محمدعلی مردانی ۵ مهر ۱۳۰۱ در خمین دیده به جهان گشود. از کودکی به شعر علاقه داشت و با عزیمت به تهران در انجمن‌های ادبی حضور فعال داشت. عرق مذهبی او سبب شد تا از همان ابتدا به‌عنوان شاعری آیینی شناخته شود. مردانی سال‌ها دبیر انجمن «دانشوران» بود. او در تأسیس انجمن «نغمه‌سرایان مذهبی» در سال ۱۳۵۱ نقش داشت که جلسات آن در منزل وی برگزار می‌شد. او پس از انقلاب به عضویت شورای شعر وزارت ارشاد اسلامی و واحد ادبیات حوزه هنری درآمد. مردانی از شاعرانی است که در جبهه حاضر بود و با اشعارش باعث تقویت روحیه رزمندگان می‌شد. او در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۷۸ درگذشت و در مقبرة‌الشعرای بهشت زهرا(علیها‌السلام) به خاک سپرده شد. «حریم عشق»، «طلوع خورشیدها»، «مجموعه آفتاب» و «یوسف دل» از آثار او است. #معرفی_شاعر #محمدعلی_مردانی 📜 @sheraneh_eitaa

تا به سر باشد مرا سودای او می سپارم جان به خاک پای او سود من این بس که تا پایان عمر سوختم در آتش سودای او او مراد سینه ی سوزان من من مرید شیوه ی شیوای او او زلال عشق در مینای جان جان خمار دُردی صهبای او اوست دل را ساقی بزم وفا دل،عطشناک می مینای او عقل سرگردان بود در کوی عشق عشق مات جلوه ی سیمای او او تجلی بخش شام تار دل دل گرفتار رخ زیبای او او طبیب درد بی درمان او ما مریض عشوه ی ایمان او او فروغ دیده ی بیمار ما چشم ما محو قد رعنای او هست گردون تابع ما تا بود بر سر ما سایه ی بالای او از نوای ما جهانی سرخوشند چون نوای ما بود از نای او نینوایی شد دل عالم چو گشت خاک گرم کربلا ماوای او نیست غیر از ساختن تا سوختن سوز و ساز عاشق شیدای او زد چو مردانی قدم در راه عشق ماسوای الله پر شد از غوغای او #شعر #محمدعلی_مردانی 📜 @sheraneh_eitaa