عباس شاه‌زیدی سال ۱۳۴۷ در اصفهان متولد شد. وی در جوانی با علاقه‌ای که به شعر داشت در کنار تحصیل، به سرودن پرداخت. او از محضر اساتیدی چون منوچهر قدسی و صاعد اصفهانی بهره برد و تخلص «خروش» را برای خود برگزید. شاه‌زیدی فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی‌ارشد از حوزۀ علمیۀ اصفهان بوده و علاوه بر شعر در زمینۀ نویسندگی، نقد آثار ادبی و داوری کنگره‌های شعر فعالیت می‌کند. او مسئولیت شورای شعر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان و کانون نخبگان شعر اصفهان را بر عهده داشته است. «این شعر مرا کشت»، «پرسه‌های بی‌پایان» و «دوبیتی‌های من عین لهوف است» از آثار او است. #معرفی_شاعر #عباس_شاه‌_زیدی 📜 @sheraneh_eitaa

در آغوش آیینه‌ها بوده‌ام نمی‌دانی ای دل کجا بوده‌ام... تو گویی در این سیر چون عطر گل روی شانه‌های صبا بوده‌ام... به دور حرم توی صحن عتیق کبوتر کبوتر رها بوده‌ام نه در قید دنیا نه در بند خویش که فارغ از این ماجرا بوده‌ام طلا شد مس روحم امشب که من کنار رواق طلا بوده‌ام... میان دل عاشق من کسی اگر بوده او بوده تا بوده‌ام گرفتم از او هرچه می‌خواستم به والله حاجت‌روا بوده‌ام... اگر شاعرم بی‌خبر نیستید که من ریزه‌خوار شما بوده‌ام برای شفا تا سحر ملتجی به دیوار دارالشفا بوده‌ام من آخر به مهمانی حضرتِ علی بن موسی الرضا بوده‌ام #عباس_شاه‌_زیدی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa