یا رقیه به روی شانه ات سر می نهادم وقت خوابیدن ولی امشب ببین از درد های شانه می گریم #عاصی_خراسانی

در پِی ات چهل منزل، سخت جستجو کردم از قفایِ هر نیزه با تو گفتگو کردم سایه ات ز روی نِی، بوده بر سرم بابا هر کسی یتیمم گفت، سوی نیزه رو کردم بعد عصر عاشورا غصه آنقدر خوردم خنده در دهانم مُرد، گریه در گلو کردم کُهنه معجرِ خود را، ای پدر به سر دارم زیر ضربِ سیلی هم، حفظِ آبرو کردم پهلوی پر از درد و صورت ورم کرده آیه آیه کوثر را شرحِ مو به مو کردم از جفای این دنیا آنقدر کشیدم‌ که مثل مادرت زهرا، مرگ آرزو کردم #عاصی_خراسانی #علی_مقدم ۴ صفر ۱۴۴۳ ۲۰ شهریور ۱۴۰۰ شب شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها @sheikh_ali_moghaddam

میخواستم بگویمش امّا گریستم #عاصی_خراسانی

یا امام حسن بسکه دندان زِ غمِ کوچه نهادم به جگر جگرم پاره شد و ریخت برون از دهنم #عاصی_خراسانی

از آن جبینِ عرق کرده ، شد گلاب خجل دمی که ساقی ما شد ز قحط آب خجل که دیده بود علمدار بر زمین افتد؟! که دیده بود شود ابنِ بوتراب خجل؟! نخواست تا بدنش سوی خیمه برگردد که آب گشت ز شرم و شد از رباب خجل سکینه گفت : پدر "اَینَ عمّی العباس؟" حسین گریه نمود و شد از جواب خجل عرق چکیده ز شرم از جَبینِ ابیاتم ردیف شعرم اگر گشت انتخاب ، خجل #عاصی_خراسانی ۱۲ صفر ۱۴۳۳ ۲۸ شهریور ۱۴۰۰

صلّی الله علیک یا اباعبدالله در کنارت اگر نمی گیری لااقل لطف کن ، کناره مگیر #عاصی_خراسانی

صلی الله علیک یا اباعبدالله یک سال در هوایِ زیارت گریستم از راهِ دور ، گوشه ی هیئت گریستم امّا گناه مانعِ قرب و وصال بود بی آبرو شدم ، ز خجالت گریستم با التماس هم نشد آخر حرم روم دیگر نبود فرصت صحبت ، گریستم یاد تو بوده ام به نماز و دعا ، حسین حتی اگر میان عبادت گریستم گفتند : "زائرش نشدی قسمتت نبود" عاصی ز شوربختیِ قسمت گریستم #عاصی_خراسانی شب ۱۴ صفر ۱۴۴۳

صلّی الله علیک یا ابا عبدالله از داغِ تشنگیِ تو، دریا گریستم در روضه ات به وسعت صحرا گریستم میخواستم به چشم تو آیم به گریه ام آری نگاه کن که چه زیبا گریستم دیدی که خواب را ز دو چشمانم آب برد از بس که در فراقِ تو شبها گریستم کربُبلا نشد بروم، هیئتش که هست آنجا که قسمتم نشد، اینجا گریستم میخواستم به فاطمه او را قسم دهم "میخواستم بگویمش امّا گریستم" #عاصی_خراسانی شب ۱۴ صفر ۱۴۴۳

صلّی الله علیک یا ابا عبدالله چون موج ، غرقِ شور و تلاطُم گریستم بی اعتناء به خنده ی مَردم ، گریستم از فرط گریه ، قامتِ من نم کشید و رفت از بسکه روز و شب به تداوم گریستم گفتم مگر به گریه به آغوش او رسم مانند بچّه ای که شده گُم گریستم اظهار عشق را به تکلّم چه حاجت است؟!* من همچو لال جای تکلّم ، گریستم دیشب به پایِ عکس حرم گریه کردم و مثلِ خمار دور از آن خُم گریستم #عاصی_خراسانی ۱۴ صفر ۱۴۴۳ * اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست #صائب

وَلَا تُحَمِّلنَا مَا لَا طَاقَتَه لَنَا بِهِ! ما پُشتِمان ضعيف تر از آن بُوَد که تو بار فراق و دوريِ خود را برآن نَهی #عاصی_خراسانی

قَدْ کَلَّتْ لِسَانِی کَثْرَةُ ذُنُوبِی‏  وَ أَذْهَبَتْ عَنِّی مَاءَ وَجْهِی  فَبِأَیِّ وَجْهٍ أَلْقَاکَ؟! همانا کثرت گناهان، زبانم را به لکنت انداخته و آبروی من را بُرد  پس با چه رویی با تو روبرو شوم؟! #امام_سجاد_علیه_السلام #صحیفه_سجادیه آری گناه ، مانعِ قرب و وصال بود بی آبرو شدم ، ز خجالت گریستم #عاصی_خراسانی

برای همه آنهایی که در مرز مهران گریه کردند آری ضرر نمودم و ارزان گریستم گاهی اگر برای غمِ نان گریستم هر لذّتی به غیر تو خسران محض بود در ابتداش خنده و پایان گریستم جز گریه چیست ، لشکر افتادگانِ عجز بنگر مرا که تا بُنِ دندان گریستم گریه اگر نوشته شود ، شعر میشود من با قلم برای تو دیوان گریستم آتش کجا به هیزم تَر میکند اثر؟! آری برای توبه ز عصیان ، گریستم کارم ز دوری ات به تحیّر کشیده است دیشب به یاد روی تو ، خندان گریستم تا سر به دامن تو گذارم به وقت مرگ دیدی چگونه سر به گریبان گریستم هرچند کربلای تو روزیِ من نشد در پُشتِ مرزِ بسته ی مهران گریستم #عاصی_خراسانی ۱۵ صفر ۱۴۳۳