⭕️ «نهم ربیع الاول» به عنوان سالروز قتل خلیفه دوم صحت ندارد/ ابن ادریس حلی: شیعه و اهل سنت بر آخر ماه ذی الحجه به عنوان تاریخ فوت خلیفه دوم اجماع داشته اند yon.ir/o8Akq 🔸نهم ربیع الاول که تقریبا از منابع قرن شش به بعد به عنوان سالروز مرگ خلیفه دوم معرفی می شود از اتقان لازم برخوردار نیست. اکثر منابع و دانشمندان شیعه و سنی سالروز مرگ خلیفه دوم را 29 یا 30 ذی الحجه سال 23 هجری بیان کرده اند. 🔹تمام منابع اهل سنت از جمله مهم ترین آنها طبری، یعقوبی، مسعودی بر اواخر ماه ذی الحجه به عنوان سالروز مرگ خلیفه دوم اجماع دارند. در منابع شیعی هم اکثر منابع و دانشمندان شیعه از جمله شیخ مفید، ابن ادریس حلی، سید بن طاووس،شیخ ابراهیم کفعمى،علّامه حلّى، شیخ بهائى،شیخ عباس قمى و ... اواخر ذی الحجه را سالروز مرگ خلیفه دوم می دانند تا جایی که شیخ مفید در این زمینه ادعای اجماع کرده است و این ادعا را علامه مجلسی که از مدافعان تاریخ 9 ربیع است ذیل روایت رفع القلم نقل کرده است. 🔸بر اساس منابع تاریخی بیعت با عثمان اواخر ذی الحجه یا اول محرم اتفاق افتاده است که خود قرینه مهمی بر مرگ خلیفه دوم در اواخر ماه ذی الحجه است. 🔹مهم ترین دلیل موافقان تاریخ نهم ربیع حدیث رفع القلم است که دانشمندان علوم حدیث آنرا دارای اشکالات منبعی، سندی و بعضا متنی می دانند که در اینصورت قدرتی برای پیروزی بر اخبار متعدد مغایر خودش را نخواهد داشت. 🔸علامه مجلسی ضمن اینکه نقل شیخ مفید مبنی بر ادعای اجماع میان شیعه و اهل سنت در تاریخ ذی الحجه را مطرح می کند اما خود آن را نمی پذیرد و بیان می کند که در میان علمای زمان او نهم ربیع الاول نظر مشهور است ؛ این خود مطلب قابل تاملی است که چه طور متقدمان و صاحبان جوامع روایی اولیه این حدیث را ندیده و آن را در کتب روایی خود نیاورده اند و همچنین بر تاریخ ذی الحجه برای مرگ خلیفه دوم اجماع داشته اند اما نظر علمای متاخر چیز دیگری شده است. قدیمی ترین خبر در دفاع از نه ربیع به عنوان سالروز مرگ خلیفه دوم از قرن ششم موجود است، نه قبل تر. 🔹عده ای احتمالاتی را برای برگزاری جشن در نه ربیع داده اند از جمله مصادفت با سالروز به درک واصل شدن عمر بن سعد (بنابر قولی) و هم نامی او با خلیفه دوم؛ وجود مانع محرم و صفر و شهادت امام عسکری(ع) جهت برگزاری جشن های متقابل مذهبی در عصر آل بویه که آنرا از آخر ذی الحجه تا نهم ربیع به تاخیر انداخته است و احتمالات دیگر که مشروح آن در اصل مطلب موجود است. 🔸بسیاری از کارشناسان تاریخ اسلام معاصر تاریخ نهم ربیع را رد می کنند و اواخر ذی الحجه را به عنوان سالروز مرگ خلیفه دوم تایید می کنند از جمله حجت الاسلام حامد کاشانی، محمدحسین رجبی دوانی، جواد سلیمانی، اصغر قائدان و ... . 🔻مطلب کامل و اسناد و مدارک را در مشاهده فوری یا لینک زیر ببینید: 📎 yon.ir/07xa6 #عیدالزهرا #نهم_ربیع #عمرکشان عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

پرسش: آیا مطلب زیر که در برخی گروه‌ها نشر می‌شود، معتبر است؟ " امام علی (علیه‌السلام) با اصحاب خود نشسته بودند که زنی زیباروی از کنارشان گذشت و «چشم‌های همه اصحاب» به او خیره شد. امیر المؤمنین فرمودند: ((چشمهای این نرینِگان، حریصانه می‌نگرد و این، مایه تحریک آنان می‌شود. هرگاه یکی از شما، زنی را دید و از او خوشش آمد، با همسر خود آمیزش کند؛ زیرا که او نیز زنی مانند همسر خود اوست.)) نهج البلاغة، حکمت شماره ۴۲۰ با توجه به اینکه اصحاب امیرالمومنین، انسان‌های پاک و وارسته و کم‌نظیری بودند و در روایت، اشاره شده «همه اصحاب»، به آن زن خیره شدند قطعاً آن زن از حجاب عُرفی جامعه فاصله زیادی داشته اما امیرالمومنین هیچ تذکری به او ندادند، بلکه به اصحاب خود تذکر دادند که: «برادرم نگاهت!». بنابراین امام علی(ع) با هرگونه تذکر دادن به بدحجاب‌ها مخالف بودند." پاسخ: این مطلب حاوی تحریف در ترجمه‌ی روایت و نیز تفسیر شتابزده و نادرست است زیرا: 1 - در متن عربی روایت عبارت «همه اصحاب» وجود ندارد بلکه می‌گوید: «فَرَمَقَهَا القومُ بِأبصارِهِم» یعنی «حاضران به او خیره شدند». کلمه «کُلّ القوم» یا «جمیعُ الأصحاب» در متن عربی نیست بنابراین ممکن است فقط برخی از حاضران به آن زن نگاه کرده باشند. رجوع شود به : نهج البلاغه، حکمت شماره 420 در چاپ صبحی صالح و شماره 412 در چاپ فیض الاسلام. 2 - نباید تصور کرد که همه اصحاب امیرالمؤمنین(ع) بدون استثنا انسان‌های وارسته و مانند مالک اشتر بوده‌اند زیرا اگر چنین بود، آن حضرت با آن غربت و مظلومیت به شهادت نمی‌رسید. واقعیت اینست که تنها اقلیّتی از یاران امیرالمؤمنین(ع) دارای تقوا و بصیرتِ کافی بودند و بقیه، افرادی عادی بودند یا از ضعف عقیدتی و رفتاری رنج می‌بردند. 3 - در متن عربی روایت تصریح شده که یکی از خوارج(رَجلٌ مِن الخوارج) نیز جمله‌ای در آن محفل گفت. بنابراین دستکم یکی از حاضران در آن محفل از کسانی بود که بعدها به عنوان «خوارج» مشهور شدند. بنابراین قاعدتاً شمار دیگری نیز از افراد عادی یا منافقین یا افراد ضعیف الایمان در آن جمع حضور داشته‌اند. 4 – راوی در نقل ماجرا هیچگونه اشاره‌ای به «حجابِ نامتعارفِ آن زن» نکرده ولی به «زیبا بودنِ آن زن» تصریح کرده و همین را علتِ جلب توجه حاضران دانسته است. اگر آن زن فاقد حجاب یا نیمه‌عریان بود قطعاً راوی به این نکته اشاره می‌کرد و قاعدتاً امیرالمؤمنین(ع) نیز اظهار تأسف می‌کردند یا به آن زن، تذکرِ پدرانه می‌دادند. 5 – علاوه بر اینکه هیچ دلیلی نداریم که آن زن، فاقد حجاب عرفی و شرعی بوده، باید توجه کنیم که حجاب شرعی و عرفی برای زنان آزاد، اینست که صورت و دستها تا مچ آشکار باشد ولی پیرزن‌ها و کنیزان(زنان برده و خدمتکار) علاوه بر این‌ها، گردن و موی سرشان و شاید حتی ساعدِ دستها تا آرنج را باز می‌گذاشتند زیرا پوشیدنِ روسری بر آنان واجب نبود. بنابراین حتی اگر بگوییم حجابِ آن زن، کم بوده، شاید بخاطر این باشد که کنیزی جوان و زیبارو بوده و زنی آزاد و دارای شخصیت اجتماعی نبوده است. 6 – با سند معتبر از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: امیرالمؤمنین(ع) {پس از آنکه به عراق کوچیدند و وضعیت اختلاط زن و مرد در آنجا را دیدند} به مردم عراق فرمودند: « نُبِّئْتُ أَنَّ نِسَاءَکمْ یدَافِعْنَ‏ الرِّجَالَ فِی الطَّرِیقِ أَمَا تَسْتَحْیون‏» (الکافی، ج: 5، باب الغیرة، حدیث شماره 6، ص: 537) ترجمه: «شنیده‌‏ام زنان شما {در کوچه‌‏ها} راه خود را با پهلو زدن به مردان مى‏گشایند!! آیا {از این وضعیت}، شرم نمی‌کنید؟!» 7 – وجوب پوشش و حجاب، علاوه بر آیات قرآن(سوره نور؛ آیه 31 و 60 و سوره احزاب؛ آیه 39 و 59) ، در احادیث متعدد با اسناد معتبر نیز آمده است که برخی از این احادیث را در کتاب وسائل الشیعه(ابواب مقدمات النکاح، از باب 104 تا 110) می‌توان مطالعه کرد... متن کاملتر در وبلاگ پاسخ‌ها: http://pasokhha57.blogfa.com/post/29 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

دعای خضر (ع) کدام است؟ پاسخ: 1 - در کتب شیعه دعایی که بیش از همه با عنوان «دعای خضر (ع)» معروف است همین دعای معروف به کمیل (ره) است. نقل شده کمیل مشاهده کرد که امام علی(علیه السلام) این دعا را در شب نیمه شعبان در سجده می‌خواندند(شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ج‏2، ص: 844) 2 - برخی از راویان نقل کرده‌اند که امیرالمؤمنین(ع) مردی را دیدند که پرده‌های کعبه را گرفته بود و این دعا را می‌خواند: « يا مَن لا يَشغَلُهُ سَمعٌ عَن سَمعٍ يا مَن لا يُغَلِّطُهُ السّائِلُونَ يا مَن لا يُبرِمُهُ إِلحاحُ المُلِحِّينَ أَذِقنِي بَردَ عَفوِكَ وَ حَلاوَةَ رَحمَتِك‏». امیرالمؤمنین(ع) به او فرمودند: این دعای توست؟ آن مرد گفت: دعایم را شنیدی؟ فرمود: آری. سپس فرمود: پس بعد از هر نماز واجب، همین دعا را بخوان که هر مؤمنی این دعا را پس از نمازهایش بخواند گناهانش هرچند به تعداد ستاره‌های آسمان و قطرات باران و ریگ‌های بیابان باشند، بخشوده می‌شوند. راوی می‌گوید: آن فرد، خضر (ع) بود و اعتراف کرد که علم امیرالمؤمنین(ع) از او نیز بیشتر است.(شیخ مفید، الأمالي، مجلس دهم، ص 92) 3 - ابن طاووس(ره) دعای مشترک خضر (ع) و الیاس (ع) در موسم حج را چنین روایت کرده است: بِسمِ اللَّهِ ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ ما شاءَ اللَّهُ كُلُّ نِعمَةٍ مِنَ اللَّهِ ما شاءَ اللَّهُ الخَيرُ كُلُّهُ بِيَدِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ما شاءَ اللَّهُ لا يَصرِفُ السُّوءَ إِلّا اللَّه‏ (نقل شده هرکس این دعا را هر صبح سه بار بخوانَد از سوختگی، خفگی و غرق شدن مصونیت خواهد بود) (ابن طاووس، مهج الدعوات، ص 310 ) 4 - ابن طاوس(ره) دعای زیر را نیز منسوب به خضر (ع) دانسته است: يا شامِخاً مِن عُلُوِّهِ يا قَرِيباً فِي دُنُوِّهِ يا مُدانِياً فِي بُعدِهِ يا رَءُوفاً فِي رَحمَتِهِ يا مُخرِجَ النَّباتِ يا دائِمَ الثَّباتِ يا مُحيِيَ الأَمواتِ يا ظَهرَ اللّاجِينَ يا جارَ المُستَجِيرِينَ يا أَسمَعَ السّامِعِينَ يا أَبصَرَ النّاظِرِينَ يا صَرِيخَ المُستَصرِخِينَ يا عِمادَ مَن لا عِمادَ لَهُ يا سَنَدَ مَن لا سَنَدَ لَهُ يا ذُخرَ مَن لا ذُخرَ لَهُ يا حِرزَ مَن لا حِرزَ لَهُ يا كَنزَ الضُّعَفاءِ يا عَظِيمَ الرَّجاءِ يا مُنقِذَ الغَرقَى يا مُنجِيَ الهَلكَى يا مُحيِيَ المَوتَى يا أَمانَ الخائِفِينَ يا إِلَهَ العالَمِينَ يا صانِعَ كُلِّ مَصنُوعٍ يا جابِرَ كُلِّ كَسِيرٍ يا صاحِبَ كُلِّ غَرِيبٍ يا مُونِسَ كُلِّ وَحِيدٍ يا قَرِيباً غَيرَ بَعِيدٍ يا شاهِداً غَيرَ غائِبٍ يا غالِباً غَيرَ مَغلُوبٍ يا حَيُّ حِينَ لا حَيَّ يا مُحيِيَ المَوتَى‏ يا حَيُّ لا إِلَهَ إِلّا أَنت‏ (ابن طاووس، مهج الدعوات، ص 310 ) #ادعیه #دعا #دعای_خضر عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پرسش: آیا در حدیث داریم که در آینده کسی به نام «روح الله» به حکومت می‌رسد ؟ پاسخ: 1 – حديث صریحی نداریم که بگوید «در آخرالزمان کسی با نام روح الله به قدرت خواهد رسید» بلکه روایت متفاوتی وجود دارد که با دو متن و سند متفاوت از راویان شیعه و سنی نقل شده و می‌گوید گروهی از اهل بهشت هستند که «تحابّوا بِرَوح الله» یعنی کسانی هستند که «با لطف خاص خدا با هم صمیمی بوده اند». وانگهی در این روایت، عبارت «روح الله» نداریم بلکه «رَوح الله»(با فتح راء) ذکر شده که اساساً نامِ شخص معینی نیست بلکه به معنای «رحمت و لطفِ شادی بخشِ خداوند» است چنانکه در سوره یوسف (ع) به همین معنا آمده است: « ... لَا يَيْأَسُ مِن رَوْحِ اللَّـهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ»(سوره یوسف؛ آیه 87) ترجمه: " ... جز کافران، کسی از «رحمتِ مژده بخشِ خدا» نومید نشود " 2 –روایتی که عبارت «رَوح الله» در آن آمده و از طریق راوی اهل سنت نقل شده اینست که پیامبر (ص) فرمودند: «إِنَّ مِنَ الْعِبَادِ عِبَاداً يَغْبِطُهُمُ الْأَنْبِيَاءُ- تَحَابُّوا بِرَوْحِ‏ اللَّهِ‏ عَلَى غَيْرِ مَالٍ وَ لَا عَرَضٍ مِنَ الدُّنْيَا، وُجُوهُهُمْ نُورٌ، لَا يَخَافُونَ إِذَا خَافَ النَّاسُ، وَ لَا يَحْزَنُونَ إِذَا حَزِنُوا» ترجمه: " برخی از بندگان خدا هستند که پیامبران نیز به آنان غبطه میخورند زیرا نه به خاطر مال و نعمتهای زودگذر دنیا بلکه با «رَوح الله»(عنایت الهی) با یکدیگر محبت داشته اند. (در قیامت) چهره های آنان، نورانی است و هنگامی که همه مردم در هراسند، نمی ترسند و در زمانی که همه اندوهگین شوند، محزون نمی شوند." سپس پیامبر ص فرمود: " آنها علی (ع) و حمزه و جعفر و عقیل هستند". منبع:حاکم حسکانی(متوفای 490هـ)، شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج ‏1، ص: 354 ملاحظه: این روایت نه تنها از نظر سند بلکه از نظر محتوا نیز اشکال دارد زیرا می‌گوید پیامبران الهی(صلوات الله علیهم اجمعین) به مقام عقیل (برادر امام علی علیه السلام) غبطه می‌خورند!! در حالی که از روایات دیگر فهمیده می شود که عقیل، دارای سوابق عالی یا مقامات والا نبوده است(صدوق، علل الشرائع، ج‏1، ص: 155 و ثقفی، الغارات (چاپ قدیم)، ج ‏2، ص: 379 و ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج ‏11، ص: 250) 3 – مجلسی نیز روایتی با متن متفاوت و سند شیعی از یکی از نسخه های کتاب بشارة المصطفی (ص) که پیامبر (ص) فرمودند: « ... گروهی از ما هستند که (در پیشگاه خدا) بر منبرهایی از نور خواهند بود و چهره هایی منوّر و لباسهایی درخشان دارند و نورِ صورتشان، چشمِ ناظران را پُر می کند» هریک از ابوبکر، زبیر و عبدالرحمن بن عوف به صورت جداگانه پرسیدند: «این افراد چه کسانی هستند؟» اما پیامبر (ص) ساکت ماند. سپس وقتی علی (ع) همین سؤال را پرسید، پیامبر (ص) فرمود: « هُمْ قَوْمٌ تَحَابُّوا بِرَوْحِ‏ اللَّهِ‏ عَلَى غَيْرِ أَنْسَابٍ وَ لَا أَمْوَالٍ؛ أُولَئِكَ شِيعَتُكَ وَ أَنْتَ إِمَامُهُمْ يَا عَلِيُ‏ » ترجمه: « آنان کسانی هستند که نه بر اساسِ معیارهای نَسَبی(قبیله ای و فامیلی) یا منافع اقتصادی بلکه با «رَوح الله» (رحمت الهی) با یکدیگر دوستی و محبت می کنند؛ ای علی! آنان شیعیانِ تو هستند و تو امامِ آنان هستی» منبع: بحارالأنوار (چاپ بيروت) ؛ ج ‏65 ؛ ص: 139 این روایت گرچه سند محکمی ندارد اما محتوای معقولی دارد و با انبوهی از احادیث دیگر که درباره فضایل پیروانِ حقیقی امیرالمؤمنین(ع) نقل شده سازگاری دارد. با اینهمه در اینجا نیز نگفته که فردی به نام «روح الله» به «حکومت» می رسد بلکه مضمونش اینست که رحمت و مژده آسمانی، موجب صمیمیت شیعیان راستینِ امیرالمؤمنین (ع) است». بنابراین «رَوح الله» همان «لطف ویژه و فرحبخش الهی» است که شیعیانِ راستین به خاطر ایمان و پایبندی به ولایت امیرالمؤمنین (ع) از آن برخوردارند و در دنیا موجب صمیمیت بینِ آنان می شود و در آخرت نیز آنان را به بهشت خواهد رساند. بنابراین کسانی که تصور کرده اند نام امام خمینی(رضوان الله علیه) در احادیث ذکر شده، دچار شتابزدگی و بی دقتی شده اند. #روح_الله #امام_خمینی #آخرالزمان عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

ماجرای جبرئیل و انقلاب ایران و امام خمینی! پرسش: اخیرا فیلمی از یکی از مبلغان دینی منتشر شده که مدعی شد «پس از وفات پیامبر (ص) که فاطمه (س) غمگین بودند جبرئیل با بیان خبر انقلاب اسلامی ایران، به آن حضرت دلداری داده است». آیا این مطلب ریشه در روایات دارد یا به کلی جعلی است؟ پاسخ: هیچ روایتی که با سند صحیح در کتب قدیم شیعه، صریحا از انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 یاد کرده باشد در اختیار نداریم و آنچه در فضای مجازی ادعا می شود ناشی از برداشت های سلیقه ای از برخی روایاتِ کلی و غیرصریح است. روایتی که اخیرا این مبلغ محترم در یکی از شبکه های تلوزیونی به آن اشاره کرده، مدعی شده اند که «جبرئیل (ع) با اخبار انقلاب اسلامی ایران، به حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) آرامش می داد»، برداشتی سلیقه ای و توضیحی ناقص و نامناسب برای روایت زیر است: کلینی با سند صحیح از امام صادق (ع) نقل کرده كه فرمود: "إِنَّ فَاطِمَةَ مَكَثَتْ بَعدَ رَسُولِ اللَّهِ ص خَمسَةً وَ سَبعِينَ يَوماً وَ كَانَ دَخَلَهَا حُزنٌ‏ شَدِيدٌ عَلَى أَبِيهَا وَ كَانَ جَبرَئِيلُ ع يَأتِيهَا فَيُحسِنُ عَزَاءَهَا عَلَى أَبِيهَا وَ يُطَيِّبُ نَفسَهَا وَ يُخبِرُهَا عَن أَبِيهَا وَ مَكَانِهِ وَ يُخبِرُهَا بِمَا يَكُونُ بَعدَهَا فِي ذُرِّيَّتِهَا وَ كَانَ عَلِيٌّ ع يَكتُبُ ذَلِكَ فَهَذَا مُصحَفُ فَاطِمَةَ (ع)‏" (1) ترجمه روایت: "فاطمه س بعد از وفات پیامبر (صلی الله علیه و آله) 75 روز زندگی کرد و در این مدت به خاطر مصیبت پدر، به شدت محزون بود. جبرئیل (ع) نزد او می‌آمد، به او تسلیت گفته، به او دلداری می داد و درباره پدرش (پیامبر ص) و جایگاه او (در بهشت و در پیشگاه خدا) برایش سخن می گفت و از آنچه بعد از فاطمه در ذریه اش خواهد بود به او خبر می‌داد و علی (ع) آن اخبار (غیبی) را می نوشت که همان «مصحف فاطمه (س)» است." توضیح: در روایت بالا آمده که جبرئیل (ع) «آنچه را بعد از فاطمه در میان فرزندان و نوادگانش خواهد شد به ایشان اطلاع داد». در روایات دیگری نیز داریم که یکی از فرشتگان الهی مطالبی درباره مسائل آینده برای حضرت فاطمه (س) بیان می کرد که وقتی امام علی (ع) آن مطالب را به رشته تحریر در آورد به شکل یک مصحف (کتاب) در آمد. حتی نقل شده که امام صادق (ع) وقتی شنیدند که فردی از سادات حسنی بر ضد حکومت وقت قیام کرده، پیش بینی فرمودند که این شخص به حکومت نخواهد رسید زیرا اسمش در کتابی که نزد ماست یافت نمی شود(2) همچنین در برخی روایات آمده که فهرست ساداتی که در آینده به قدرت می رسند و نام اوصیاء(ائمه) در کتابی محرمانه به نام مصحف یا کتاب فاطمه (س) یا علی (ع) بوده که در اختیار عموم مردم نیست(3) قاعدتاً اگر فرشته الهی مأموریت داشته که مطالبی برای دلداری و شادمان کردنِ فاطمه (س) بیان کند باید اخبار خوشِ آینده و مقامات والای معنوی ومادی که فرزندان و نوادگان ایشان به دست می آورند برای ایشان بیان شده باشد نه اخبار ناگوار. بنابراین در روایت بالا گرچه نامی از امام خمینی (رضوان الله علیه) برده نشده اما چون ایشان یکی از نوادگان حضرت زهرا (س) بود و به حکومت و مرجعیت رسیده، ممکن است چیزهایی درباره قیام او برای فاطمه (س) بیان شده باشد. گفتنی است از حدود سال 170 هجری تاکنون دهها یا صدها تن از سادات در ایران، یمن، حجاز و شمال آفریقا به حکومت رسیده اند و بسیاری از آنان خدمات ارزشمندی به اسلام انجام داده اند همانگونه که بسیاری نیز به مرجعیت علمی و مقامات معنوی دست یافته اند. بنابراین سخنان جنجالی که به عنوان «پیشگویی وقوع انقلاب اسلامی در زمان فاطمه (س)» بیان می شود «بیانِ دقیقِ متنِ حدیث» نیست بلکه «یک تحلیل و برداشتِ ذوقی» است که اظهار کردنِ آن در رسانه های جمعی مخصوصا اگر «به صورتِ ناقص و بدون مقدمه» باشد موجب اختلاف نظر و سوءظن در بین مؤمنان است و چه بسا بهانه ای به دشمنان تشیع شود. پاورقی: (1) كليني، الکافی(چاپ قدیم)، ج1 ، ص: 241 و 458 و صفار، بصائر الدرجات، ج 1، ص: 154 (2) كليني، الکافی(چاپ قدیم)، ج1 ، صص: 239-240 (3) صفار، بصائر الدرجات، ج 1، صص: 168-170 #امام_خمینی #حدیث #انقلاب_اسلامی عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

چرا فاطمه (س) را « محدثه » لقب دادند؟ « مُحَدَّث » (با فتح و تشدید دال) به کسی گفته می شود که « مخاطب سخن فرشتگان » باشد و « ملائکه با او حدیث (سخن) بگویند ». فاطمه(س) پیامبر نبودند اما همانند مریم (س) مورد گفتگوی فرشتگان بودند از این رو به ایشان لقب «محدَّثة» داده می شود. در حدیثی با سند صحیح نقل شده که جبرئیل با فاطمه (س) سخن می گفت. (کلینی، الکافی، ج1 ، ص459 ، حدیث 1) همچنین از امام صادق (عليه السلام) نقل شده که فرمودند: فاطمه (سلام الله عليها) را « مُحَدَثَة » نامیده اند زيرا فرشته ها از آسمان فرود مى آمدند و به او ندا مى دادند، همان گونه كه به مريم دختر عمران ندا داده مى شد. فرشتگان مى گفتند: « يا فاطمةُ ! انّ اللهَ اصطَفاكِ و طَهَّرَكِ و اصطفاكِ على نِساءِ العالَمين. يا فاطمة ! اُقنُتي لِرَبِّكِ و اسجُدي و اركعي مَعَ الراكِعينَ » ترجمه: « اى فاطمه ! خداوند تو را برگزيده و پاك گردانيده و بر زنان جهانيان برتری داده است. اى فاطمه ! پروردگارت را اطاعت کن و سجده و ركوع را همراه نمازگزاران بجای بیاور! » فاطمه (سلام الله عليها) با فرشته ها سخن مى گفت و آنها با او سخن مى گفتند ... (علل الشرائع، شیخ صدوق، ج‏1، ص: 182 ) توضیح: ماجرای سخن گفتن فرشتگان با مریم (س) در سوره آل عمران ، آیات 42 و 43 آمده است. ندا دادن فرشتگان به فاطمه (س) یا مریم (س) لزوما به معنای مشاهده ی آنها نیست بلکه ممکن است فقط شنیدن صدای ملکوتی فرشتگان باشد. وقتی فاطمه (س) طبق حدیث مشهور در بین شیعه و سنی، «سیدة نساء اهل الجنة» (سرآمد بانوان اهل بهشت) و «بضعة النبی ص» (یک بُرش از رسول الله ص) بودند و رضایتشان رضای خدا بوده هیچ عجیب نیست که ارتباطش با غیب چنان شود که دستکم در برهه ای از روزهای آخر عمر شریفش، ندای فرشتگان را بشنود. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پرسش: اخیرا فردی که مدعی «بازنگری» در تعالیم دینی است تأکید دارد در حدیثی در کتاب خصال صدوق داریم که «زنان در دولت مهدی با موهای مزیّن، سراسر بین‌النهرین را با آرامش پیاده‌روی می‌کنند». آیا این مطلب صحت دارد؟ پاسخ: این مطلب، عاری از دقت و صحت است و در واقع یک ترجمه غیرصادقانه از متن عربی ارائه کرده است زیرا: 1 - وقتی به متن عربی مراجعه می‌کنیم می‌بینیم اصلا کلمه «موهای مزیّن شده» در حدیث مورد نظر وجود ندارد و این یک ترجمه‌ی غیرصادقانه برای فریب مخاطبان است. 2 - عبارتِ مورد بحث، بخشی از یک روایت طولانی در کتاب الخصال(شیخ صدوق)، ج 2 ، ص 626 است که در اصل چنین است: «َ لَو قَد قَامَ قَائِمُنَا ... حَتّی تَمشِی المَرأَةُ بَینَ العِرَاقِ إِلَى الشَّامِ لَا تَضَعُ قَدَمَیهَا إِلَّا عَلَى النَّبَاتِ وَ عَلَى رَأسِهَا زِینَتُهَا » ترجمه: «اگر قائمِ ما قیام کند ... یک زن در حالی که زینتش روی سرش قرار دارد، از عراق تا شام می‌رود و پایش را جز بر روی گیاه نخواهد نهاد(یعنی هیچ بیابان و کویری وجود نخواهد داشت و تمام زمین سرسبز خواهد بود)» مرحوم استاد علی اکبر غفاری صفت(عالم و مصحح برجسته کتب حدیث) در پاورقی همین روایت نوشته‌اند: در نسخه خطی همین «زینتها» آمده ولی تصحیف است(یعنی اشتباه ناسخ و خطاطی است که نسخه را کتابت می‌کرده است). سپس می‌فرماید: در تحف العقول (همین روایت هست ولی) کلمه «زنبیلها» آمده است (که سازگاری بیشتری دارد). وقتی به تحف العقول رجوع می‌کنیم می‌بینیم استاد، درست فرموده یعنی در تحف العقول، ص 115 به جای «زینت»، «زنبیل» ذکر شده است. 3 - وقتی سند روایت مورد بحث را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم درباره اعتبار سندش بین علمای رجال شیعه اختلاف نظر وجود داشته است. مثلا یک شخصیت محوری در سند این روایت، «القاسم بن یحیی بن الحسن بن راشد» است که درباره موثق بودنش اختلاف نظر وجود دارد. رجوع کنید به کتاب رجال علامه حلی، ص 248 4 - وقتی عبارات قبل و بعد را با دقت بنگریم متوجه می‌شویم روایت مورد بحث به دنبال بیان «رواج موهای مزیّن شده و بی‌حجابیِ زنانِ مسلمان در زمان قائم(عج)» نیست بلکه در مقام ارائه تصویری از امنیت و سرسبزی سرزمین‌های اسلامی در عصر مهدی(عج) است. بند مورد نظر را به طور کاملتر می‌آوریم تا خودتان داوری کنید: « تَوَ لَو قَد قَامَ قَائِمُنَا لَأَنزَلَتِ السَّمَاءُ قَطرَهَا وَ لَأَخرَجَتِ الأَرضُ نَبَاتَهَا وَ لَذَهَبَتِ الشَّحنَاءُ مِن قُلُوبِ العِبَادِ وَ اصطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ البَهَائِمُ حَتَّى تَمشِی المَرأَةُ بَینَ العِرَاقِ إِلَى الشَّامِ لَا تَضَعُ قَدَمَیهَا إِلَّا عَلَى النَّبَاتِ وَ عَلَى رَأسِهَا زِینَتُهَا {زَنبیلُها} لَا یهَیجُهَا سَبُعٌ وَ لَا تَخَافُه‏‏» ترجمه: "و اگر قائمِ ما قیام کند (وحکومت تشکیل دهد)، آسمان، بارانش را فرو خواهد فرستاد و زمین، گیاهانش را خواهد رویاند و کینه از دل بندگان خواهد رفت و حیوانات درنده با چارپایان آشتی کنند (وامنیت در حد اعلا برقرار گردد) تا جایی که یک زن در حالی که زینتش{یا زنبیلش} روی سرش قرار دارد، از عراق تا شام می‌رود و پایش را جز بر روی گیاه نخواهد نهاد(یعنی هیچ بیابان و کویری وجود نخواهد داشت و تمام زمین سرسبز خواهد بود) و هیچ حیوان درنده ای به او حمله ور نمی‌شود و او نیز نخواهد ترسید." ملاحظه 1: اینکه در بخشی از این روایت می‌گوید: «درندگان با چارپایان با یکدیگر آشتی می‌کنند» با استناد به یک روایتِ ضعیف، قابل تایید نیست زیرا دشمنی بین گرگ و گوسفند در ذات و خلقتشان نهفته است و یک امر موقتی نیست که در این دنیا از بین برود. قائم(عج) در دنیا ظهور می‌کنند نه در آخرت یا برزخ. بنابراین نباید گفت گرگ و گوسفند با یکدیگر آشتی خواهند کرد. مگر اینکه بگوییم واژه سِباع(درندگان) در این روایت، به معنای نمادین و استعاری به کار رفته و منظور از آن، انسانهای ظالم هستند که خون مردمِ عادی را در شیشه می‌کنند و منظور از بهائم، انسانهای بی‌آزار و معمولی هستند که معمولا مورد ظلم قرار می‌گیرند. در اینصورت معنای روایت اینست که در زمان قائم(عج)، ظالم‌ها و مظلوم‌ها به توافق میرسند که همه امور مطابقِ «عدالت در سایه حکومت قائم(عج)» سامان پذیرد. ملاحظه 2: فردی که آن ترجمه غیرصادقانه از آن روایتِ تصحیف شده و ضعیف‌السند را به مخاطبانِ خود ارائه کرده است، اساسا کارش «تشکیک در باورهای مخاطبان» است و چون می‌داند عموم مخاطبانش تخصص در مباحث حدیثی یا دسترسی به متن عربی ندارند، مکرراً از این شیوه‌های عوام‌فریبانه استفاده می‌کند. #نقد_ترکاشوند #حجاب #مهدویت عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

محل دفن حضرت زهرا سلام الله علیها: آیا ائمه (ع) محل قبر حضرت زهرا(سلام الله علیها) را برای شیعیان بیان نکرده اند؟ آیا براستی تقدیر الهی اینست که این قبر تا زمان ظهور مهدی (عج) مخفی بماند؟ محل قبر حضرت زهرا صلوات الله علیها گرچه تا مدتها حتی برای شیعیان نیز ناپیدا بود اما دستکم بعد از عصر امام رضا (ع) برای شیعیان معلوم شد و مخفی نبوده و جنبه راز ناگفتنی نداشته است. بنابراین اینکه گاهی در منبرها و مداحیها اصرار می شود که "قبر فاطمه س ناپیداست و صرفا در زمان حضرت قائم عجل الله فرجه معلوم خواهد شد" سخن درستی نیست زیرا در حدیث صحیح السند از امام رضا(ع) آمده که حضرت زهرا(س) در خانه خود دفن شده اند. محل تقریبی منزل آن حضرت نیز با استناد به روایات تاریخی متعدد قابل تعیین است و اهل فن آن را می دانند. تصور رایج نزد اهل سنت اینست که قبر فاطمه(سلام الله علیها) در بقیع است. برخی نیز بر این باور بوده اند که در گوشه ی حیاط خانه عقیل دفن شده اند.(الطبقات الکبری، ابن سعد، ج8 ، ص25) نظریه نخست گرچه احیانا به محافل شیعه نیز سرایت کرده و علمای ما آن را به عنوان یک نظریه مورد اشاره قرار می دادند ولی عموم علمای شیعه آن را بعید دانسته اند.(من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق، ج2، ص229 و تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، ج6 ، ص9 و اعلام الوری، طبرسی، ص152) نظریاتی که بین شیعیان رواج داشته دو نظر است: 1- قبر فاطمه س بین منبر و قبر رسول الله ص واقع است زیرا از رسول الله ص نقل شده که فرموده اند: " بین قبر و منبر من باغی از باغهای بهشت قرار دارد". 2- قبر فاطمه س در خانه خودشان بوده است و بعدها که مسجد النبی ص توسعه داده شد قبر حضرت داخل مسجد قرار گرفت. این دیدگاه قوی ترین دیدگاه است زیرا روایتی با چند سند متعدد از امام رضا (ع) نقل شده که همین دیدگاه را صریحا بیان می کند و دستکم یکی از این سندها صحیح است یعنی همه واسطه های نقل آن "شیعه امامی ثقه و مورد اعتماد" بوده اند. {منابع: قرب الإسناد ، حمیری، (چاپ موسسه آل البیت ع) ، ص: 367 و الكافي ، کلینی ، چاپ الإسلامية، ج1، ص: 461 و من لا يحضره الفقيه، صدوق، ج1، ص: 229 و ج2 ، ص572 و عيون أخبار الرضا (ع)، ج1، ص: 311 و معاني الأخبار، صدوق، ص: 268 و تهذيب الأحكام ، شیخ طوسی، (تحقيق خرسان)، ج3، ص: 255 و ج6 ، ص9 ) ثانیا این نظریه با نظریه قبلی تفاوت زیادی ندارد یعنی خانه فاطمه س تقریبا با منطقه واقع بین قبر و منبر رسول الله ص هم پوشانی دارد. شیخ صدوق ره تصریح کرده اند که نظریه صحیح همین است و شیخ مفید و شیخ طوسی نیز آن را قوی دانسته اند. روایت صحیح السندی که در کتاب قرب الاسناد از امام رضا ع نقل شده صریحا می گوید که امام رضا ع نظریه اهل سنت مبنی بر اینکه "قبر فاطمه س در بقیع است" را رد کرده اند و تصریح فرموده اند که ایشان در خانه خودشان دفن شده اند: "دُفِنَتْ فِي بَيْتِهَا" (قرب الاسناد، چاپ موسسه آل البیت ع ، سال 1413ق، ص367 ، روایت شماره 1314) شواهد دیگری نیز بر این ادعا وجود دارد که برای اختصار از آن صرف نظر می کنیم. نتیجه این بحث اینست که گرچه حضرت زهرا (س) شبانه دفن شدند - که اعتراض به خلیفه وقت بود - و محل قبرشان نیز تا مدتها برای عموم مردم نامعلوم بود ولی امام رضا (ع) این راز را برای یکی از علمای ثقه و معتبر شیعه به نام احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی فاش فرمودند و او نیز به نسلهای بعدی منتقل کرد. بنابراین این ادعا که " محل قبر حضرت زهرا(س) را جز معصومان(ع) کسی نمی داند و این راز بعد از ظهور مهدی (عج) گشوده خواهد شد" صحت ندارد. این ادعاها گاهی ناشی از کم اطلاعی و گاهی برای اثرگذاری عاطفی بیشتر بر مخاطبان مطرح می شود. اگر مسؤولان عربستان مانع نشوند علمای شیعه می توانند محل قبر حضرت زهرا(س) را با استناد به احادیث اهل بیت(ع) و با دقت بالایی معین نمایند. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پرسش: آیا حدیث «أَکثَرُ الْخَیرِ فِی النِّساءِ»(بیشتر خیرات در زنان وجود دارد) در منابع معتبر و قدیمی حدیث شیعه آمده است؟ اگر اینطور است پس چرا تاکنون در منبرها و تبلیغات دینی کسی به آن اشاره و استناد نمی‌کرد؟ پاسخ: 1 - این حدیث در کتاب «مَن لا یَحضُرُهُ الفقیه» که یکی از چهار کتاب معتبر حدیث شیعه است با ذکر سندی از امام صادق(ع) نقل شده است. این کتاب، حدود یازده قرن پیش به دست شیخ صدوق(ره) تألیف شده و اِجمالاً اعتبارش از «نهج البلاغه» کمتر نیست(1) شیخ صدوق(ره) درباره احادیثی که در کتاب «من لا یحضره الفقیه» گردآوری کرده می‌گوید: «روایاتی که {در این کتاب} نقل کرده‌ام چنان هستند که بر طبق آن‌ها فتوا می‌دهم و حکم به صحتِ {محتوای آن‌ها} می‌کنم و حجت بین من و خدایم هستند»(2) بنابراین دستکم خود مؤلف به اعتبار این حدیث اعتقاد داشته است. 2 - همچنین بسیاری دیگر از علمای حدیث شیعه معتقدند سند و متن این حدیث، معتبر است مثلا مرحوم مولا محمدتقی مجلسی(پدر علامه مجلسی) در کتاب «روضة المتقین» که شرحی بر «من لا یحضره الفقیه» است، سند حدیث مورد اشاره را «موثَّقٌ کَالصحیح» می‌نامد یعنی بر این باور است که یکایک راویانی که واسطه نقل این حدیث از معصوم(ع) تا شیخ صدوق(ره) هستند، راویانی ثقه(قابل اعتماد) بوده‌اند(3) 3 - درباره محتوای حدیث مورد بحث باید گفت هم‌راستا با آیه‌ی زیر در سوره نساء است که می‌فرماید: «... وَ عَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِن کرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰ أَن تَکرَهُوا شَیئًا وَ یجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیرًا کثِیرًا»(سوره نساء ؛ آیه 19) ترجمه: «و با آنها(زنانتان) به شایستگی و نیکویی رفتار کنید؛ و (حتی) اگر (به علتی) از آنان خوشتان نیامد، {فورا تصمیم به طلاق نگیرید زیرا} چه بسا چیزی را خوش ندارید ولی خدا در آن خیر فراوانی قرار دهد.» بنابراین معنای این روایت، مورد تأیید قرآن کریم است. از نظر عقلی نیز واضح است که اگر زنان نباشند و نقش بایسته‌ی خود را انجام ندهند، زندگیِ مردان دچار نابسامانی می‌شود و نسل صالح و اُلفت و صمیمیت و سعادت دنیوی و اُخروی تحقق نمی‌یابد. 4 - اینکه چرا چنین حدیث زیبایی در منبرها و تبلیغات دینی مشهور نشده به خاطر نامعتبر بودنِ آن نیست بلکه علل مختلفی دارد از جمله «غلبه‌ی فرهنگ مردسالارانه بر جوامع بشری در طول تاریخ» و «وجود برخی از روایاتِ معارض با این حدیث» که عموماً سند و متن معتبرتری ندارند اما به خاطر تعدادِ بیشتر و نیز هم‌راستا بودن با فرهنگ مردسالارانه، مورد استقبالِ بیشتری قرار گرفته‌اند. ارجاعات: (1) صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج‏3، بَابُ کثْرَةِ الْخَیرِ فِی النِّسَاءِ، ص: 385 (2) صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج‏1، ص: 3 (3) محمدتقی مجلسی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه (چاپ قدیم)، ج‏8، ص: 93 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پرسش: آیا فتنه در قرآن و نهج البلاغه به معنای آشوب و شورش بر ضد حکومت اسلامی است؟ منظور از فتنه در حدیث زیر چیست؟ امام علی(علیه السلام) فرمودند: «إِنَّمَا بَدءُ وُقُوعِ الفِتَنِ أَهوَاءٌ تُتَّبَعُ وَ أَحکامٌ تُبتَدَعُ يُخَالَفُ فِيهَا کتَابُ الله» ترجمه: "همانا آغاز فتنه‌ها، پیروى از هواها و حُکم های بدعت گذارانه است که در آن‌ها، با کتاب خدا مخالفت می‌شود." پاسخ: فتنه را نباید صرفاً به آشوب تفسیر کرد زیرا معنای بسیار وسیع‌تری دارد و شامل مصادیق متنوعی می‌شود. هر حادثه یا پدیده یا تحول فردی یا اجتماعی که شکنجه جسمی یا فشار اقتصادی، فکری یا احساسی و ... بر انسان وارد کند و او را به دست برداشتن از حق وادار نماید، فتنه و وسیله‌ای برای آزمودنِ اوست. این صرفاً آشوب‌ها و هیاهوهای اجتماعی و تکانه‌های فکری و عقیدتی نیست بلکه شامل مواردِ متنوعِ کوچک و بزرگِ بی‌شماری می‌شود. چند مثال قرآنی و تاریخی برای فهمیدن معنای فتنه: 1- وقتی اصحاب اُخدود، مؤمنان را در خندق یا گودالی انداخته بودند و به آنها می‌گفتند اگر دست از ایمانتان بر ندارید، شما را در آتش خواهیم سوزاند، این فتنه و شکنجه‌ای برای مؤمنين بود از این رو قرآن اصطلاح فتنة را در این ماجرا به کار برد: «... إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا المُؤمِنِينَ وَالمُؤمِنَاتِ ثُمَّ لَم يَتُوبُوا فَلَهُم عَذَابُ جَهَنَّمَ ...»(سوره بروج؛ آیات 4 تا 10) 2- هنگامی که مشرکان مکه، مسلمانان را با محاصره اقتصادی(شِعبِ ابی‌طالب)، قتل زیر شکنجه، فضاسازی اجتماعی، فشار خانوادگی و عاطفی و سپس تهدید نظامی و جنگ افروزی به سمت ارتداد و دست برداشتن از اسلام هُل می‌دادند، خداوند از کار آنان به عنوان «فتنه» یاد کرد و فرمود: «وَ الفِتنَةُ أَکبَرُ مِنَ القَتلِ»(سوره بقره؛ آیه 217) 3- اموال و فرزندانِ ما، فتنه برای ما هستند زیرا گاهی بر سر دو راهی قرار میگیریم که آیا منفعت آنان را ترجیح دهیم یا حق و عدل را؟ (سوره انفال؛ آیه 28 و تغابن؛ آیه 15) 4 - شورش مردم بصره به رهبری طلحه و زبیر و عایشه(جنگ جمل) و دروغ‌هایی که برای مشروعیت دادن به کار خود و برای زیرِ سؤال بردنِ امام علی(علیه السلام) منتشر کردند و فشار اجتماعی و فضای وحشت و هیاهویی که در جامعه به راه انداختند، فتنه‌ای برای عموم مردم بود. در قرآن تصریح شده که مسلمانان در زمان پیامبر(ص) هر سال یک یا دو بار دستخوش «فتنه {عمومی}» می‌شدند(سوره توبه؛ آیه 26). البته شاید این یک قانون دائمی برای جامعه اسلامی حتی پس از وفات رسول الله(ص) باشد که هر سال یک یا دو بار با آزمایش‌های عمومی مواجه باشند. 5 - شورش خوارج نهروان بر ضد امیرالمؤمنین(علیه السلام) که همگی اهل نماز بودند ولی با تفسیرهای عجیب و فریبنده از برخی از آیات قرآن، کشتار زنان و کودکان و هودارانِ امام علی(ع) را تجویز می‌کردند، فتنه‌ای بود که مؤمنان با تفکّر و بصیرت از آن نجات یافتند. 6 - پیروزی معاویه در جنگ صفین با استفاده از فریب، قدرت نظامی و پول‌پاشی بین سرانِ قبایل، فتنه‌ای بزرگ و فراگیر بود زیرا مسلمانان را با تهدید، تطمیع و فریب، به حمایت از بی‌دینی و ظلم‌های آشکارِ خود وا می‌داشت. 7 - اینکه در طول تاریخ، بسیاری از ثروتمندان، بی‌دین بوده و هستند، فتنه‌ای برای سایر اقشار جامعه است که آیا تحت تأثیر جذابیت‌های مادی و ظاهری، دست از ایمان و تعهدات دینی خود بر می دارند یا خیر؟ 8 - امروزه حکمرانی آل سعود و آل زاید بر عربستان و امارات با آنهمه ثروت، رسانه، قدرت فرعونی و ائتلاف‌های شیطانی، فتنه‌ای برای مومنین و هوادارانِ حق است. مؤمنین تحت فشار هستند که آیا همانند این فراعنه، دست در دست صهیونیسم و جنایتکارانِ بزرگ می‌گذارند یا بر ایمان خود و هواداری از مظلومان، ثابت‌قدم می‌مانند. 9 - رواج شبهات گوناگونِ عقیدتی در فضای مجازی و اینکه جاهلان همواره به مؤمنان زخم زبان می‌زنند و توهین و تمسخر می‌کنند، فتنه‌ای برای عقل و قلب مومنان است. بنابراین وقتی بعضی مترجم‌ها واژه‌ی «فتنه» را مساوی با «آشوب، اغتشاش و شورش»، وانمود می‌کنند در واقع، معنای آن را بسیار محدود می‌کنند. بنابراین اصطلاح «فتنه» را یا اصلا نباید ترجمه کرد یا اینکه باید توضیحاتی در پرانتز یا پاورقی افزود تا مخاطبان، دچار برداشت اشتباه نشوند. #معنای_احادیث #نهج_البلاغه #فتنه عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

حضرت فاطمه در چند سالگی ازدواج کردند؟ به طور کلی چون سال تولد اشخاص در قدیم ثبت نمی‌شد بعدها (در قرن دوم) که خواستند کتب تاریخ را بنویسند اختلافاتی درباره سال تولد اشخاص رخ داد. درباره سال تولد حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) سه نظر در کتب روایی و تاریخی نقل شده است: 1 - برخی از علمای شیعه می‌گویند: حضرت زهرا(س) پنج سال بعد از بعثت متولد شده‌اند که در اینصورت هنگام ازدواجشان که مدتی پس از جنگ بدر بوده باید حدود 10 سال داشته باشند.(1) 2- برخی از روایات شیعه و سنی می‌گویند حضرت زهرا(س) در سال دوم بعثت متولد شده‌اند بنابراین هنگام ازدواجشان 13 سال داشته اند(2) 3 - روایت مشهور اهل سنت اینست که حضرت فاطمه(س) پنج سال قبل از بعثت متولد شده اند بنابراین در هنگام ازدواج 20 سال داشته‌اند. شماری از علمای قدیم شیعه همچون شیخ مفید(ره) نظریه دوم را قوی‌تر می‌دانند. در میان معاصران نیز استاد محمدهادی یوسفی غروی نظریه دوم را درست می‌دانند. این نظر با روایتی از امام صادق(ع) نیز مطابقت دارد(3). پاورقی: (1) کلینی، الکافی، ج 1، ص 458 (2) شیخ مفید، مسار الشیعة، ص 54 (3) حاکم نیشابوری، المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 178 ، روایت شماره 4765 #کودک_همسری #ازدواج #فاطمه_زهرا (س) عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پاسخ احمد ابن حنبل به فرمایش امام علی علیه السلام که فرمودند: من تقسیم کننده جهنم هستم چیست!؟ #فضایل_امام_علی علیه السلام #قسيم_الجنة_والنار #اهل_سنت عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

عواقب شیوع فحشاء در جامعه با سند صحیح از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرمودند: إِذَا كَثُرَ الزِّنَا مِنْ بَعدِي كَثُرَ مَوتُ الْفَجْأَة ترجمه: هنگامی که پس از من، زنا زیاد شود، مرگ‌های ناگهانی بسیار خواهد شد. منبع: کلینی، الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏5، ص: 541 مجلسی، مرآة العقول، ج‏20، ص: 386 #حدیث #عذاب #فحشا عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پیامد روابط نامشروع جنسی در دنیا و آخرت با سند معتبر نقل شده که پیامبر (ص) فرمودند: فِي الزِّنَا خَمسُ خِصَالٍ : يَذهَبُ بِمَاءِ الوَجهِ وَ يُورِثُ الفَقرَ وَ يَنقُصُ العُمُرَ وَ يُسخِطُ الرَّحمنَ وَ يُخَلِّدُ فِي النَّارِ ترجمه: زنا کردن دارای پنج ویژگی است: 1 - آبرو را می‌ریزد 2 - موجب فقر می‌شود 3 - عمر را کاهش می‌دهد 4 - خشم خداوند بزرگ را به دنبال دارد 5 - موجب جاودانگی در آتش جهنم می‌شود.(1) توضیحات: 1 - ظاهراً مجازت‌های دنیویِ فحشا برای هر کسی با دیگری فرق دارد مثلا برخی از زناکاران، بی‌آبرو می‌شوند و برخی دیگر دچار فقر می‌گردند و برخی جوانمرگ می‌شوند یا عمرشان کاسته می‌شود. 2 - غضب الهی و جاودانگی در عذاب جهنم در صورتی است که انسان در پیشگاه خدا از گناه بزرگِ خود، شرمسار نباشد و هیچگونه توبه نکند تا هنگامِ مرگ که وارد جهنم خواهد شد. 3 - کسی که از گناه کبیره‌ی خود شرمسار نباشد و به آن افتخار کند حتی اگر دوستدار اهل بیت(ع) باشد مشمول شفاعت قرار نخواهد گرفت. پاورقی: (1) کلینی، الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏5، ص: 542 مجلسی، مرآة العقول، ج‏20، ص: 388 #عذاب #زنا #فحشا عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

معرفت نفس سؤال: من عرف نفسه فقد عرف ربه یعنی چه؟ حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: یعنی بداند که نفس، حیات و رزق و غنا و فقر و صحت و سقمش از خودش نیست، و از جای دیگر آب می‌خورد. همین موجب عرفان رب است. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پرسش 63: آیا ماجرای مردی که برای سفر استخاره کرد و بد آمد؛ ولی رفت و سود کرد صحت دارد؟ در داستانی نسبتاً مشهور در بارۀ اهمیت نماز صبح آمده است: 🔹مردی تصمیم داشت به سفر تجاری برود لذا خدمت امام صادق (ع) رسید و درخواست استخاره کرد. استخاره اش بد آمد، اما آن را نادیده گرفت و به آن سفر رفت؛ و اتفاقاً هم به او خوش گذشت و هم سود فراوانی برد اما از آن استخاره‌ای که بد آمده بود در تعجب بود. پس از بازگشت از سفر خدمت امام (ع) رسید و عرض کرد: یابن رسول اللّه ! یادتان هست چندی قبل خدمت شما رسیدم، برایم استخاره کردید و بد آمد، استخاره ام برای سفر تجاری بود، به سفر رفتم، سود فراوانی بردم و به من خوش گذشت! امام صادق علیه السلام فرمودند: «یادت هست در فلان منزلگاه خسته بودی، نماز مغرب و عشا را خواندی، شام خوردی و خوابیدی و زمانی بیدار شدی که آفتاب طلوع کرده و نماز صبح تو قضا شده بود؟». عرض کرد: آری، ای فرزند رسول خدا ! حضرت فرمودند: «اگر خداوند، دنیا و آنچه را که در دنیاست به تو داده بود جبران آن خسارت (قضا شدن نماز صبح) نمی شد». 🔶 کتاب جهاد با نفس، آیت الله حسین مظاهرى، ج 3، ص 27 آیا این داستان مستند است؟ 👈 پاسخ: در اهمیت نماز های فریضه و به ویژه نماز صبح، شکی نیست؛ ولی این مطلب در هیچ یک از کتاب‌های حدیثی و تاریخی یافت نشد. آیت الله مظاهری در پاسخ به سؤالی در بارۀ سند این مطلب فرمودند: «این را سال‌ها پیش در سفری به کویت، از یک واعظ شنیدم». بنا بر این، باید این مطلب را «مرسَل» و بدون سند به شمار بیاوریم. اگر قرار باشد این گونه نقل‌ها را _ که قرن‌‏ها بعد از عصر ائمه و به ویژه در روزگار کنونی مطرح شده _ به عنوان «سند» به شما بیاوریم، تقریباً هیچ مطلب تاریخی و حدیثی را نمی‌توان «بی‌سند» شمرد؛ چراکه به هر حال در جایی نوشته شده یا گفته شده است. ✍️ مرتضی بهرای خشنودی کانال «گفتگو در تاریخ اهل بیت (ع)» @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

موعظه های امام حسن مجتبی(ع) به یکی از اصحابش #موعظه #حدیث #آقامجتبی_تهرانی عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

رفتار امام علی (ع) با مخالفان – بخش اول شیبانی(شاگرد معروف ابوحنیفه) در کتاب «الأصل» با دو واسطه از کثیر حضرمی چنین نقل می کند: وارد مسجد کوفه شدم. دیدم 5 نفر به علی(ع) دشنام می گویند. در بین آنان مردی بود که بُرنُس (روپوش بلندِ دارای کلاه) بر تن داشت و می گفت: « با خدا عهد می بندم که علی(ع) را به قتل برسانم». من او را گرفتم ولی یارانش فرار کردند. او را نزد علی(ع) بردم و گفتم: «این شخص با خدا عهد می بست که تو را به قتل برساند!» علی (به آن مرد) فرمود: « وای بر تو! نزدیک بیا و بگو کیستی؟» آن مرد گفت: « من سوار المنقری هستم» سپس علی(ع) به من رو کرد و فرمود: «رهایش کن!» گفتم: «چگونه رهایش کنم در حالی که به خدا سوگند یاد می کرد که تو را به قتل خواهد رساند؟!» علی(ع) فرمود: « (توقع داری) کسی را که (هنوز) مرا به قتل نرسانده ، به قتل برسانم؟!» گفتم: « ولی به تو دشنام داده است» فرمود: « تو نیز اگر مایل هستی به او دشنام بده وگرنه رهایش کن! » منبع: کتاب «الأصل» ، محمد بن الحسن الشيباني (متوفای 189هـ) ، چاپ قطر، ج7 ، ص:512 منابع دیگری که شبیه همین مضمون را نقل کرده اند: الأموال ، ابوعبید القاسم بن سلام (متوفای 224هـ) ، ج1 ، ص296 المصنف ، ابن أبي شيبة (متوفای 235هـ) ج7، ص463 روایت شماره37255 الأموال ، ابن زنجويه(متوفای251هـ) ، ج2، ص517 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

رفتار امام علی (ع) با مخالفان – بخش دوم شیبانی(شاگرد معروف ابوحنیفه) در کتاب «الأصل» می گوید: " به ما چنین رسیده که هنگامی که علی – رضی الله عنه – خطبه ی نماز جمعه می خواند خوارج (که هنوز وارد مرحله مخالفت نظامی نشده بودند) در گوشه ای از مسجد شعار تحکیم سر دادند (یعنی عبارت «لا حُکمَ إلّا لِلّهِ» را فریاد کردند که معنایش اینست که «داوری تنها از آنِ خداست»). علی (ع) گفت: « این شعار ، سخن حقی است ولی با هدفِ باطل بیان می شود. ما شما را از اینکه به مسجدهای خدا بیایید و نام خدا را در آن یاد کنید ، محروم نمی کنیم ، تا زمانی که دستان شما در دستان ماست ( و در دفاع از امت اسلامی در مقابل مهاجمان با ما همدست هستید ) سهم شما از بیت المال و غنایم را به شما می پردازیم و تا وقتی با ما جنگ نکنید با شما نخواهیم جنگید». سپس به خطبه خود ادامه داد." منبع: کتاب «الأصل» ، محمد بن الحسن الشيباني (متوفای 189هـ) ، چاپ قطر، ج7 ، صص:512 -513 منابع دیگری که شبیه همین مضمون را نقل کرده اند: الأموال ، ابوعبید القاسم بن سلام)متوفای 224هـ) ، ج1 ، ص296 المصنف ، ابن أبي شيبة (متوفای 235هـ) ج7، ص562 ، روایت شماره37930 الأموال ، ابن زنجويه(متوفای251هـ) ، ج2، ص517 المعجم الأوسط ، طبرانی(متوفای 360هـ) ، ج7، ص376 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

شب قدر و علت پنهان بودن آن اگر شب قدر اهمیت کم نظیری دارد و قرآن در آن نازل شده پس چرا مسلمانها نمی دانند که دقیقا کدام شب است؟ پاسخ: مسلمانها خواه سنی یا شیعه طبق احادیث مشهوری که وجود دارد یقین دارند که شب قدر یکی از شبهای دهه آخر ماه مبارک رمضان است. از این رو شبهای دهه آخر را بزرگ می شمارند و بیش از گذشته به عبادت می پردازند. طبق برخی از روایات غسل کردن در همه شبهای دهه آخر ماه رمضان و دستکم در شبهای احیاء مستحب است و بهتر است هنگام غروب و قبل از نماز مغرب انجام شود. (کلینی، الکافی، - چاپ اسلامیه- ج4، ص153) در روایات اهل بیت (ع) بر بیداری و عبادت در شبهای 21 و 23 ماه رمضان تاکید بسیاری شده و بیان شده که شب قدر یکی از اینهاست. وقتی اصحاب با اصرار از پیامبر (ص) یا اهل بیت (ع) می پرسیدند که دقیقا کدام شب است معمولا آن بزرگواران با این استدلال که احیای این دو شب کار سختی نیست از جواب دقیق طفره می رفتند تا مردم، هر دو شب را عبادت بپردازند و بهره معنوی بیشتری ببرند. (کلینی، الکافی، - چاپ اسلامیه- ج4، ص156) نقل شده که در یکی از موارد خاص و استثنائی که فردی اصرار کرد که من نمی توانم هر دو شب را تا صبح بیدار بمانم و عبادت کنم ، معصوم (ع) بیان فرمودند که شب قدر همان شب بیست و سوم است.( شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج4 ، ص330 و شیخ صدوق، فضائل الأشهر الثلاثة، ص104) در روایت دیگری با سند معتبر از امام صادق(ع) نقل شده که «تعیین تقدیرات در شب نوزدهم ، و تایید (اولیه) در شب بیست و یکم و اجراء (تایید نهایی و آغاز اجرای آن) در شب بیست و سوم است. ( التَّقْدِیرُ فِی لَیلَةِ تِسْعَ عَشْرَةَ وَ الْإِبْرَامُ فِی لَیلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِینَ وَ الْإِمْضَاءُ فِی لَیلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ ) (کلینی، الکافی، - چاپ اسلامیه- ج4، ص159) بنابراین دعا و عبادت در هر یک از این شبها در تعیین تقدیرات انسان اثر دارد. چه بسا در شب نوزدهم تقدیراتی برای انسان مقرر شده باشد که با دعا و زاری به درگاه خدا در شب های بعد « تبدیل به احسن » گردد یا بخاطر گناه و غفلت در شب های بعد، دستخوش تغییر منفی گردد. نکته دیگر اینست که نباید تصور شود که این تقدیرات برای خدای متعال الزام آور و غیر قابل تغییرند. در روایتی آمده که خداوند اگر بخواهد تقدیراتی که در شب قدر برای افراد نوشته است تغییر می دهد. (کلینی، الکافی، - چاپ اسلامیه- ج4، ص156) عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

چگونگی وداع با ماه رمضان از جابر بن عبدالله انصاری نقل شده که گفت: در آخرین جمعه ماه رمضان نزد رسول خدا (ص) رفتم. وقتی مرا دیدند فرمودند: "ای جابر! امروز آخرین جمعه ماه رمضان است، پس با آن وداع کن و بگو: «ِ اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ صِيَامِنَا إِيَّاهُ فَإِنْ جَعَلْتَهُ فَاجْعَلْنِي مَرْحُوماً وَ لَا تَجْعَلْنِي مَحْرُوما» «خدایا این را آخرین رمضانی که روزه میگیرم قرار مده و اگر چنین کردی، مرا از کسانی قرار ده که به آنان رحم می کنی نه از کسانی که محروم می مانند» زیرا هرکس این دعا را (از صمیم قلب) بگوید، یکی از این دو نتیجه نیکو شامل حالش خواهد شد: یا ماه رمضان سال بعد را درک می کند یا از بخشایش و رحمت خدا برخوردار می شود." منبع: صدوق(ره)، فضائل الأشهر الثلاثة، ص: 139 ✅«اللهم صل علی محمد و آله و عجّل فرجهم» عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

اول ذی‌الحجه سالروز پس گرفتن حکم ابلاغ آیات سورۀ برائت از ابوبکر و انتخاب شدن امام علی برای انجام دادن این کار بخشی از کتاب شأن نزول آیات قرآن (این کتاب در آینده‌ای نزدیک از سوی مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام منتشر خواهد شد): «پس از نزول سورۀ توبه پیامبر(ص) خواست بخشی از آیات به مشرکان در موسمِ حجِ آنان ابلاغ شود. در این باره، برخی از اخبار می‌گویند ایشان ابوبکر را فقط برای ابلاغ آیات فرستاد و بعضی دیگر حاکی از آن هستند که او را امیرالحاج فرستاد تا در ضمن آیات را نیز ابلاغ کند. البته هر دو دسته از اخبار می‌گویند سپس ابلاغ آیات را بر عهدۀ علی(ع) گذاشت و او را برای این کار روانه کرد. عیاشی از علی(ع) روایت کرده که آن حضرت به من فرمود همانا این‏ کار [ابلاغ آیات برائت به مشرکان] را کسی نمی‌‏تواند انجام دهد، مگر من یا تو. آن حضرت فرمود بر ناقه‌‏اش عضباء سوار شوم، خود را به ابوبکر برسانم، پیام را از او بگیرم و آن را بر مردم مکه بخوانم. من حرکت کردم و در روحاء به او رسیدم. هنگام سحر ابوبکر در آنجا به سر می‏برد که صدای ناقۀ رسول خدا را شنید. وقتی پیش رفت، علی ابن ابی‌طالب(ع) را دید که بر آن نشسته و پیش‏ می‌‏آید. جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید ابوبکر از علی(ع) پرسید: «پیغام‌رسانی یا به مأموریت آمدی؟» علی(ع) جواب داد: «رسول هستم. آن حضرت مرا فرستاده است تا سورۀ برائت را در مواقف حج برای مردم قرائت کنم». شیخ مفید افزوده وقتی ابوبکر او را دید، نگران شد لذا به استقبال او رفت و پرسید: «ای ابوالحسن! چرا آمده‌‏ای؟ برای همراهی با من‏ آمده‏‌ای یا برای کار دیگری؟» علی(ع) فرمود: «رسول خدا مرا فرستاده است، تا آیات‏ برائت را از تو بگیرم و با آن پیمان‌‏های مشرکان را باطل اعلام کرده و دستور الهی را اعلام کنم. آن‏ حضرت فرمود تو را مخیر گردانم بین اینکه بازگردی یا همراه من باشی». ابوبکر گفت: «به سوی پیامبر‏ برمی‏گردم». پس از آنکه ابوبکر پیش رسول خدا(ص) رفت، عرض کرد: «ای پیامبر خدا! شما مرا شایستۀ کاری دانستید که مردم با آن به من چشم دوختند و در میانشان شهرتم فزون شد، اما پس از آنکه روانه شدم، مرا برگرداندید. چه شده؟ آیا درباره من آیه نازل شده است؟» پیامبر(ص) فرمود: «نه، ولی جبرئیل امین نازل شد و از سوی خدا پیام آورد که این کار را کسی انجام ندهد، مگر خودت یا فردی که از تو باشد. و علی از من است. لذا کسی جز علی نمی‏‌تواند به جای من این کار را انجام دهد»». منبع: کانال استاد محمدهادی یوسفی غروی(محقق برجسته تاریخ اسلام) در تلگرام #امام_علی علیه السلام #برائت #یوسفی_غروی عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

به مناسبت هشتم ذی‌الحجه، روز خروج امام حسین از مکه به سمت کوفه آیا امام حسین حج خود را نیمه‌تمام رها کرد؟ درباره وضعیت آخرین حج امام حسین دو قول مطرح است. عده‌ای می‌گویند امام حسین برای جلوگیری از دستگیر شدن، حج خود را نیمه‌تمام گذاشت و نیتش را از عمرۀ تمتع به عمرۀ مفرده برگرداند (قول شیخ مفید و طبرسی). قول دوم این است که امام از ابتدا نیت عمرۀ مفرده کرده بود. یکی از ثمرات فقهی این رأی تاریخی در این مسئله است که امکان تبدیل نیت در حج وجود دارد یا خیر. اگر فقیهی معتقد باشد امام حسین نیت خود را از عمرۀ تمتع به مفرده تغییر داد قاعدتاً باید قائل جواز این کار باشد. دیدگاه استاد یوسفی غروی درباره این مسئله: «گفته می‌شود امام حسین مناسک حج را نیمه تمام گذاشتند. اما طبق روایات و اخبار ائمه، امام حسین اصلاً قصد احرام حج نکرده بودند. در واقع امام حسین از ابتدا وضعیت خود را می‌دانستند، لذا از ابتدا احرام عمرۀ مفرده بستند و عمرۀ مفردۀ خود را یک‌روزه تمام کردند. روزی که همۀ حاجیان بعد از عمرۀ خود، احرام حج می‌بستند و برای شروع مناسک حج راهی صحرای عرفات می‌شدند امام حسین از احرام عمرۀ خود در آمدند و از مکه به طرف عراق حرکت کردند. حج دارای دو قسمت عمره و حج است. شیخ مفید در الارشاد آورده است که امام حسین موفق به تمام حج نشد. حجِ تمام آن است که عمره و حج باشد. پس طبق نظر شیخ مفید امام فقط عمرۀ مفرده انجام دادند. اگر بگوییم امام موفق به اتمام حج نشد معنایش نیمه‌کاره رها کردن حج است، در حالی که امام اصلاً قصد انجام حج نداشت و احرام حج نبست». #امام_حسین #مکه #یوسفی_غروی منبع: کانال استاد محمدهادی یوسفی غروی(محقق برجسته تاریخ اسلام) @YusufiGharawi @pasokhtext @shenakhtehadis

یک خرافه در آداب قربانی در دو حدیث با سند صحیح از امام صادق(ع) نقل شده که "مالیدن خون عقیقه بر سر نوزاد، از اعمال دوران جاهلیت و شرک است"(کلینی، الکافی، ج 6، ص: 33 و مجلسی، مرآة العقول، ج 21 ، ص: 59) خداوند درباره قربانی کردن در عید قربان در حج می‌فرماید: "لَن يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِن يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ"(سوره حج؛ آیه 37) ترجمه: "هرگز گوشت و خون حیوانات قربانی، به خداوند نمی‌رسد؛ بلکه آنچه از شما به او می‌رسد، تقوا و پرهیزکاری است. این‌گونه خداوند، چارپایان را برای شما رام و مسخّر نمود، تا خدا را به خاطر این که شما را هدایت کرده به بزرگی یاد کنید. و نیکوکاران را مژده بده!" ملاحظه 1: مقصود از اینکه مالیدن خون قربانی به سر نوزاد، «شرک» است یعنی «کاری شرک‌آلود» و از «آداب اختصاصی مشرکان» بوده است. ملاحظه 2: اینکه امروزه بعضی‌ها پس از خریداری خانه یا خودروی جدیدی برای رفع خطرات احتمالی، گوسفند قربانی می‌کنند، کار شایسته‌ای است زیرا خیرش به بستگان، همسایگان و فقرا می‌رسد اما اینکه «خون حیوان را به خودرو یا خانه می‌مالند»، ریشه اسلامی ندارد و از خرافات به شمار می‌آید. ملاحظه ۳: خونی که هنگام ذبح گوسفند بر زمین می‌ریزد، از نظر شرعی نجس است. #قربانی #عقیقه #خرافات عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

⛔️ پرسش: آیا صحیح است که امام معصوم (ع) فرموده‌اند: "یک «یاعلی» برابر است با شانزده هزار ختم قرآن توسط معصوم"؟ ✅ پاسخ: 💠 مطلب بالا درباره «ثواب یا علی» در منابع معتبر حدیث شیعه و سنی نقل نشده است اما حدیث دیگری از پیامبر (ص) نقل شده که می‌گوید: ذِكْرُ عَلِيٍ‏ عِبَادَةٌ ترجمه: یادِ علی (ع)، عبادت است 📝برخی از منابع این حدیث: من لا یحضره الفقیه(شیخ صدوق)، ج 2 ، ص 205 و الاختصاص (منسوب به شیخ مفید)، ص 224 و مائة منقبة (ابن شاذان)، ص 136 و مناقب آل ابی طالب (ابن شهرآشوب)، ج 3 ، ص 202 و عمدة عیون صحاح الاخبار (ابن بطریق)، ص 365 و کشف الیقین (علامه حلی)، ص 449 نکات مهم: 1 - منظور از «ذکر امام علی (ع)» این نیست که «یاعلی» بگوییم بلکه مقصود اینست که فضایل و حقانیتِ ایشان را به یاد بیاوریم و بیان کنیم تا فراموش نگردد. در حدیث مورد نظر به طور خاص به ذکر «یاعلی» تأکید نشده بلکه به «ذکر علی (ع)» که معنای فراگیری دارد. ذکر به معنای به یاد داشتن، یاد کردن، توجه داشتن یا توجه دادنِ خود و دیگران به حقایقی است که نباید فراموش گردند. 2 – کسانی که حدیث جعلی «یک یاعلی از 16 هزار ختم قرآن بالاتر است» را ساخته‌اند در واقع به اهل بیت(ع) خیانت کرده‌اند زیرا مکتب تشیع را با «اغراق» و «دروغ» آلوده می‌کنند. #یاعلی #حدیث #عید_غدیر 🌿 هر جمله یا حدیثی را بدون سند معتبر، باور و منتشر نکنیم. 🌿 عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis