خدا دمیده تو را جای روح در بدنم
مگر بدونِ تو هم می‌شود نفس بزنم؟
دلم که هیچ، بگردند درنمی‌آید
به غیرِ عکسِ تو از جیب‌های پیرهنم
من از شکستنِ دندانِ خویش فهمیدم
که چند واژه بزرگ است اسمت از دهنم!
زمانِ گریه‌ٔ سیلاب‌ها؛ منم که تویی
به وقتِ خنده‌ٔ گلبوته‌ها؛ تویی که منم
چنان به جای همه دوست دارمت، گاهی
به اشتباه می‌افتم که در کدام تنم!
و از حریرِ لطیفی مگر بدوزندش
که پیرهن نخراشد تو را فرشته‌زنم...
#سعید_مبشر
@sher_kade
