#میلاد_امام_جواد 💖 مولود با برکت ! واقفیه کسانی بودند که بدلیل حب مال ، در امام کاظم(ع) توقف کردند وولایت امام های بعد از ایشان را نپذیرفتند.  علت توقف این گروه در امامت موسی بن جعفرع، فریفته شدن به اموال و ثروت های فراوانی بود که در نزد آنان جمع شده بود و همچنین شبهه های اعتقادی بود . زیرا در زمان امام کاظم ع اموال زیادی نزد آنان بود که باید با شهادت امام کاظم ع ، اموال را به امام بعدی تحویل می دادند و لذا با انکار امامت امام رضا ع، از دادن اموال خودداری کردند. از آنجا که امام رضا ع، تا ۴۷ سالگی صاحب فرزند نشده بودند، لذا واقفیه همین امر را دستاویزی برای ادعای نادرست خود قرار دادندو گفتند : اگر علی بن موسی الرضاع امام است ، چرا فرزندی ندارد؟! امام رضا ع در جواب یکی از سران واقفیه فرمود : بخدا سوگند ، بیش از چند روز نمی گذرد که خداوند به من پسری عطا می کند که حق را از باطل جدا می کند !! به همین دلیل، امام رضا ع، در مورد فرزندشان فرمودند : این همان مولودی است که در اسلام با برکت تر از او زاده نشده است !!

#میلاد_امام_جواد

#میلاد_امام_جواد اما ادعاهای دورغین واقفیه ، با تولد امام جواد ع پایان نیافت تا آنجا که به ساحت قدس امام، تهمت آلوده دامنی زدند و گفتند: چون رنگ چهره امام جواد ع گندمگون است، فرزند امام رضا ع نیست و برای این که ثابت شود او فرزند امام رضا علیه السلام است باید او را نزد قیافه شناس ها ببریم. امام رضا ع فرمود : «شما در پی آنان بفرستید، ولی من این کار را نمی کنم!...» یک روز بر اساس قرار قبلی ، عموها ، برادران و خواهران امام رضا ع ، درباغی نشستند و آن حضرت، در حالی که جامه ای گشاده و پشمین برتن و کلاهی بر سر و بیلی بر دوش داشت ، در میان باغ ، به بیل زدن مشغول شد چنانکه ارتباطی با حاضران ندارد ! آنگاه امام جواد ع را حاضر کردند و از قیافه شناسان خواستند که پدر وی را شناسایی کنند! آنان عموی خود امام و عموی پدر امام و عمه امام را شناسایی کردند و به اتفاق نظر گفتند : پدر وی در این جمع حضور ندارد و اگر پدرش اینجاست ، باید کسی باشد که در باغ بیل می زند! به همین جهت ، امام رضا ع خودش را به رسول خدا ص و فرزندش را به ابراهیم فرزند پیامبر ص تشبیه می کرد، زیرا بعد از تولد ابراهیم از ماریه قبطیه ، برخی همسران رسول خدا ص، از روی حسادت ، به وی تهمت زدند و گفتند: این نوزاد از « جریح » خادم پیامبر ص است !!!! پ.ن: قیافه شناسی نزد اعراب جایگاه مهمی داشت، اما علمای امامیه ، قیافه شناسی را جایز نمی دانند و عده ای آن را حرام می دانند! چه برسد که بخواهند به استناد قیافه شناسی، مسائل ارث و نکاح را حل کنند!