#ارزش_علم_مظلوم کمیل می گوید: امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام دست مرا گرفت و به سوی قبرستان کوفه برد. هنگامی که به صحرا رسیدیم، آه پردردی کشید و فرمود: ای کمیل بن زیاد! این دل ها همانند ظرف هاست که بهترین آنها ظرفی است که گنجایش ونگهداری اش بیشتر باشد؛ پس آنچه برای تو می گویم، حفظ کن و به یاد داشته باش؛ مردم سه گروهند: علمای الهی و دانش طلبانی که در راه نجات دنبال تحصیل علمند و احمقان بی سروپا که دنبال هر صدایی می دوند، با هر بادی حرکت می کنند، آنها با نور علم و دانش روشن نشده اند و به ستون محکمی پناه نبرده اند. ای کمیل! علم بهتر از مال است؛ علم تو را پاسداری می کند، ولی تو باید حافظ مال باشی؛ مال باانفاق کم می شود، ولی علم با انفاق افزوده می گردد؛ دست پروردگان مال به مجرد زوال مال از بین می روند (ولی شاگردان علم پایدارند). ای کمیل بن زیاد! شناخت علم آیینی است که با آن جزا داده می شود و برهمه فرض و لازم است؛به وسیله آن انسان در دوران حیات اطاعت فرمان خدا می کند و بعد از وفات نام نیک از او می ماند؛علم حاکم است و مال محکوم و مغلوب. ای کمیل! ثروت اندوزان مرده اند، در حالی که ظاهرا در صف زندگانند، ولی دانشمندان تا دنیابرقرار است زنده اند خود آنها از بین مردم رفته اند ولی چهره آنها در آیینه دل ها نقش شده است.