#حضرت_زهرا_س_شهادت همین که می رود از درد ابروهای تو در هم صدای ناله بر می خیزد از خاک پیمبر هم پس از این مرتضی هر روز را خون گریه خواهد کرد پس از تو زخمهایش می شود وامانده ی مرهم تمام کینه های کهنه دور خانه ات نو شد اُحد یک سمت می غرید و از یک سمت خیبر هم درِ این خانه چوب از هر درختی داشت می‌دانم که می سوزند از شرمندگی سرو و صنوبر هم بپرس از کوهها اشک زلال چشمه کار کیست؟ چرا گریان شده جنگاوری مانند حیدر هم؟ نه تنها شانه های لاغرِ بابا بزرگ من که لرزیدند از این غم پهلوان های تناور هم به تنهایی برایت روضه می گیرم در این خانه خودم سینه زن و گریه کن و مداح و منبر هم تو سر اللهی و من نا توان از گفتنت هستم ببین شرمندگی حاصل شد از یک شعر دیگر هم قسیم النار و الجنه کناری تکیه خواهد داد سوا خواهند شد روز قیامت شیعیان درهم شاعر: #محمد_خادم 🔹 #اشعار_ناب_آیینی 🔹 http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

قصیده ای به قصد لبخندهای رحمةٌ للعالمین هدیه به محضر رسول اللّه (ص) وقفه ای ایستاده بین بیان  لُکنتم می رود دهان به دهان حرف از کیست؟ از ابوالسبطین  دو لبم بازمانده و حیران گردن افراشتم به دیدن حق  یقه ام را گرفت وهم و گمان رو به روی حقیقتی مدنی پشت یک کوه واژه ام پنهان واژه زانو زده به محضر شعر نام احمد(ص) که آمده به میان  قلمم نام از او اگر که نوشت فخر خواهد نمود بر دو جهان  دهنم نام از او اگر آورد  می کند عطر و نور از آن فوران  دهن بی زبان و مدحت او؟  چه تناسب میان خرد و کلان؟  هیچ باید چه گوید از هستی؟  بد به حال حباب در طوفان  نوح با نام خانواده او ساخت کشتی و گشت کشتی بان رد شد انا لمدرکون از نیل نامِ نامیش بود در جریان نام او در دهان من قند است مزه اش می کنم اذان به اذان مرتفع تر شدند مأذنه ها  تا به نامش شدند آویزان میم او حلقه در کعبه است کعبه بر گرد اوست در دوران با محمد(ص) محمد(ص) است قلم نامش الهام بخش خوش هنران  طرحی از میم روی میم کشید  شد ضریحی که ساخت فرشچیان پس به نامش دخیل می بندیم  چیست جز آن جناب حاجتمان؟  او که لبخند مهربان خداست  او که بر حال خلق گریه کنان  او که حال کویر را جویاست  آفرین گفته گاه بر باران  او که شاید یتیم مکه ولی  پدری می کند به کون و مکان هر که این چرخ را بنا فرمود داده دست یتیم مکه عنان کُن به ارکان آفرینش گفت  شد بنا بر دو نقطه این ارکان نقطه ی تحت باء بسم اللّه  نقطه ی فوق نون الرحمن قول لولاک را ببین که فقط در، بر این پاشنه بگردد هان پس در دیگری نخواهم زد  که علی هم در است و هم دربان   پس اگر اقرئی به غار حراست  با توجه به هر دو گفته بخوان  (که یکی هست و هیچ نیست جز او) دو نفر در دو تن ولی یک جان  که علی (ع) جان مصطفی باشد  بیت بیتت دهم نشان به نشان  آن زمانی که مصطفی می رفت پا به پای علی به کوهستان شانه به شانه خودش برگشت وحی بر دوش رو به خانه روان  و خودش را به خویش دعوت کرد به خود آورد با خودش ایمان به خودش نیز اقتدا می کرد در نماز جماعتی پنهان شبِ یا ایها المزمل القم  نیمه شب های رتل القرآن  بستر از نفس خویش خالی کرد  و علی شد به بسترش مهمان  می نشست و به خویش می بالید خویش جنگنده در دل میدان  دست در دست نفس خود می رفت سمت بی دست و پایی نجران همه دیدند نفس احمد کیست غیر قومی غریبه و نادان گفت این حجت الوداع من است  این شمایید و حجت یزدان گفت کاغذ بیاورید که من بنویسم برایتان برهان دهنش خرد باد هرکس بست  به دهان پیمبرم هذیان  پانزده قرن رد شد از این ظلم همچنان امتی است سرگردان  یک نفر ظلم کرد و یک امت  پانزده قرن می دهد تاوان من چه شاهد بیاورم؟ پیداست  سنی غزه شیعه لبنان کودکان گرسنه در آوار  شهرهایی که گشته گورستان  گر مسلمان شیوخ بی جنم اند کافرم من به مکتب ایشان  آی لبخند مهربان خدا  زخم تا کی به ما دهد جولان  مرهما زخم های کهنه ما  نیستی و نمی شود درمان  بین یک حَجت السلام بیا مستطیع تو اند پیر و جوان قصدم از گفتن قصیده چه بود ؟ من چه باید بخواهم از سلطان ؟ برسم رو به روی لبخندش و بگوید به من که شعر بخوان مهربان است و دوستش داریم  همه حتی الورید و الشریان شاعر #محمد_خادم 🔹 #اشعار_ناب_آیینی 🔹 http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7