایم..پنج تایی...نه انگار چهارتاییمان...!! دلم می‌خواهد بلند بخندم...بالا و پایین می رویم ، به پسر ها که نگاه می‌کنم : ذوق زده می‌شوم، چقدر خوشحالند!! در این حال هم از سربه‌سر گذاشتن همدیگر، دست برنمی‌دارند! بالا و پایین...یالا وپایین...سینوسی حرکت می‌کنیم...شبیه موقع هایی که باموتور پنج تاییمان توی یک سرازیری می‌افتادیم و دلمان هری می‌ریخت، بچه‌ها از ذوق داد میزدند و حسین می‌خندید و می‌گفت: این هم تفریح آخر هفته که قولش را داده بودم!! من می‌خندیدم و خودم را روی موتور جلوتر میکشیدم و مطهره را بیشتر به بغلم می‌چسباندم! مطهره!! بغلم خالی شده!! حسین را صدا می‌زنم...حسین!! برمی‌گردد و سبکبار نگاهم می‌کند: جان حسین! گیج و گنگ می‌گویم: مطهره! نگاهش را از من می‌دزدد و به پایین نگاه می‌کند: می‌آید...نگران نباش! با صدای حسین نگرانیم می‌رود پشت کوه قاف! مگر می‌شود حسین حرفی بزند و درست از اب در نیاید...آغوشم از حضور مطهره خالی شده و دلتنگ شده‌ام ، اما حسین گفت: نگران نباش...می‌‌آید!! صدایمان می‌زنند از پایین...حسین را...من را و بچه‌ها...سرم را بالا میبرم تا نشنوم صداها را... ناله می‌کنند..ناله می‌کنند..!! مگر چه شده!!؟ نکند برای کسی اتفاقی افتاده باشد!! دوباره توی ذهنم می‌چرخد: "مطهره" !! حسین ذهنم را می‌خواند و با نگاهش آرامم می‌کند و می‌گوید: آرام...آرام عزیزتر ازجانم... آرام می‌شوم و خود را به دست باد ملایمی می سپارم که صورتم را نوازش می‌کند...هیچ دغدغه ای ندارم، دست حسین را می‌گیرم و پسرها را به خودم می‌چسبانم...آخ اگر مطهره هم بیاید، دیگر کیفمان کوک می‌شود و همه دلتنگی‌ها می‌رود پشت کوه قاف...!! صدای ناله‌ها ولمان نمی‌کند...می‌گویم: حسین‌جان...بالاتر برویم...صداها آزارم می‌دهد!! حسین غمگین به پایین نگاه می‌کند و می‌گوید: می‌رویم...مطهره بیاید، می‌رویم! چشمانم را می‌بندم و ناگهان پسرها ذوق زده باهم دم می‌گیرند: مطهره...مطهره..مطهره مطهره آمده...دوباره آغوشم پرشده از او... چشمانم همچنان بسته است...مطهره را به خودم فشار میدهم و صدای حسین را می‌شنوم که وقت رفتن است...نوحه خوانی از آن پایین روضه رقیه می‌خواند! #عروج #یک_خانواده_پنج_نفره_و_دیگر_هیچ #محمد_حسین_فرج_نژاد ┏⊰✾🌸✾⊱━━━─━━┓ @shamimeefaf @habibatolhosein ┗━━─━━━⊰✾🌸✾⊱┛