مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _با هر که اراده رفاقت داری باید اغراض دنیویه از رفاقت با او نداشته باشی، زیرا که مایوس خواهی بود بلکه برادری تو با او لِله و فی الله باشد. باید اموری چند هم در آن طرف مقابل ملحوظ باشد، چه اینکه هر کسی صلاحیّت اُخُوّت فی الله را ندارد، و لذا رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند:"آدمی بر دینِ دوست خود است پس هر کس از شما باید بنگرد که با چه کسی دوستی می کند" #تذکره_المتقین ص ۵۸ #آداب_رفاقت #مواعظ #آداب_دوستی #کتاب @sheikh_ali_moghaddam

مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _اول: اینکه باید[کسی که قصد رفاقت با او داری] عاقل باشد... زیرا که خیری در صحبت[معاشرت] احمق نیست، از بدیهیّات اوّلیّه است که احمق می خواهد خیری به تو برساند، ضرر می رساند، چه دینی و چه دنیوی. دوم: اینکه حُسن خُلق داشته باشد، مطلق عاقل بودن کافی نیست. سوّم: اینکه از اهل تقوی و صلاح باشد، زیرا که فاسق بعد از آنکه از مخالفت پروردگار خود پروا نداشته باشد، از مخالفت تو پروا ندارد... معاشرت اهل فسق، معاصی را در نظر شخص _نَستَجیرُ بِاللّه_موهون می گرداند. چهارم: اهل بدعت نباشد... در روایت است "مصاحبت و مجالست با اهل بدعت نکنید، تا مبادا پیش خدای عزّوجل شما هم یکی از آنها باشید" وَ هذا خَطَر عَظیم. پنجم: اینکه باید حریص بر دنیا نباشد، فَاِنَّ مُجالَسَتَهُ سَمّ قاتل قَهرا[همانا همنشینی با چنین شخصی به منزله زهری کشنده است] بر تو هم سرایت خواهد کرد. #تذکره_المتقین ص ۵۸ و ۵۹ #آداب_رفاقت #آداب_دوستی #کتاب @ASI_khorasani

مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _اگر رفیقی متصف به صفات حمیده پیدا کردی باید قدر او را بدانی و او را به آسانی از دست ندهی، مراعات حقوق او را بنمایی: الاول: باید بذل مال در حق او بکنی. رُویَ عَن مولانا امیرالمومنین علیه السلام: همانا بیست درهم که در راه خدا به برادر خویش عطا کنم نزد من از صد درهم که بر مساکین صدقه دهم دوست داشتنی تر است. الثانی:سعی[تلاش] در حوایج او بکنی، مثل خودت بلکه بالاتر بدون اینکه او خواهش نماید با کمال بشاشت و امتنان. #تذکره_المتقین ص۶۱ و۶۲ #مواعظ #آداب_دوستی #کتاب @ASI_khorasani

مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _الثالث: حقی است او را بخصوص نسبت به زبانت و این هم چند قسم است: اول اینکه ساکت باشی از معایب او چه در حضور او، چه در غیاب او. بل باید تجاهل بکنی. باید سرّ او را در قلب خود نگهداری زیرا که اظهار آن از لوم[پَست بودن]طبیعت و خُبث باطن شخص است. باید این را هم بداند که مُبرّا مِن کُلّ عَیب[پاک از همه عیوب] بر فرض هم‌پیدا شود، آن جوهری است که در خزانه سلطان محفوظ و مضبوط است، به دست ماها نمی افتد، مُنتهایِ خوبی رفیق برای ماها آنست که مَحاسن[خوبی های] او بر مَساوی[بدی های] او غالب باشد... دوم اینکه باید از مجادله او ساکت باشد زیرا که مجادله در تکلمات برانگیزاننده آتش فتنه است، علاوه بر این مفاسد دیگر هم دارد. #تذکره_المتقین برگرفته از ص۶۲،۶۳،۶۴ #کتاب #آداب_دوستی #مواعظ @ASI_khorasani

مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _سوّم از حق متعلّق به زبان ایضا چند قسم است: اوّلا مَهما اَمکَن[به هر اندازه که ممکن است] اظهار محبّت خود را نسبت به او بنماید، چه اینکه این از اسباب ثبوت اخوّت است. ثانیا: افشاء محامد[خوبی های] او را بکند، چه در حضور و چه در غیاب اگر چه در اخبار مدحِ حضوری منع شده است لکن در بعضی موارد، برای الفت شاید مضر نباشد. ثالثا: اگر حاجت به تعلیم دارد، از تعلیم او مضایقه نکند، به نحوی که آداب معلّم باید ملاحظه شود که از جمله آن اینست که اگر صاحب یک علم مخصوصی است، علوم دیگر را تخطئه نکند، اگر فقیه است نگوید حکمت چه کار آید، مَشحون به شبهات باطله است یا حکیم است نگوید فقه چه کار آید، مطالب احکام زنان کجا، معرفت الهی کجا و هکذا[همچنین] تمام این مذمّتها منشاء ندارد، جز جهل بر آن علم، زیرا که هر یک از علوم را فایده ایست در محل خود مگر اینکه شرعا به خصوص نهی داشته باشد یاد گرفتن آن. مهما امکن[تا جایی که ممکن است] در خُفیه[تنهایی] اورا تعلیم نماید تا مردم به جهل او ملتفت نشوند، تا خجل شود یا مفتضح گردد. زیرا که از علامات فارقه میان نصیحت کردن و افتضاح کردن اِعلان و اِسرار است. اگر عیبی را در او مطلع شدی، دیدی از تو مخفی می دارد، دیگر او را اظهار مکن و اگر دیدی طبیعت بر او غالب است و نمی تواند ترک کند باز سکوت اولی است. #تذکره_المتقین برگرفته از ص ۶۴ و ۶۵ #آداب_دوستی #کتاب #مواعظ #آداب @ASI_khorasani

مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _امّا اگر دیدی در حقّ تو تقصیر[کوتاهی] می کند تحمّل کن عفو فرما، تجاهُل نما، اگر دیدی به درجه ای رسیده که باعث قطع میان شماست در خفا عتاب کنی اولی است از علانیه[آشکارا]. کنایه بگویی بهتر است از تصریح... و اگر دیدی عیب او از قبیل اِصرار بر معاصی است_نعوذ بالله_ گفته شده است که جدایی از او واجب است زیرا که بنا بوده حُبّ و بغض بین آنها برای خدا باشد، بعضی از بزرگان گفته اند باز قطع مکن، چه اینکه طبع انسان گاهی کج می شود و گاهی به استقامت می آید، وانگهی الحال بیشتر احتیاج به تو دارد که دلسوزی کنی و دست او را بگیری و به لطف او را از گودال معصیّت بیرون آری اجر "من اَحیا نَفسا" را ببری. معلوم می شود که رفاقت با فاسق ابتداء خوب نیست لیکن استدامت خوب است.[به این‌معنا که اگر انسان گمان دارد که به سبب رفاقت او ممکن است این شخص از فسق دست بردارد،رفاقت با او خوب است و در غیر این صورت به سبب نهیی که در اخبار وارد شده است باید احتراز نماید] #تذکره_المتقین ص ۶۵ و ۶۶ #کتاب #آداب_دوستی #مواعظ #دوستی @ASI_khorasani

مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _الرابع: اینکه از دعا و زیارات و قُرُبات برای او مضایقه نداشته باشد. الخامس: اینکه با وفا باشد، که از جمله علامات وفا آنست که بعد از موت صدیق باید قائم به حوائج اهل و عیال و اولاد صدیق او باشد. السادس: اینکه امر را بر او سهل بگیرد و او را به کُلفَت[سختی] نیندازد مَهما امکن[تاجایی که ممکن است] که اگر توقعات فوق العاده از وی نمود هم او به خلاف می افتد و هم این. و از اینجاست که گفته شده : اِذا وَقَعَتِ الکُلفَه بَطَلَتِ الاُلفَه[هنگامی که سختی و سختگیری واقع شود، الفت و دوستی از بین می رود] ترسم آزرده شوی ورنه سخن بسیار است #تذکره_المتقین ص ۶۷ و ۶۹ #کتاب #مواعظ #آداب_دوستی @ASI_khorasani

مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _با هر که اراده رفاقت داری باید اغراض دنیویه از رفاقت با او نداشته باشی، زیرا که مایوس خواهی بود بلکه برادری تو با او لِله و فی الله باشد. باید اموری چند هم در آن طرف مقابل ملحوظ باشد، چه اینکه هر کسی صلاحیّت اُخُوّت فی الله را ندارد، و لذا رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند:"آدمی بر دینِ دوست خود است پس هر کس از شما باید بنگرد که با چه کسی دوستی می کند" #تذکره_المتقین ص ۵۸ #آداب_رفاقت #مواعظ #آداب_دوستی #کتاب @sheikh_ali_moghaddam