ای ردپــــای دل به کجـــــا می کشـــانیم؟ من در هـــوای گمشــــده ای لامکــــــانیم با هر گنه به بخـــت فــــرج پشت پــا زدم لعنت به من که آخـــــــر نـــامهربـــانی ام از گندمی ز خـــوان ابد شد به در، پــــــدر من هم فریـــــب خورده یک جُو جـــوانیم مجنون شود کسی که کنــارش نگارنیست آخر شبــی به مــــرز جنون می رســـانیم مجنــــون بی دفاعم و ترســـانم از فـراق می افتــــم از نفس اگر از خود بـــــرانیم هستی تو سِرِّ سیره ی یاسی که شد کبود مستودِعی وَ من به رهت بــی نشـــانیــم شد شــــعله ور درون من از دوری شمـــا دستــــی بکش به سینه ی آتشفشـانی ام یک سو بهار عشق تو یک سو خزان هجر چون گلشن ویران شده از این تبـــانی ام ای روزگــــار نــــامتعــــادل بـــرو که من درانتظـــار صــاحب عــدلی جهـــانیـــم همــــراه ندبــــــه های زمان زار می زنم چشم انتظـــار آمــــدنی ناگهـــــــانیــــم #اندیشه ی سبز @shamimmarefat5