مهستی گنجوی با نام اصلی منیژه، شاعر فارسی‌سرای که در سدهٔ پنجم و ششم هجری قمری می‌زیسته‌است. مه‌ستی متشکل از دو واژهٔ «مَه» (ماه) و «سِتی» (خانم)برابر با واژه «ماه‌بانو» است. مهستی پس از خیام، برجسته‌ترین رباعی‌سرای ایران به‌شمار می‌آید و او را پایه‌گذار مکتب شهرآشوب در قالب رباعی می‌دانند.مهستی گنجوی از شاعران زن متقدم تاریخ ادبیات فارسی و همدوره با غزنویان بوده است. همسر وی را امیراحمد پسر خطیب گنجه و سال وفات وی را ۵۷۶ یا ۵۷۷ هجری قمری نوشته‌اند. از وی کتاب کامل و مستقلی باقی نمانده است. #مهستی_گنجوی #معرفی_شاعر 📜 @sheraneh_eitaa

چشمم چو بچشم خویش چشم تو بدید نی چشم تو خواب چشم از چشم رمید ای چشم همه چشم بچشمت روشن چون چشم تو چشم من دگر چشم ندید #شعر #مهستی_گنجوی #رباعی 📜 @sheraneh_eitaa

بازار دلم با سرِ سودات، خوش‌ست شطرنج غمم با رخ زیبات خوش‌ست دائم داری مرا تو در خانهٔ مات ای جان و جهان مگر که با مات خوش‌ست #مهستی_گنجوی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

با خصمِ مَنَت ، همیشه دمسازی‌هاست با ما سخنت ز روی طنازی‌هاست بر عِز خود و ذلت من بیش مناز کاندر پس پردهٔ فلک بازی‌هاست #مهستی_گنجوی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

ای دل از عشق گر دمی یابی بر کف خاک آدمی یابی گر دمی خفته عشق در دیده از ازل تا ابد دمی یابی پادشاهی کنی سلیمان وار اگر از عشق خاتمی یابی #شعر #مهستی_گنجوی 📜 @sheraneh_eitaa

در فغانم از دل دیرآشنای خویشتن خو گرفتم همچو نی با ناله‌های خویشتن جز غم و دردی که دارد دوستی‌ها با دلم یار دلسوزی ندیدم در سرای خویشتن من کیم؟ دیوانه‌ای کز جان خریدار غم است راحتی را مرگ می‌داند برای خویشتن شمع بزم دوستانم زنده‌ام از سوختن در ورای روشنی بینم فنای خویشتن آن حبابم کز حیات خویش دل برکنده‌ام زان که خود بر آب می‌بینم بنای خویشتن غنچه پژمرده‌ای هستم که از کف داده‌ام در بهار زندگی عطر و صفای خویشتن آرزوهای جوانی همچو گل بر باد رفت آرزوی مرگ دارم از خدای خویشتن همدمی دلسوز نبود «مهستی» را همچو شمع خود بباید اشک ریزد در عزای خویشتن #مهستی_گنجوی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

شبها که بناز با تو خفتم همه رفت درها که بنوک مژه سفتم همه رفت آرام دل و مونس جانم بودی رفتی و هر آنچه با تو گفتم همه رفت #شعر #مهستی_گنجوی شبتون در پناه حق 📜 @sheraneh_eitaa

افسوس که اطراف گلت خار گرفت زاغ آمد و لاله را بمنقار گرفت سیماب زنخدان تو آورد مداد شنگرف لب لعل تو زنگار گرفت #شعر #مهستی_گنجوی 📜 @sheraneh_eitaa

زلف تو چو آه من درازی دارد خلق خوش تو بنده نوازی دارد چشم خوش تو دوست از آن میدارم کز منت سرمه بی نیازی دارد #شعر #مهستی_گنجوی 📜 @sheraneh_eitaa

غم با لطف تو شادمانی گردد عمر از نظر تو جاودانی گردد آباد بدوزخ برد از کوی تو خاک آتش همه آب زندگانی گردد #شعر #مهستی_گنجوی 📜 @sheraneh_eitaa

غم با لطف تو شادمانی گردد عمر از نظر تو جاودانی گردد آباد بدوزخ برد از کوی تو خاک آتش همه آب زندگانی گردد #شعر #مهستی_گنجوی 📜 @sheraneh_eitaa

بازار دلم با سر سودات خوش‌ست شطرنج غمم با رخ زیبات خوش‌ست دائم داری مرا تو در خانهٔ مات ای جان و جهان مگر که با مات خوش‌ست #مهستی_گنجوی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa