ای فتنهٔ عالم به نگاه! این چه جمال است؟ کز وصف جمال تو زبانم همه لال است! جانا دل من سوخت ز داغ لبت، آخر: تا کی دل من تشنه ی این آب زلال است بگذار که قربان شوم این شمع رخت را در مذهب ما سوزش پروانه وصال است ما را هوس وصل لب و زلف تو هیهات! عمر خضر و آب بقا، فکر محال است! این طلعت زیبای ترا مه نتوان گفت کاین ثابت و آن سوخته ی برق زوال است «شاید به دمم فاتحه ای عین کمال است کس ماه ندیده است که در عین کمال است» دور از تو چنان زار و نزار است «وفایی» گویی که زمهجوری خورشید هلال است #شعر #وفایی_مهابایی 📜 @sheraneh_eitaa