طبیعت معبدی است که ستون‌های زنده‌اش گاه می‌گویند کلماتِ گنگی را. آدمی می‌گذرد از جنگلِ انبوهِ تمثیل‌ها که او را می‌نگرند با نگاه‌های آشنا. به‌سانِ پژواک‌های بلندی که در دوردست درمی‌آمیزند در وحدتی ژرف و ظلمانی گسترده چون آسمان و چون روشنایی عطرها و رنگ‌ها و اصوات به هم پاسخ می‌گویند. عطرهایی گاه تازه چون تنِ کودکان لطیف چون نوای نی، سرسبز چون مرغزاران، و عطرهای دیگر فاسد، غنی، فتح‌کنان، به انبساط چیزهای بی‌پایان مانندِ عنبر و مُشک و عود و کندر می‌سرایند هیجان حواس و شور روان را. #شارل_بودلر #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

عجیب سرنوشتی است آنجا که مقصد مدام جابه‌جا می‌شود و چون در هیچ کجا نیست، همه جا می‌تواند بود آنجا که انسان، که امیدش هرگز خستگی نمی‌گیرد در طلب آرامشی کوتاه همواره می‌دود چون دیوانه‌ای. #شارل_بودلر #شعر 📜 @sheraneh_eitaa