بسم الله الرحمن الرحیم هر وقت یاد آن شب دیجور می کنیم روی سپاس بر حرم نور می کنیم امروز فکر آن شب ننگین کشنده است حتی خیال آن تب سنگین کشنده است شب بود و قصه، قصه مرگ ستاره بود حرف از گل و بهار به رمز و اشاره بود هر شب نسیم سرد و غم انگیز می وزید زُهم هزار ساله پاییز می وزید دیگر بهار و غنچه و باغی نمانده بود سوسوی گرم و نرم چراغی نمانده بود دیگر کسی سرود تَذَرْوی نمی شنید حتی شبانه قصه سروی نمی شنید هر کس که مذهب دل و آیین عشق داشت هر کس که روی شانه تبرزین عشق داشت سهمش سکوت کنج شبی بی ترانه بود سهمش غریبی و قفس و تازیانه بود فصل سماع بی نی و تنبور می گذشت شب های عشق بی می می گذشت هر لحظه سنگ باد سر بید می شکست شب با غرور کاسه خورشید می شکست بر استخوان آینه ساتور خورده بود خنجر به چشم حنجره نور خورده بود پرهای نور در قفس شب شکسته شد چشمان تیز و روشن آیینه بسته شد تا ننگرند آیه اعجاز روشنی تا نشوند لهجه آواز روشنی بستند باز هم ید بیضای آفتاب بستند باز چشمه آوازه خوان آب آیات نور شب زده تفسیر می شدند اصحاب آب تبزده زنجیر می شدند بند ریا به خرقه پشمینه می زدند قفل سکوت بر لب آئینه می زدند از بس که صبح، صبح سیاه دروغ بود بس که ترانه ها همگی بی فروغ بود دیگر به هیچ حنجره ایمان نداشتیم حتی به اصل پنجره ایمان نداشتیم ✍ #خلیل_ذکاوت 🔖 #ید_بیضا_آفتاب 🏷 #اشعار_آغاز_دهه_مبارک_فجر_انقلاب_اسلامی 🔹 #اشعار_ناب_آیینی 🔹 http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7