بوی خون در غروب پیچیده تشنگی در گلوی رود افتاد آب تصویر مبهمی دارد در دلش برزخی کبود افتاد آتش افتاده در دل این باغ زخم هی روی زخم می روید قامت آفتاب خم شده است ماه در حالت سجود افتاد داس ها یک به یک درو کردند غنچه هایی که تازه گل دادند داغ از هر طرف زبانه کشید شعله در دامن وجود افتاد موج اندوه در هوا جاریست باز باران زخم ها کاریست دست های امید گم شده است بر سر سروها عمود افتاد فصل غمگین دیگری از راه میرسد عشق را نشان بدهد یک قبیله ذبیح آورده شعر در خلسه شهود افتاد واژه در واژه گریه خواهم کرد بیت بیت شهید بی سر را ای رسولان غم به پاخیزید عرش از آسمان فرود افتاد #معصومه_سادات_اسدیان #سلام_بر_حسین