✴️کانون فرهنگی آموزشی ولایت 📚کلاس های آموزش مداحی:برادران، خواهران، نوجوانان 👈آدرس:تهران، میدان امام حسین(علیه السلام) کنارگذر اتوبان امام علی(علیه السلام) خیابان ثارالله غربی پلاک111 📞تلفن تماس: ۰۲۱۳۳۲۵۰۹۳۰ 09121838268 طاهری

❌پاسخ دکتر مجید طاهری به آنها که در اجرای سبک مولودی و نوحه مشکل دارند: 📌ایراد افرادی که نمی‌توانند ضرب یک مولودی یا نوحه را بطور صحیح اجرا نمایند عدم تمرین لازم است. اگر این افراد فرصت تمرین ندارند باید تمام مناسبت‌های شادی و عزا را در یک یا چند سبکی که از همه ساده‌تر است و با آن‌ها آشنایی و به آن‌ها عادت دارند بخوانند و از خواندن هر سبکی احتراز و اجتناب نمایند. 📚آموزش مداحی #دکترمجیدطاهری را در کانال شعر، سبک و #نکات_مداحی دنبال نمایید. 👇👇👇 https://eitaa.com/sher_sabk_maddahi

#نکات_مداحی #دکترمجیدطاهری 🌟🌟🌟آواز پیشنهادی برای مولودی حضرت زهرا(سلام الله علیها) از آوازهایی که در مولودی‌خوانی استفاده می‌شود چهارگوشۀ: درآمد - زابل - مخالف - رجز از دستگاه چهارگاه است. برای شروع باید پردۀ صدایی مناسب را از بین هفت پرده برگزید. در هنگام خواندن باید چهرۀ مداح شاد باشد و حتی با حرکت دست‌ها به جلو و اطراف، به آن شادی بیفزاید. شعری که برای این آواز انتخاب می‌شود باید مُفرّح باشد، زیرا قرار است شنونده با شنیدنِ آن خوشحال گردد. درآمد 👇👇👇 ابتدا تا که ترنم ز مَلک پیدا شد جلوه‌ای بود که از سیدة‌الزهرا شد زابل 👇👇👇 تا به گلزار خدیجه گل حَورا آمد از طراوت همه افلاک بسی زیبا شد مخالف 👇👇👇 مکه از نور الهیش به خود می‌بالد میهماندار به آوردنِ اعطینا شد رجز 👇👇👇 مصطفی بال‌کشان جانب معراج آمد قاب قوسین به آغوش الهی جا شد مرتضی نغمۀ توحیدزنان می‌آید مأذنه با صلوات از سر شادی پا شد (شعر از مجیدطاهری) 📚آموزش مداحی #دکترمجیدطاهری را در کانال شعر، سبک و #نکات_مداحی دنبال نمایید. 👇👇👇 https://eitaa.com/sher_sabk_maddahi

دستگاه چهارگاه، برای مولودی خوانی حضرت زهرا(سلام الله علیها) 🎤مجیدطاهری

#تاریخ 🌺ولادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) : شیخ طوسى(ره) در «مصباح» و اكثر عُلما ذكر كرده‌اند كه ولادت آن حضرت(س) در روز بیستم ماه جُمادى‌الآخره بوده و گفته‌اند كه در روز جمعه سال دوّم از بعثت بوده و بعضى سال پنجم از بعثت گفته‌اند و علامۀ مجلسى(ره) در «حیاة القلوب» فرموده كه صاحب «عُدَدْ» روایت كرده است كه پنج سال بعد از بعثت حضرت رسالت پناه(ص) حضرت فاطمه(س)از خدیجه متولد شد و كیفیّت حمل خدیجه به آن حضرت چنان بود كه روزى حضرت رسولدر ابطح نشسته بود با امیرالمؤمنین و عمار بن یاسر و منذر بن ضحضاح و حمزه و عباس و ابوبكر و عمر، ناگاه جبرئیل(ع) نازل شد با صورت اصلى خود و بال‌هاى خود را گشود تا مشرق و مغرب را پر كرد و ندا كرد آن حضرت را كه اى محمد(ص) خداوند علىّ اعلا، تو را سلام مى‌رساند و امر مى‌نماید كه چهل شبانه روز از خدیجه دورى اختیار كنى؛ پس آن حضرت چهل روز به خانۀ خدیجه نرفت و روزها روزه مى‌داشت و شب‌ها تا صباح عبادت مى‌كرد و عمّار را به سوى خدیجه فرستاد و گفت: او را بگو كه اى خدیجه نیامدن من به سوى تو از كراهت و عداوت نیست، ولیكن پروردگار من چنین امر كرده است كه تقدیرات خود را جارى سازد و گمان مبر در حق خود جز نیكى و به درستى كه حق تعالى به تو مباهات مى‌كند هر روز چند مرتبه با ملائكۀ خود و باید هر شب در خانۀ خود را ببندى و در رختخواب خود بخوابى و من در خانۀ فاطمه بنت اسد(س) مى‌باشم تا مدّت وعدۀ الهى منقضى گردد؛ و خدیجه هر روز چند نوبت از مفارقت آن حضرت مى‌گریست و چون چهل روز تمام شد جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و گفت: اى محمد ! خداوند علىّ اعلا تو را سلام مى‌رساند كه مهیّا شو براى تحفه و كرامت من، پس ناگاه میكائیل نازل شد و طبقى آورد كه دستمال از سندس بهشت بر روى آن پوشیده بودند و در پیش آن حضرت گذاشت و گفت: پروردگار تو مى‌فرماید كه امشب با این طعام افطار كن و حضرت امیرالمؤمنین(ع) گفت كه هر شب چون هنگام افطار آن حضرت مى‌شد مرا امر مى‌كرد كه در را می‌گشودم كه هركه خواهد بیاید و با آن حضرت افطار نماید، در این شب مرا فرمود كه بر دَرِ خانه بنشین و مگذار كسى داخل شود كه این طعام بر غیر من حرام است؛ پس چون ارادۀ افطار نمود طبق را گشود و در میان آن طبق از میوه‌هاى بهشت یك خوشۀ خرما و یك خوشۀ انگور بود و جامى از آب بهشت، پس از آن میوه‌ها تناول فرمود كه سیر شد و از آن آب آشامید تا سیراب شد و جبرئیل از ابریق بهشت، آب بر دست مباركش مى‌ریخت و میكائیل دستش را مى‌شست و اسرافیل دستش را از دستمال بهشت پاك مى‌كرد و طعام باقیمانده با ظرف‌ها به آسمان بالا رفت. حضرت برخاست كه مشغول نماز شود جبرئیل گفت كه در این وقت نماز تو را جایز نیست (معلوم است كه مراد نمازهاى نافله و مستحبّى است نه نماز فریضه، چه دأب نبى و امام (ع) بر آن است كه نماز را مقدّم بر افطار مى‌دارند) باید كه الحال به منزل خدیجه رَوى و با او مضاجعت نمائى كه حق تعالى مى‌خواهد كه در این شب از نسل تو ذریه‌اى طیّبه خلق نماید. پس آن حضرت متوجّه خانۀ خدیجه(س) شد و خدیجه(س) گفت كه من با تنهائى، الفت گرفته بودم و چون شب مى‌شد درها را مى‌بستم و پرده‌ها را مى‌آویختم و نماز خود را مى‌كردم و در جامۀ خواب خود مى‌خوابیدم و چراغ را خاموش مى‌كردم، در این شب در میان خواب بودم كه صداى دَرِ خانه را شنیدم، پرسیدم كه كیست در را مى‌كوبد كه به غیر محمد(ص) دیگرى را روا نیست كوبیدن آن؟ آن حضرت فرمود: اى خدیجه! باز كن در را كه منم محمد(ص) چون صداى فرح افزاى آن حضرت را شنیدم از جا جستم و در را گشودم و پیوسته عادت آن حضرت آن بود كه چون ارادۀ خوابیدن مى‌نمود آب مى‌طلبید و وضوء تجدید مى‌كرد و دو ركعت نماز به جا مى‌آورد و داخل رختخواب مى‌شد، و در این شب مبارك سحر، هیچ یك از این‌ها نكرد و تا داخل شد دست مرا گرفت و به رختخواب برد و چون از مضاجعت برخاست من نور فاطمه(س) را در شكم خود یافتم. https://eitaa.com/sher_sabk_maddahi

#تاریخ 🌺کیفیت ولادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) امّا كیفیت ولادت با سعادت آن حضرت(س) چنان است كه شیخ صدوق(ره) به سند معتبر از مُفَضّل بن عمر روایت كرده است كه گفت: از حضرت صادق(ع) سؤال كردم كه چگونه بود ولادت حضرت فاطمه(س) ؟ حضرت(س) فرمود كه چون خدیجه(س) اختیار مزاوجت حضرت رسالت(ص) نمود، زنان مكّه از عداوتى كه با آن حضرت(س) داشتند از او هجرت نمودند و بر او سلام نمى‌كردند و نمى‌گذاشتند كه زنى به نزد او برود، پس خدیجه را به این سبب، وحشتى عظیم عارض شد ولیكن عمدۀ غم و جزع خدیجه(س) براى حضرت رسول(ص) بود كه مبادا از شدت عداوت ایشان، آسیبى به آن حضرت(س) برسد. چون به حضرت فاطمه(س) حامله شد، فاطمه(س) در شكم با او سخن مى‌گفت و مونس او بود و او را صبر مى‌فرمود، خدیجه(س) این حالت را از حضرت رسالت(ص) پنهان مى‌داشت، پس روزى حضرت داخل شد شنید كه خدیجه سخن مى‌گوید با شخصى، و كسى را نزد او ندید، فرمود كه اى خدیجه با كه سخن مى‌گوئى؟ خدیجه گفت: فرزندى كه در شكم من است با من سخن مى‌گوید و مونس من است! حضرت(ص) فرمود كه اینك جبرئیل(ع) ، مرا خبر مى‌دهد كه این فرزند دختر است و او است نسل طاهر با میمنت و بركت، و حق تعالى نسل مرا از او به وجود خواهد آورد، و از نسل او امامان و پیشوایان دین(ع) به هم خواهند رسید و حق تعالى بعد از انقضاى وحى، ایشان را خلیفه‌هاى خود خواهد گردانید در زمین. و پیوسته خدیجه(س) در این حالت بود تا آنكه ولادت جناب فاطمه(س) نزدیك شد چون درد زائیدن در خود احساس كرد به سوى زنان قریش و فرزندان هاشم، كس فرستاد كه نزد او حاضر شوند؛ ایشان در جواب او فرستادند كه فرمان ما نبردى و قبول قول ما نكردى و زن یتیم ابوطالب(ع) شدى كه فقیر است و مالى ندارد، ما به این سبب به خانۀ تو نمى‌آئیم و متوجّه امور تو نمى‌شویم. خدیجه(س) چون پیغام ایشان را شنید بسیار اندوهناك گردید، در این حالت ناگاه دید كه چهار زن گندم گون بلند بالا، نزد او حاضر شده و به زنان بنى هاشم شبیه بودند، خدیجه(س) از دیدن ایشان بترسید، پس یكى از ایشان گفت كه مترس اى خدیجه كه ما رسولان پروردگاریم به سوى تو؛ و ما ظهیران توئیم، منم "ساره"، زوجۀ ابراهیم(س) و دوّم "آسیه" دختر مزاحم است كه رفیق تو خواهد بود در بهشت و سوّم "مریم" دختر عِمران است و چهارم "كُلثوم" خواهر موسى بن عمران(س) است، و حق تعالى ما را فرستاده است كه در وقت ولادت نزد تو باشیم و تو را بر این حالت معاونت نمائیم؛ پس یكى از ایشان در جانب راست خدیجه(س) نشست و دیگرى در جانب چپ و سوّم در پیش رو، و چهارم در پشت سر، پس حضرت فاطمه(س) پاك و پاكیزه فرود آمد و چون به زمین رسید، نور او ساطع گردید، به مرتبه‌اى كه خانه‌هاى مكّه را روشن گردانید و در مشرق و مغرب زمین، موضعى نماند مگر آنكه از آن نور روشن شد و ده نفر از حورالعین به آن خانه درآمدند و هر یك اِبْریقى و طشتى از بهشت در دست داشتند و ابریقهاى ایشان مملو بود از آب كوثر، پس آن زنى كه در پیش روى خدیجه(س) بود جناب فاطمه(س) را برداشت و به آب كوثر غُسل یا شست و شو داد و دو جامۀ سفیدى بیرون آورد كه از شیر سفیدتر و از مُشْك و عَنْبَر خوشبوى تر بود و فاطمه(س) را در یك جامه از آن پیچید و جامۀ دیگر را مقنعۀ او گردانید، پس او را به سخن درآورد، فاطمه(س) گفت:اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهِ اِلاَّ اللَّهُ وَاَنَّ اَبی رَسُولُ اللَّهِ سَیِّدُ الاَنْبیاءِ وَاَنَّ بَعْلی سَیِّدُ الاَوْصِیاءِ وَوُلْدی سادَةُ الاَسْباطِ، یعنى گواهى مى‌دهم به یگانگى خدا و به آنكه پدرم رسول خدا(ص) سَیّد پیغمبران است و شوهرم سید اوصیاء پیغمبران(ع) است و فرزندانم سادات فرزندزاده‌هاى پیغمبران(ع) است؛ پس بر هر یك از آن زنان سلام كرد و هر یك را به نام ایشان خواند، پس آن زنان شادى كردند و حوریان بهشت، خندان شدند و یكدیگر را بشارت دادند به ولادت آن سیّدۀ زنان عالمیان(س) ، و در آسمان نور روشنى هویدا شد كه پیشتر چنان نورى مشاهده نكرده بودند، پس آن زنان مقدّسه با خدیجه(س) خطاب كردند و گفتند: بگیر این دختر را كه طاهره و مطهّره است، پاكیزه و با بركت است، حق تعالى بركت داده او را و نسل او را، پس خدیجه(س) آن حضرت را گرفت شاد و خوشحال و پستان خود را در دهان او گذاشت، پس فاطمه(س) در روزى، آن قدر نموّ مى‌كرد كه اطفال دیگر در ماهى نموّ كنند و در ماهى آن قدر نموّ مى‌كرد كه اطفال دیگر در سال نموّ كنند.(قمی، 1377، 165) https://eitaa.com/sher_sabk_maddahi

#سرود به گل طلعت او هر دو جهان زیبا شد ذکر جان و دل ما سورۀ اعطینا شد عصمت کبری خوش آمد خوش آمد بضعۀ طاها خوش آمد خوش آمد یاور مولا خوش آمد خوش آمد امّ ابیها خوش آمد خوش آمد امّ ابیها یا زهرا ، سیدتی یا فاطمه عصمت ذات خدا دیده گشوده به جهان خنده از مقدم او بر لب هر پیر وجوان شفیعۀ محشر آمد خوش آمد حبیبۀ حیدر آمد خوش آمد به نخل عصمت بر آمد خوش آمد عزیز پیغمبر آمد خوش آمد امّ ابیها یا زهرا ، سیدتی یا فاطمه ✍️امیرعباسی

#سرود شده عالمی مُنوّر ز طلوع نور زهرا که جمال حق نمایان شده با ظهور زهرا به حریم قدس او ره نــبُود به جز محمد که جواب «لن ترانی» شِنَوَد ز طور زهرا همه عالم از نشاطش به سرور و وجد آیند که جهان کند تبسّم به گه سرور زهرا به خدا قسم نماند اثری ز قهر آتش دمی از کنار دوزخ فتد ار عبور زهرا همه چشم ما سوا بین شده خیره در جمالش چو بود فروغ عالم ز طلوع نور زهرا دگر ای (حسان) به محشر چه غم از گناه داری که خطای جمله پوشد نظر غَفور زهرا ✍️حبیب الله چایچیان