#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولیاء الله
همين نويسنده كه در مورد توسّل بسيار سخت گير است، ۲۶ حديث از كتب و منابع مختلف اهل سنّت در آن جا نقل كرده، گرچه اصرار دارد برخى از اين احاديث را مخدوش قلمداد كند، ولى احاديث در سرحدّ تواتر يا قريب به تواتر و در كتب معتبر و معروف اهل سنّت آمده، و چيزى نيست كه قابل خرده گيرى بوده باشد. ما تنها بخشى از احاديث را در اين جا ذكر كرديم وگرنه احاديث در اين زمينه بسيار زياد است.
۱. حاكم در مستدرك، جلد ۲، صفحه ۶۱۵ و حافظ سيوطى در الخصائص النبويّه آن را نقل كرده و صحيح دانسته و بيهقى در دلايل النبوّه كه معمولا در آن روايات ضعيف را نقل نمى كند، آورده است و قسطلانى و زرقانى در مواهب اللدنيّه، حديث را نقل كرده و صحيح شمرده و جماعتى ديگر، براى توضيح بيشتر به كتاب مفاهيم يجب أن تصحّح، صفحه ۱۲۱ به بعد مراجعه كنيد.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولیاء الله
چند تذكّر لازم
۱ بهانه جويى وهابيان
وهّابيان متعصّب براى اثبات مقصود خود، يعنى تكفير يا تفسيق مسلمانانى كه اقدام به توسّل به صالحان مى جويند، در برابر آيات و رواياتى كه در بالا آمد كه توسّل را در اشكال مختلفش اجازه مى دهد، به
«بهانه جويى» مى پردازند و به راستى شبيه بهانه جويى كودكان!
گاه مى گويند آنچه ممنوع است توسّل به ذات آن بزرگان و صالحان است، نه توسّل به مقام، دعا و شفاعت آنان. اينها جايز است و توسّل به ذات آنها جايز نيست.
گاه مى گويند آنچه جايز است توسّل در حال حيات آنهاست نه توسّل بعد از وفات، چون آنها هنگامى كه از دنيا منتقل شدند رابطه شان با ما قطع مى شود. قرآن مجيد مى گويد: « (إِنَّكَ لاَ تُسْمِعُ الْمَوْتَى) ; اى پيغمبر نمى توانى صدايت را به گوش مردگان برسانى» (۱)، رابطه تو با آنها قطع است.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولیاء الله
ولى اين گونه اشكال تراشىها راستى شرم آور است، زيرا:
اوّلا: قرآن مجيد حكم عامّى دارد كه ما به مقتضاى عموم يا اطلاق آن تمام انواع توسّل را كه منافاتى با «توحيد در عبادت» و «توحيد افعالى» ندارد، مجاز مى دانيم. قرآن مى گويد: (وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ) گفتيم وسيله يعنى چيزى كه واسطه تقرّب به خداست. آرى هر امرى كه ممكن است وسيله تقرّب شما به خدا بشود، برگزينيد: دعاى پيغمبر، شفاعت پيغمبر، مقام پيغمبر، ذات پيغمبر كه به خاطر اطاعت و عبوديّت و بندگى و صفاتش در پيشگاه خدا مقرّب است، با اين امور نزد خدا تقرّب بجوييد، بنابراين محدود ساختن وسيله به عمل صالح خود انسان آن گونه كه در كلمات وهابيون آمده دليلى ندارد.
و آنچه گفتيم نه توحيد در عبادت خدشه دار شده، چون فقط خدا
را مى پرستيم نه پيغمبر را، و نه توحيد افعالى مخدوش گشته، براى اين كه فقط خداست كه منشأ سود و زيان مى تواند باشد. هر كس هر چه دارد از ناحيه خداست و به وسيله اوست.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولیاء الله
با يك چنين عمومى كه در آيات است ما ديگر چه انتظارى داريم. اين درست مانند آن است كه قرآن مجيد مى فرمايد: « (فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ) ; آنچه مى توانيد از قرآن بخوانيد». (۲)
حال اگر بهانه جويى كرده و بگوييم در حال ايستادن تلاوت قرآن جايز است يا نه، در حال خوابيدن چطور؟
عموم آيه مى گويد تمام انواع تلاوت قرآن جايز است، در حضر در سفر، با وضو، بدون وضو، مگر دليلى بر خلاف آن قائم شود.
عمومات و اطلاقات قرآن مجيد مورد قبول است، مادامى كه به مانعى برخورد نكرده، آيات توسّل هم عام است و عموم آيات قرآن مورد قبول است و تا مانعى پيدا نكنيم، مطابق آن عمل مى كنيم و بهانه جويىها درست نيست.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولیاء الله
ثانياً: روايات وارده در مسأله توسّل كه بخشى از آن را در بالا آورديم چنان متنوّع است كه هر نوع توسّل را اجازه مى دهد. توسّل به خود پيغمبر، مثل آنچه در داستان آن مرد نابينا آمده بود، توسّل به قبر پيغمبر، آنچنان كه در بعضى از روايات آمده، توسّل به دعاى پيغمبر، به شفاعت پيغمبر، آنچنان كه در روايات ديگر آمده است. با اين روايات متنوّع و اشكال
مختلف توسّل جايى براى اين بهانه جويىها باقى نمى ماند.
ثالثاً: توسّل به ذات پيغمبر يعنى چه؟ چرا پيغمبر در نظر ما محترم است و ذات او را در پيشگاه خدا شفيع قرار مى دهيم، چرا؟ براى اين كه پيغمبر داراى اطاعات و عبوديّت بسيار گسترده و عميقى بود. پس توسّل ما به پيغمبر توسّل به طاعات و عبادات و افعال اوست. اين همان چيزى است كه وهّابيون متعصّب مى گويند كه توسّل به طاعات مانعى ندارد، پس نزاع لفظى است.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولیاء الله
شگفت آور اين كه بعضى از آنها حيات برزخى پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله) را انكار كرده و وفات او را در سر حدّ وفات كفّار دانسته اند.
قرآن براى شهدا حيات جاويدان ذكر كرده: (بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ) (۳) آيا مقام پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) از مقام شهدا كمتر است، وانگهى همه شما در نماز به او سلام مى فرستيد، اگر بعد از وفات توسّلِ توسّل جويان را درك نمى كند، سلام شما بى معناست (پناه بر خدا از تعصّب كور و كر كه انسان را به چه وادىها مى كشد). خوشبختانه بعضى از آنها حيات برزخى آن حضرت را قبول دارند، كه بر طبق آن بايد اشكال خود را پس بگيرند.
۱. سوره نمل، آيه ۸۰.
۲. سوره مزمّل، آيه ۲۰.
۳. سوره آل عمران، آيه ۱۶۹.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولياء الله
۲ غاليان و افراطيان
ما در ميان دو گروه افراطى و تفريطى قرار داريم. از يك سو كسانى
كه در مسأله توسّل مقصّرند، اشكال تراشى مى كنند و توسّلى را كه قرآن و روايات اجازه داده مجاز نمى شمرند و گمان مى كنند اين باعث كمال توحيد آنان است، در حالى كه در خطا و اشتباهند. توسّل به اولياء الله به خاطر اطاعت، عبادات، اعمال و قربشان در درگاه خدا، تأكيدى است بر مسأله توحيد و همه چيز را از خدا خواستن.
گروه دوّم گروه افراطى هستند، آنهايى كه به وسيله توسّل راه غلوّ را پيش مى گيرند. خطر اين غلاة از خطر گروه اوّل كمتر نيست. تعبيراتى مى كنند كه با توحيد افعالى سازگار نيست، يا تعبيراتى دارند كه با توحيد در عبادت نمى سازد. در حالى كه «لا مؤثّر فى الوجود إلاّ الله» مؤثّر واقعى در جهان هستى خداست و هر كه هر چه دارد از اوست. بنابراين ما همان گونه كه بايد با منكران توسّل صحيح مبارزه كنيم يا آنها را ارشاد نماييم و از خطاها باز داريم، گروه غلات و افراطى گران را نيز بايد ارشاد كرده و به راه صحيح بازگردانيم.
در واقع مى توان گفت يكى از عوامل پيدايش منكران توسّل افراط و غلوّ بعضى از طرفداران توسّل است. وقتى اينها راه افراط را پيش گرفتند، طبيعى است گروهى تفريطى در مقابل آنها پيدا مى شوند، اين قانونى است در همه مسائل اعتقادى، اجتماعى و سياسى كه اين دو دسته انحرافى لازم و ملزوم يكديگر بوده و خواهند بود و هر دو راه خطا را مى پيمايند.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولياء الله
۳ توسّل به تنهايى كافى نيست
بايد به مردم اين مطلب را بياموزيم كه به توسّل به اولياءالله و صالحان قناعت نكنند. اصلا توسّل درسى است براى ما، چرا به آنها متوسّل مى شويم؟ براى اين كه در پيشگاه خدا آبرومندند، چرا آبرومندند؟ براى اعمال صالحشان، پس ما بايد به طرف اعمال صالح پيش برويم. توسّل به ما درس مى دهد كه تقرّب به خدا از طريق اعمال صالح است و توسّل به اولياءالله به خاطر اعمال صالحشان مى باشد، آنها در پيشگاه خدا مقرّب شدند و ما از آنها مى خواهيم كه نزد خداوند براى ما شفاعت كنند، پس ما هم بايد بكوشيم آن مسيرى را كه آنها طى كرده اند دنبال كنيم. توسّل بايد تبديل به يك مكتب انسان ساز و تربيت كننده شود، مبادا در توسّل متوقّف شويم و آن اهداف عاليه توسّل را فراموش كنيم اين هم امر مهمّى بود كه همه بايد به آن توجّه داشته باشيم.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولياء الله
۴ توسّل در امور تكوينى
نكته ديگر اين كه توسّل به عالم اسباب هم در امور تشريعى وجود دارد و هم در امور تكوينى و هيچ كدام مانع از توحيد نيست. ما هنگامى كه مى خواهيم به نتايج مطلوب برسيم، در زندگى طبيعى مان به دنبال اسباب مى رويم، زمين را شخم مى زنيم، بذرافشانى مى كنيم، آبيارى و آفت زدايى مى كنيم، محصول را به موقع برداشت مى كنيم و از آن براى زندگى مان استفاده مى كنيم.
آيا توسّل به اين اسباب ما را از خدا غافل مى كند؟ آيا اعتقاد
به اين كه زمين بذر گياهان را مى روياند و يا نور آفتاب و قطره هاى حيات بخش باران، بذر و گل و گياه و ميوهها را پرورش مى دهد، و به طور كلّى اعتقاد به اين عالم اسباب، مخالف توحيد افعالى است؟
به يقين مخالف نيست، زيرا ما به دنبال عالم اسباب مى رويم، امّا مسبّب الاسباب را خدا مى دانيم. پس همان گونه كه توسّل به اسباب طبيعى با اصل توحيد منافات ندارد و «اين همه آوازها از شه بود» در عالم تشريع نيز توسّل به انبيا و اوليا و معصومين و تقاضاى شفاعت از آنها در پيشگاه خدا هيچ منافاتى با اصل توحيد ندارد.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولياء الله
البتّه مى دانيم يك گروه افراطى نيز در اينجا پيدا شده اند كه عالم اسباب را منكر شده اند; آنها به همين گمان كه اعتقاد به عالم اسباب با توحيد افعالى خدا منافات دارد، مى گويند آتش نمى سوزاند خداوند به هنگام نزديك شدن آتش به چيزى آن را مى سوزاند. آب آتش را خاموش نمى كند خداوند به هنگام ريختن آب بر روى آتش، آتش را خاموش مى كند، و به اين ترتيب تمام رابطه علّت و معلول كه از روابط بديهى در جهان آفرينش است، منكر مى شوند.
در حالى كه قرآن مجيد عالم اسباب را به روشنى به رسميّت شناخته و مى گويد: ابرها را مى فرستيم، اين ابرها زمين هاى تشنه را آبيارى مى كند، به وسيله آنها احياى ارض مى شود: (فَيُحْيِى به الاَْرْضَ
بَعْدَ مَوْتِهَا). (۱) «يحيى به» يعنى به اين دانه هاى باران زمين را حيات مى بخشد. آياتى كه دلالت بر به رسميّت شناخته شدن عالم اسباب دارد، بسيار زياد است. منتها اين اسباب چيزى از خودشان ندارند، هر چه دارند از ناحيه اوست.
ادامه دارد . . .
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸
#شیعه-پاسخ-میدهد
فصل دهم: توسّل به اولياء الله
اين آثار را خدا به آنها داده، همان گونه كه منكران اسباب طبيعى، خطاكاران غافلى هستند، منكران اسباب در عالم تشريع هم خطاكارانند.
اميدواريم با توجّه به آنچه گفته شد، دست از تعصّب بردارند و راه صحيح را برگزينند و از اين طريق تكفيرها و تفسيقها را پايان پيدا دهند و مسلمانان جهان با هم ائتلاف يابند و در برابر دشمنانى كه قرآن و اسلام و خدا را هدف حملات خود قرار داده اند بايستند و تعليمات اسلام را، خالص از هر گونه شرك، از هر گونه زياده روى و غلو و از هر گونه كوتاهى و نقصان به مردم جهان معرّفى كنند.
۱. سوره روم، آيه ۲۴.
پایان کتاب شیعه پاسخ میدهد امیدواری استفاده کامل از مطالب این کتاب ارزشمند رو برده باشید
🌸«اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»🌸