محمدعلی صاعد اصفهانی ۱۰ دی ۱۳۰۴ در اصفهان چشم به جهان گشود. خواندن، نوشتن و قرائت قرآن را از ۵ سالگی نزد پدرش میرزا اسدالله آموخت. پدر که از علاقه فرزندش به شعر آگاه بود او را از کودکی به انجمن عشیق، نزد صغیر اصفهانی و میرزا عباس‌خان شیدا برد. صاعد، تخلص او بود که بعدها آن را به‌عنوان نام خانوادگی خود قرار داد. وی یکی از صائب‌شناسان است و مقالاتی در این زمینه تألیف کرده است. صاعد از سال ۱۳۵۴ ریاست انجمن «کمال» را بر عهده داشت و چندین سال نیز مدیر انجمن «صائب» بود. وی ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ از دنیا رفت و در قطعه هنرمندان باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد. از آثارش می‌توان به «سرود روح‌القدس»، «تجلی در منا» و «مجموعه مقالات سبک هندی» اشاره کرد. #معرفی_شاعر #صاعد_اصفهانی 📜 @sheraneh_eitaa

بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را بگیر ساغر پُر از میِ ولایت را گذار بر دگران خوان «منّ و سلوی» را به زیر سایۀ نخلی نشین که پرتو آن به زیر سایه گرفته‌ست نخل طوبا را... درآ به وادی ایمن که نخل طور این‌جاست بیار دیدۀ پاک و نگر تجلّا را بیا در آینۀ طلعتِ امام جواد ببین هرآینه انوار حق‌تعالی را بخواه هر چه که خواهی مراد خود ز جواد بخواه حاجت و بشنو ندای بُشری را شفیع ساز به درگاه حق، امام نُهُم جواد، نوگُلِ باغ علیِ موسی را «تقی» که دوخته خیاط لم‌یزل از لطف به قد سرو رسایش لباس تقوا را... به غیر نخلِ امامت به بوستانِ وجود نیاورد بَرِ آرامش و تسلّا را... #صاعد_اصفهانی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa