#سیره_رسول_الله_ص ۲ 🔹هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت. 🔹در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید. 🔹نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. 🔹هرکه را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. 🔹وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید. 🔹با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. 🔹هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد. 🔹هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد.

#سیره_رسول_الله_ص ۳ 🔹با فقرا زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد. 🔹دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت. 🔹هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود. 🔹بیش از همه صله رحم به جا می‌آورد. 🔹به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد. 🔹کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد. 🔹آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند

#سیره_رسول_الله_ص ۴ 🔹اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. 🔹اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت. 🔹اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد. 🔹کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی‌کرد. 🔹هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد. 🔹هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. 🔹پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. 🔹چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید. نمی‌فرمودـ «چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود «بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟»

#سیره_رسول_الله_ص ۵ 🔹هرکه عذر می‌آورد عذر او را قبول می‌کرد. 🔹هرگز کسی را حقیر نمی‌شمرد. 🔹هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب‌های بد نخواند. 🔹هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد. 🔹هرگز عیب مردم را جستجو نمی‌کرد. 🔹از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود. 🔹هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار مدح آنان نمی‌گفت. 🔹بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد. 🔹از بیماران عیادت می‌کرد اگرچه دور افتاده‌ترین نقطه مدینه بود. 🔹سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان می‌شد.

#سیره_رسول_الله_ص ۶ 🔹چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو. 🔹سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود. 🔹هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد. 🔹چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی گشت و رو به او می‌نشست. 🔹با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت برنمی خاست. 🔹در مجلسی نمی‌نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا. 🔹هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می‌نشست نه در صدر آن. 🔹در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد.  

#سیره_رسول_الله_ص ۷ 🔹اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می‌زد. 🔹با اصحابش در کار‌ها بسیار مشورت می‌کرد و بر آن تاکید می‌فرمود. 🔹در جمع یارانش دایره وار می‌نشست و اگر غریبه‌ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است. 🔹میان یارانش انس و الفت برقرار می‌کرد. 🔹وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود. 🔹هرگاه چیزی به فقیر می‌بخشید به دست خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد. 🔹اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد. 🔹گر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را کوتاه می‌کرد. 🔹عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می‌رسید.

#سیره_رسول_الله_ص ۸ 🔹احدی از محضر او نا امید نبود و می‌فرمود «برسانید به من حاجت کسی را که نمی‌تواند حاجتش را به من برساند.» 🔹هرگاه کسی از او حاجتی می‌خواست اگر مقدور بود روا می‌فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده‌ای نیکو او را راضی می‌کرد. 🔹هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد. 🔹پیران را بسیار اکرام می‌کرد و با کودکان بسیار مهربان بود. 🔹غریبان را خیلی مراعات می‌کرد. 🔹با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می‌آورد و مجذوب خود می‌کرد. 🔹همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت. 🔹چون شاد می‌شد چشم‌ها را بر هم می‌گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی‌کرد.

#سیره_رسول_الله_ص ۹ 🔹بر سر غذا از همه زودتر حاضر می‌شد و از همه دیرتر دست می‌کشید. 🔹تا گرسنه نمی‌شد غذا میل نمی‌کرد و قبل از سیر شدن منصرف می‌شد. 🔹معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد. 🔹درهنگام غذا خوردن هرگز آروغ نزد. 🔹تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی‌خورد. 🔹بعد از غذا دست‌ها را می‌شست و روی خود می‌کشید. 🔹وقت آشامیدن سه جرعه آب می‌نوشید؛ اول آن‌ها بسم الله و آخر آن‌ها الحمدلله.  🔹از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود. 🔹چون می‌خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می‌خواست. 🔹اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می‌کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می‌کرد.

#سیره_رسول_الله_ص ۱۰ 🔹اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی‌شد. 🔹مزاح می‌کرد، اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی‌زد. 🔹نام بد را تغییر می‌داد و به جای آن نام نیک می‌گذاشت. 🔹بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می‌گرفت. 🔹از برای فوت دنیا ناراحت نمی‌شد و یا به خشم نمی‌آمد. 🔹از برای خدا آنچنان به خشم می‌آمد که دیگر کسی او را نمی‌شناخت. 🔹هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود.

#سیره_رسول_الله_ص ۱۱ 🔹هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود. 🔹در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت. 🔹هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد. 🔹در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت. 🔹روی خاک می‌نشست و روی خاک غذا می‌خورد. 🔹 روی زمین می‌خوابید.  🔹کفش و لباس را خودش وصله می‌کرد. 🔹با دست خودش شیر می‌دوشید و پای شترش را خودش می‌بست.

#سیره_رسول_الله_ص ۱۲ 🔹هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می‌شد و برایش فرقی نمی‌کرد. 🔹هرجا می‌رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می‌کرد. 🔹اکثر جامه‌های آن حضرت سفید بود. 🔹چون جامه نو می‌پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می‌بخشید. 🔹جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود. 🔹در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می‌کرد. 🔹ژولیده مو بودن را کراهت می‌دانست. 🔹همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.

#سیره_رسول_الله_ص ۱۳ 🔹همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می‌زد. 🔹نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می‌یافت. 🔹ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می‌داشت. 🔹هرگز نعمتی را مذمت نکرد. 🔹اندک نعمت خداوند را بزرگ می‌شمرد. 🔹هرگز از غذایی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت. 🔹موقع غذا هرچه حاضر می‌کردند میل می‌فرمود. 🔹در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می‌فرمود.