🌙مدینه! امشب را بخند... ناکثین توهم زده بودند #علی تنهاست یادشان رفته بود "حسن" دارد #ابالحسن که فقط یک ضربه می‌زند با شمشیر پسر بزرگ شیر خدا کوثرِ #کوثر به دنیا خوش آمدی آنهم در نیمه‌ی ماه مبارک وسط رمضان ماه کامل خال صورت بنی‌هاشم پیامبر نسلش ابتر است؟! آن از #فاطمه این هم از #حسن یک امشب را خنده کن #مدینه وقت برای گریه بسیار است آری! بخند که #محمد خندان است عاقبت آمد قفل‌زننده به دست و پای #شیطان در رمضان که حسن برنده‌ترین شمشیر خداست بعد از ذوالفقار که تنها یک ضربه می‌زند سیدِ سیدالشهدا فقط یکی گویی شمشیر #توحید است شمشیرش جانم حسن صاحب سفره‌ی رمضان تنها مولود شهرالله باید هم #ابلیس دور و بر رمضان آفتابی نشود از حسن می‌ترسد مثل #ناکثین و #قاسطین و #مارقین اما تدبیر کریم اهل بیت حتی از شمشیرش هم برنده‌تر بود صلحی در تراز جنگ نرمشی حقیقتا قهرمانانه ولی مظلومانه که کریمانه حتی #کربلا را نیز ببخشی به برادرت به #حسین که کریمانه سیدالشهدایش کنی و همه‌ی اشک‌ها را بفرستی سمت فرات با وجود آنکه خود غریب مدینه‌ای و مزارت داغ دارد و چراغ، نه ای چلچراغ همه‌ی هستی ای نور چیست راز کرامتت که ذات خورشیدی اما مزارت تاریک است حتی امشب این هم از بخشش روشنایی پس روشن بگذار یا زهرا امشب خانه‌ات را میلاد سید کریمان است نه! نه عزیر پسر خداست نه عیسی #خدا با وجود حسن پسر می‌خواهد چه کند؟! خدا واحد است و حُسنش نیز و حُسن خدا حسن بن علی است که در #جنگ یک #شمشیر می‌زند که در #صلح یک #تدبیر اما در کرامت به یکی قانع نیست اصلا عدد را قبول ندارد و می‌بخشد بی‌حساب خدای کرم است گویا خودش هم در کربلا نباشد ۲ امضا می‌زند به خون حسین از ۷۲ تن ۲ تن سهم حسن است و آن ۷۰ تن نیز و بلکه #عباس که در جمل آموخت از حسن شجاعت را خدایا! رسول خدا را کی اینقدر خوشحال دیده بودی که امشب؟! و علی را کی؟! و فاطمه را کی؟! و مدینه را کی؟! و زمین را کی؟! و آسمان را کی؟! و #شمس را کی؟! و #قمر را کی؟! پس جانم به این #میلاد و به این #مولود نَفَس عرش بسته شده به چشمانش و یعقوب در حیرت از این عزیز کل هستی زیباتر از یوسف که از ماه درآمده نه از چاه اما آه! حتی با این همه نور هیچ نوری ندارد مزارش "کرامت مطلق" است دیگر بقیع خاموش الباقی جهان روشن درک کنید صاحب‌تان را کبوترها آقای کرامت است تابوتش هم تیر بخورد باز می‌گوید؛ "لا یوم کیومک یا اباعبدالله" یا اباعبدالله! روز عاشورا ما همه تو را زیارت کردیم و تو مولایت حسن را #عبدالله و #قاسم مدام دلت را می‌بردند مدینه مدینه! تا می‌توانی امشب را بخند... #حسین_قدیانی(فرزند شهید) 🍃@shamimmarefat5

پرونده #عبدالله‌_بن _عمر در حادثه کربلا زمانی که سیدالشهدا علیه‌السلام از مدینه به‌سوی مکه در حرکت بود، عبدالله بن عمر نزد امام رفت و گریه شدیدی کرد و از دشمنی یزیدیان با اهل‌بیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم و بیعت مردم با یزید گفت. آن‌گاه امام علیه‌السلام را به #صلح و بیعت دعوت نمود و عازم مدینه شد. بعضی شاید درباره‌ی وی بگویند که ایشان فردی فقیه، عابد، زاهد و مقدس، اما قدری ساده‌اندیش و بی‌بصیرت بوده و به همین دلیل سیدالشهدا علیه‌السلام را یاری نکرده است، ‌ اما شواهد تاریخی چیز دیگری را نشان می‌دهد. همین عبدالله‌بن‌عمر در دوره‌ی قبل از سیدالشهدا علیه‌السلام، با امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بیعت نمی‌کند و می‌گوید دلیل اینکه من با شما بیعت نمی‌کنم این است که تو با اهل قبله و کسانی که نماز می‌خوانند می‌جنگی و لذا شک دارم که با تو بیعت کنم. اما همین فرد با حجاج‌ بن ‌یوسف که فردی خونریز و سفاک بود، بیعت می‌کند. جالب این است زمانی که برای بیعت با حجاج می‌رود، حجاج می‌گوید دست من بند است، با پای من بیعت کن و می‌رود با پای حجاج بیعت می‌کند. حجاج‌بن‌یوسف شخصی سفاک است که طی بیست سال فرمانروایی خود، غیر از کسانی که در جنگ‌ها کشت، دوازده هزار نفر را بعد از دستگیری زیر شکنجه به قتل رساند، گفته شده هنگامی که به درک واصل شد پنجاه هزار مرد و سی هزار زن در زندانش محبوس بودند که از این تعداد شانزده هزار نفر بدون لباس و عریان به سر می‌بردند. وی زنان و مردان را یکجا و در زندان‌های بی‌سقف حبس می‌کرد؛ به‌طوری‌که از گرمای تابستان و سرمای زمستان در امان نبودند. بعد عبدالله‌بن‌عمر با چنین آدمی بیعت می‌کند و در زمان بیعت کردن با وی می‌گوید که از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم شنیدم که فرمودند: «من مات و لا إمام له مات میته جاهلیه؛ هرکس بمیرد و امامش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است.» حجاج هم دراز کشیده بود و گفت با پای من بیعت کن و عبدالله‌بن‌عمر با پای وی بیعت کرد. •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• @shamimmarefat5

🔆زنگ عبرت 🔴آن روزی که به ما موشک می‌زنند، خطرناک نیست بلکه ... ✍آیت الله حائری شیرازی در جمع ما هستند کسانی که قبل از انقلاب، گرفتار زندان و شکنجه و اینها بودند و این حرف بنده را خوب متوجه می‌شوند. بازجو وقتی شلاق به دست می‌گرفت و می‌زد، موقع حساس و خطرناکی نبود، اما وقتی دستور می‌داد چلو کباب برای آقا بیاورید خطرناک بود! وقتی می‌گفت تلفن در اختیارش بگذارید تا به هرکه می‌خواهد تلفن کند،‌ آنوقت خطرناک بود. وقتی می‌گفت نامه‌ای بنویس به خانواده‌ات، آنوقت خطرناک بود. وقتی نمازخوان‌هایشان را می‌آوردند -اگر نمازخوانی داشتند- که بیاید با این زندانی که نمازخوان هست صحبت کند، خطرناک بود. ساعت خطرناک، آن زمانی بود که این فرد با خودش می‌گفت: «اینها آنطور هم بدذات نیستند که ما فکر می‌کنیم». گفتنِ این حرف همان، و #سقوط کردن همان! یک ذره حسن‌ظن(به دشمنان اسلام و اهل جور و ستم)، انسان را ساقط می‌کرد. افرادی بودند که باآبرو به زندان رفتند، اما بی‌آبرو از زندان بیرون آمدند! اصلاً عوض شدند. مشی‌شان تغییر پیدا کرد، اصلاً آخرش ساواکی شدند. فردی بود،‌ مبارزه کرده بود،‌ زندان افتاد، بعد ساواکی شد؛ چون یک ذره به آنها #حسن_ظن پیدا کرد؛ یک ذره فکر کرد که در آنها رحم و انسانیتی هست. آن روزی که به این مملکت، #موشک می‌زنند، خطرناک نیست. آن روزی که برای #صلح می‌آیند باید دست به دعا برداشت و استغاثه کرد و خود را به خدا سپرد! 👌حسن ظن به آمریکاییها و غربیها و پادوهای آنها در کشور(اصلاح طلبان و جریان غربزده)، از مهمترین مصادیق خطر مورد اشاره آیت الله حائری میباشند. 👈 فی المثل رییس جمهور آمریکا یه تبریک نوروزی میگه یا یه افطاری میده، یا اصلاح طلبان یه کار ویترینی از قرآن به سر گرفت... انجام میدند، برخی از ما با دیدن موارد اینچنینی، دلشون با جریان استکبار و اهل نفاق صاف میشه! با خودشون میگند اینا همچین بدم نیستند دلشون میخواد به جامعه خدمت کنند دلسوز مردم هستند ... اینه خطر بزرگ! 👈برخی از روحانیون و انقلابی های زمان شاه با دیدن یه پیام تسلیت از شاهنشاهی برای فوت فلان عالم بزرگ، یا حج گزاردن یا زیارت رفتن شاه به حرم رضوی و یا ارائه لوایح شش گانه از سوی شاه که انقلاب سفید نامیده شد (که ظاهری خوب ولی باطنی ضد اسلامی و کاملا استعماری و ضدتولید برای کشور داشت) دلشون از بغض دستگاه سلطنت خالی شد و بعضا حتی متمایل به آن شدند و عده ای از مذهبی های ساده اندیش نیز، دعاگوی شاه و فرح در مساجد و محافل دینی شدند و حفظ دستگاه سلطنت را با این دعوی که تنها شاه شیعی در جهان بر مسند آن قرار گرفته، از واجبات رکنی می‌دانستند! اما این هنر ایمانی امام(ره) بود که در اوج شکوه تظاهر شاه برای خیرخواه نشان دادن خود برای کشور و اراده رفع تبعیض و بی عدالتی داشتن، پرچم مبارزه را بلند کرد و باطن مرموز و ضددینی شاه و دستگاه سلطنت را رسوای همگان نمود. @shamimmarefat5