مرحومه سروراعظم باکوچی معروف به «سپیده کاشانی» سال ۱۳۱۵ در کاشان متولد شد. از کودکی به ادبیات علاقه داشت و با مهاجرت به تهران در ۱۶ سالگی سرودن برای او جدی شد. سپیده‌ کاشانی‌ از سال‌ ۴۷ همکاری‌ خود را با مطبوعات‌ کشور آغاز كرد و در سال ۵۲ نخستین مجموعۀ اشعارش به چاپ رسید. با اوج‌گیری مبارزات بر ضد رژیم پهلوی و پیروزی انقلاب، قدم به میدان نهاد و در فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی شرکت کرد و در دوران دفاع مقدس در جبهه حضور داشت. کاشانی مدتی عضو «شورای شعر و ادب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» و «شورای شعر بنياد فرهنگی ۱۵ خرداد» بود. این شاعر انقلابی سرانجام در ۱۲ بهمن ۱۳۷۱ درگذشت و در بهشت زهرا «علیهاالسلام» به خاک سپرده شد. از آثار وی می‌توان به «پروانه‌های شب»، «هزار دامن گل سرخ» و «حکایت آنان که بقا را در بلا دیدند» اشاره کرد. #معرفی_شاعر #سپیده_کاشانی 📜 @sheraneh_eitaa

دمی جستجو کن، که در دفتر من بیابی مرا، ای گل خاطر من به هر سطر: از پای اندوه نقشی به هر گام آواز چشم تر من مرا دست‌ها پر شد از طول باران بلند است از بخت خوش اختر من چه شد سِحرِ یشمین باد بهاران که سبزه به‎خواب‌ست در باور من؟ سحر جامه از نام من کرده بر تن چرا شب کشیده‌ست سر از بر من؟ من آن بوتۀ بی‌پناه کویرم که خاک تب‌آلود شد بستر من زمستان سردی‌ست در سینه پنهان گران‎بار دردی‌ست بر پیکر من مرا آتشی هست در جان، که ترسم به دریاچۀ باد ریزد پر من مرا بی من ای دوست آنگه شناسی که در دست باد است خاکستر من #شعر #سپیده_کاشانی 📜 @sheraneh_eitaa

شاعر زنی که در جبهه های جنگ شعر می خواند، سپیده کاشانی #سپیده_کاشانی 📜 @sheraneh_eitaa