اشعار شهید اول رحمه الله علیه که در فراق نماز شب سروده اند : عَظُمَت مُصیبهُ عبدِکَ المسکین فى نومه عن مَهر حورِالعین الاولیاءُ تَمَتَّعوا بِک فى الدُّجى بِتَهَجُّدٍ و تَخَشُّعٍ و حَنین فَطَرَدتَنى عن قَرعِ بابکَ دونهم اَترى لِعَظمِ جرائمى سَبقونى اَوَجَدتَهُم لَم یُذنِبوا فَرَحِمتَهُم اَم اَذنَبوا فَعَفَوتَ عَنهُم دونى ان لم یَکُن للعفوِ عندک مَوضِع للمُذنِبین فَاَین حُسنُ ظُنونى ترجمه : خدایا! مصیبت بنده بیچاره ات زیاد شد که او را خواب از مهر حورالعین بازداشت اولیاى خدا در تاریکى هاى شب با تهجد و خشوع و ناله و زارى بهره ها برده اند. مرا از در خانه ات راندى و آنها را راه دادى ! آیا بواسطه اعمال ناشایستم از آنها عقب ماندم. آیا آنها گناه نکرده بودند یا گناه داشتند اما تو ایشان را آمرزیدى ولى مرا نیامرزیدى ؟ اگر گنه کاران راهى به عفو تو نداشته باشند پس حسن ظن ما به کجا مى رود؟! #شهید_اول #شعر_عربی مرحوم علامه طهرانی رحمه الله به طلاب سفارش می فرمودند این اشعار مرحوم شهید رحمه الله را از بر کنند و به یاد داشته باشند