عاشق "شدن" مسئله ای نیست؛ عاشق "ماندن" مسئله‌ی ماست: بقای عشق، نه بُروز عشق. هر نوجوانی هم گرفتار هیجانات عاشقانه می‌شود؛ اما آیا عاشق هم می‌مانَد؟ عشق به اعتبارِ مقدارِ دوامش عشق است نه شدتِ ظهورش... #نادرابراهیمی #از_کتاب_یک_عاشقانه‌ی_آرام

🌹عزیز من! بیا به جای آن که یک خبر کوتاه ، که در یک روزنامه ی امروز هست و فردا نیست، این گونه برآشفته ات کند، بیمناک و برآشفته از آن باش که ما، نزد خویشتن خویش، از عملی، حرفی و حرکتی، مختصری خجل باشیم. این را که پیش از ما بسیار گفته اند، باور کن: هر کس که کاری می کند، هر قدر هم کوچک، در معرض خشم کسانی ست که کاری نمی کنند. هر کس که چیزی را می سازد -حتی لانه ی فرو ریخته ی یک جفت قمری را- منفور همه ی کسانی ست که اهل ساختن نیستند. و هر کس که چیزی را تغییر می دهد - فقط به قدر جابه جا کردن یک گلدان، که گیاه درون آن، ممکن است در سایه بپوسد و بمیرد- باید در انتظار سنگباران همه ی کسانی باشد که عاشق توقف اند و ایستایی و سکون. ... و بیش از این ها، انسان، حتی اگر «حضور» داشته باشد، و بر این حضور، مصر باشد، ناگریز، تیر تنگ نظری های کسانی که عدم حضور خود را احساس می کنند، و تربیت ، ایشان را اسیر رذالت ساخته، به او می خورد... از قدیم گفته اند، و خوب هم، که عظیم ترین دروازه های ابر شهر های جهان را می توان بست؛ اما دهان حقیر آن موجودی را که نتوانسته نیروهایش را در راستای تولید مفید یا در خدمت به ملت، میهن، فرهنگ، جامعه و آرمان به کار گیرد، حتی برای لحظه ای نمی توان بست. آیا می دانی با ساز همگان رقصیدن و آن گونه پای کوبیدن . گل افشاندن که همگان را خوش آید و تحسین همگان را برانگیزد، از ما چه چیز خواهد ساخت؟ عمیقا یک دلقک؛ یک دلقک درباری دردمند دل آزرده، که بردار رفتار خویشتن آونگ است - تا آخرین لحظه های حیات. 🌹عزیز من! یادت باشد، اضطراب تو، همه ی چیزی ست که تنگ نظران، آرزومندِ آنند. آن ها چیزی جز این نمی خواهند که ظِل کینه و نفرت شان بر دیوار کوتاه کلبه ی روشن ما بیفتد و رنگ همه چیز را مختصری کدر کند. رهایشان کن عزیز من، به خدا بسپارشان و به طبیعت... تو خوب می دانی که اضطراب و دل ناگرانی ات چگونه لرزشی به زانوان من می اندازد، و چگونه مرا از در افتادن با هر آن چه که من و تو، هر دو نادرستش می دانیم، باز می دارد. بانوی من! دمی به یاد آن دلاوران خط شکنی باش که در برابر خود، رو در روی خود، فقط چند قدم جلوتر، بدکینه ترین دشمنان را دارند. آیا آن ها حق است که از قضاوت دشمنان خود بترسند؟ بگو:« ما تا زمانی که می کوشیم خود را خالصانه و عادلانه قضاوت کنیم، از قضاوت دیگران نخواهیم ترسید و نخواهیم رنجید»... 📚چهل‌نامهٔ‌کوتاه‌به‌همسرم #نادرابراهیمی @shamimmarefat5