¦بسم الله الرحمن الرحیم ¦ «وحدت اسلامی در اندیشه اقبال لاهوری» عشق تا سرمنزلِ مقصود ماست نیست راهی غیرِ انسان زیستن همچو باران است و می بارد به ما، عشق یعنی زیر باران زیستن! «عشق در جان و نسب در پیکر است، ریشه ی عشق از نسب محکم تر است»* جان و پیکر گرچه با یکدیگر است، ای خوشا همواره با جان زیستن! کوشش بیهوده به از خفتن‌ است! راز وحدت در تمسک جستن است! سیره ی ما سوره ی ما روشن است؛ روشن از انوار ایمان زیستن! سوره ی ما، آیه ی ما وحدت است؛ ریشه و بُن مایه ی ما وحدت است بهترین سرمایه ی ما وحدت است... پس چرا دیگر پریشان زیستن؟! «تا توانی با جماعت یار باش، رونق هنگامه ی احرار باش»* چشم خود را واکن و بیدار باش، بیش باد اینگونه اینسان زیستن اهل شر، اهل عداوت نیستیم؛ ملت عشقیم، عادت نیستیم! ما بجز نسل شهادت نیستیم! عشق یعنی با شهیدان زیستن! همچو رودیم و به دریا می رویم، باهمیم و سمت فردا می رویم (ما زبالائیم و بالا می رویم)**، دور باد از ما چو حیوان زیستن! فارغیم از هر نژاد و فرقه ای، مذهب و آئین ما جز عشق نیست دل به هم دادیم و این دلدادگی ست تحفه ی در خاک ایران زیستن! عشق، آری عشق، آری...چیست این؟؟؟ باور (اقبال لاهوری) ست این: «گر تو می خواهی مسلمان زیستن، نیست ممکن جز به قرآن زیستن»*... * اقبال لاهوری **مولانا #رضا_نیکوکار |از برگزیدگان دور نخست کنگره| @sheer_vahdat1🕊