میرزا محمدشفیع شیرازی متخلص به «وصال» و معروف به «میرزا کوچک» سال ۱۱۹۷ ه.ق در شیراز متولد شد. او از شاعران مکتب بازگشت است و از راه کتابت قرآن امرار معاش می‌کرد. او در خطاطی خبره بود و قرآنی را با هفت نوع خط به رشته تحریر درآورد و به فتحعلی شاه هدیه داد. شش فرزند او نیز در شعر و خوشنویسی معروف بودند. وصال از علاقه‌مندان به مطالعه بود و کثرت مطالعه سبب شد تا در اواخر عمر نابینا شود. وی سال ۱۲۶۲ ه.ق درگذشت و در حرم شاهچراغ به خاک سپرده شد. «صبح وصال» که به سبک گلستان نوشته شده است، مثنوی «بزم وصال» و تکمیل مثنوی «فرهاد و شیرین» وحشی بافقی از آثار او است. «دیوان وصال شیرازی» دربردارنده اشعار او می‌باشد. #وصال_شیرازی #معرفی_شاعر 📜 @sheraneh_eitaa

شرط محبت است به‌جز غم نداشتن آرام جان و خاطر خرم نداشتن از غیر دوست روی نمودن به سوی دوست الا خدای در همه عالم نداشتن... گر سر به یک اشارۀ ابرو طلب کند سر دادن و در ابروی خود خم نداشتن معشوق اگر دو دیده پر از خون پسنددش عاشق به‌جز سرشک دمادم نداشتن گر کام تلخ و لخت جگر خواهد از کسی در کاسه جای شهد به‌جز سم نداشتن... زان‌سان که خورد سودۀ الماس مجتبی درهم نکرد روی خود، اهلاً و مرحبا... :: در تاب رفت و تشت به بر خواند و ناله کرد آن تشت را ز خون جگر دشت لاله کرد خونی که خورد در همه عمر از گلو بریخت خود را تهی ز خون دل چند ساله کرد نبود عجب که خون جگر ریخت در قدح عمریش روزگار همین در پیاله کرد... نتوان نوشت قصۀ درد دلش تمام ورنه توان ز غصه هزاران رساله کرد... آه از دل مدینه به هفت آسمان گذشت آن روز شد عیان که رسول از جهان گذشت :: از چیست یا رسول که بر خوان ابتلا گردون تو را و آل تو را می‌زند صلا؟... ای عرش! گوشواره مگر گم نموده‌ای زیرا که گه به یثربی و گه به کربلا طوفان نوح پیش وی از قطره کمتر است گو کائنات جمله بگریند برملا ذکر مصیبت شهدا چند می‌کنی؟ آتش زدی به جان و دل مرد و زن، دلا! بس کن دمی ز تعزیه، مدح نبی سرای چون اصل این طریقه بکا باشد و ولا مدح نبی سرای که بی‌مدحت رسول خدمت نشد ستوده و طاعت نشد قبول... #وصال_شیرازی #شعر #امام_حسن 📜 @sheraneh_eitaa