ز موج دریا این آبر آسمان آهنگ کشیر رایت پروین نمای بر خرچنگ مشعبد آمد پروین او ، که در دل کوه چو وهم مرد مشعبد همی نماید رنگ سپهر رنگین زو گشت کوه سیم اندود ستاره وار روان بر سپهر رنگین رنگ سحاب گویی در منضدست بکیل شمال گویی عود مثلثست بتنگ شکفته شاخ سمن گرد بوستان گویی همی بر آرد در ثمین هزار از سنگ دهان ابر بهاری همی فشاند در گلوی مرغ نو آیین همی نوازد چنگ ز شاخهای سمن مرغکان باغ پرست بلحن باربدی بر کشیده اند آهنگ دهان لاله تو گویی همی که نوش کند بروی سبزۀ زنگار گون نبید چو زنگ چو ابر فندق سیمین بر آید آن ریزد بر آرد از دل پیروزه شکل سیمین زنگ مشعبدیست که بر خرد مهره های رخام بحقهای بلورین همی کند بیرنگ زمین ز زخم صبا شد نگارخانۀ چین چمن ز شاخ سمن شد بهار خانۀ گنگ شکفته لاله تو گویی همی که عرضه کنند بزیر سایۀ رایات سرخ لشکر زنگ بزخم نازده ، برق از مسام سنگ سیاه همی فشاند خون چون سنان شاه بجنگ گزیده شمس دول ، شهریار کهف امم طغانشه بن محمد طبایع فرهنگ رکاب مرکب او بر کرانۀ خورشید زبان نیزۀ او در دهان هفت اورنگ سخاوت وهمم وکلک و طبع روشن او ز چرخ و انجم و افلاک و کوه دارد ننگ زرشک زین پلنگش ، زچرخ ، بدر منیر سیاه وزرد نماید همی چو پشت پلنگ هلاک دشمن او را ، ز هند و از بلغار شکنج وافعی روید بجای رمح وخدنگ نماید از دل شاه و بقا و همت او زمانه کوته وافلاک خرد و دریا تنگ بدان سبب که ورا بندگان ز چین آرند بشبه مردم روید بحد چین سترنگ ایا ز گوشۀ تاج تو چرخ جسته علو ویا ز پایۀ تخت تو خاک برده درنگ تویی که پیش تو شیر ژیان چنان باشد که پیش شیر ژیان دست بسته رو به لنگ خدنگ پر مکش اندر کمان ، که گاه کشاد زمین ندارد در خورد سیر او فرسنگ چنان رود ، که ز آسیب نصل خون آلود کند کنارۀ گردون چو نار گون نارنگ هزار لشکر داری ، که هر یکی زیشان فزون ترند ز دیو پلید و از ارژنگ زمانه سیرت و دریا نهیب و چرخ توان سهیل رایت و مه چتر و مشتری فرهنگ چو رستم آسا در چنگ تیغ کینه کشند بچهر دیو سپید اندر افکنند آژنگ بیک اشارت تو در زمان گشاده کنند ز هند تا بلغار و ز روم تا کیرنگ تویی که ناز مخالف کنی بنیزه نیاز تویی که شهد معادی کنی بکینه شرنگ سنان خصم ترا گر ستاره وصف کنم ستاره در روش آسمان بر آرد زنگ صدف چو بیند تیغ نهنگ وار ترا فرو رود گهر از حلق او بکام نهنگ بدان امید که ارواح دشمنت در رزم شود چو گوهر تیغ تو ارغوانی رنگ شهاب را بکمان بر نهی چو چوبۀ تیر سپهر را بحنا در کشی چو حلقۀ تنگ زمان زمان بفلک بر ، سهیل مرجان جرم ز سیر و ز حرکت جمله باز دارد چنگ مگر که شاه ز بهر نگین خاتم ملک بدست همت عالی بدو کند آهنگ اگر چه خاتم ملک سپهر صحن ترا ستارۀ فلکی به بود ز پارۀ سنگ مکن ، شها، که گر این پایه او بدست آرد بر آفتاب کند پرده های گردون تنگ همیشه تا نرود بر سپهر چشمۀ آب همیشه تا نبود در ستاره چوب زرنگ موافق تو کند در سعود ناز و طرب مخالف تو کند در عنا غریو و غرنگ #شعر #ازرقی_هروی 📜 @sheraneh_eitaa

ای ماه به روی لاله رنگ آمده ای از سینه و دل حریر و سنگ آمده ای گر تو به دهان و چشم تنگ آمده ای دلتنگ چرایی ؟ نه به جنگ آمده ای #شعر #عنصری 📜 @sheraneh_eitaa

از شب نصیب بیخبران خواب غفلت است زین سرمه فیض دیده بیدار می برد #صائب_تبریزی #شعر شبتون در پناه حق 📜 @sheraneh_eitaa

اندام تو ای شاخِ گل! از بس که لطیف است چون پرتو خورشید در آغوش نگنجد #سالک_قزوینی #شعر |صبحتون بخیر و پر برکت 🌸🍃 📜 @sheraneh_eitaa

من سوء حظي نسيت أن الليل طويل... و من حسن حظك تذكرتك حتى الصباح... از بخت بدم بردم از ياد درازی شب را و از بخت خوشت تا صبح به یاد تو بودم... #محمود_درويش #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

سلام صبح بخیر من هم شعر میگم میشه شعرهایم را برای شما بفرستم با تشکر فراوان ✍️سلام مخاطبان گرامی! ارسال آثار نیازی به اجازه ما ندارد، آثارتان را بفرستید در صورت مناسب بودن در نوبت انتشار قرار می گیرند. 📜 @sheraneh_eitaa

سلام علیکم، چند روزی است که مخاطبین کانال شاعرانه، به شدت در حال ریزش است. شاید علت این اتفاق نحوه‌ی انتخاب و بارگذاری اشعار ارسالی، باشد. حقیقتا برای خودم خوشایند نیست که از دو روز قبل هیچ شعری از بنده را در کانال، بارگذاری نمی‌کنید... به عنوان دبیر ادبیات فارسی، عرض می‌کنم که در انتخاب اشعار و محتوای کانال خود، دقت نظر بیشتری داشته باشید. ✍️سلام علیکم ضمن تشکر اول اینکه ریزش شدیدی وجود ندارد، دوم اینکه قرار نیست در این کانال اشعار مخاطبان گذاشته شود، اصل این است اشعار شاعران مطرح منتشر شود، روزی دو پست هم از آثار ارسالی مخاطبان گذاشته می شود که طبیعتا باید گزینش شوند. بدیهی است قرار نیست هر کس هر اثری می فرستد توقع انتشارش را داشته باشد. 🌹🌹🌹🌹

تو گل سرخ منی تو گل یاسمنی تو چنان شبنم پاک سحری؟ نه، از آن پاکتری. تو بهاری؟ نه، بهاران از توست... #حمید_مصدق #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

💠۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی گرامی باد. چو ضحاک شد بر جهان شهریار بر او سالیان انجمن شد هزار سراسر زمانه بدو گشت باز برآمد بر این روزگار دراز نهان گشت کردار فرزانگان پراگنده شد کام دیوانگان هنر خوار شد جادویی ارجمند نهان راستی آشکارا گزند شده بر بدی دست دیوان دراز به نیکی نرفتی سخن جز به راز دو پاکیزه از خانهٔ جمّشید برون آوریدند لرزان چو بید که جمشید را هر دو دختر بدند سر بانوان را چو افسر بدند ز پوشیده‌رویان یکی شهرناز دگر پاکدامن به نام ارنواز به ایوان ضحاک بردندشان بر آن اژدهافش سپردندشان بپروردشان از ره جادویی بیاموختشان کژی و بدخویی ندانست جز کژی آموختن جز از کشتن و غارت و سوختن #شعر #فردوسی 📜 @sheraneh_eitaa

ظهور کن که جهان سخت زار و بیمار است خلاف ظاهر پُر جلواه‌اش، لجنزار است عجب، که مردم دنیا هنوز در خوابند که شب برای طلوع رُخِ تو بیدار است نیامدی؛ همه دیدند بی‌حضور شما سَرِ عدالت و پاکی همیشه بر دار است امام سبزه و باران، امام بی‌یاران بیا که کاخِ ستم با ظهور تو خوار است بیا که نانِ یتیمانِ شهر آجر شد فقط برای یتیمان دلِ تو غمخوار است تویی تو، دلبر زهرا و نور چشم علی گُلی که کُلِّ جهان در مَعیتت خار است گناه کردم و دیدی، به لطف بخشیدی گذشت و مِهر و عُطوفت، صفات دلدار است کرامتت حسنی و شجاعتت علوی به دستِ پُر کَرَمت عالمی بدهکار است هراس ظالمِ خونخوار، از ظهور شماست تو قادری و خدایت، خدای قهّار است خلاصه‌ی همه‌ی انبیاء تویی آقا شفیع روز جزایِ کسی که بدکار است بیا امامِ زمان، ای امام خوبی‌ها که در نبودنِ تو روز هم شبِ تار است #میلاد_الماسی #شعر #امام_زمان #سه_شنبه_های_مهدوی 📜 @sheraneh_eitaa

محمدمهدی الهی قمشه‌ای در ۱۲۸۰ خورشیدی در شهرضا (قمشه سابق) در استان اصفهان دیده به جهان گشود در پنج سالگی به مکتب رفت و تا هفت سالگی مقدمات را فرا گرفت. سپس نزد پدر و استادان آن شهر به تحصیل علم و ادب پرداخت. الهى قمشه اى از دوران نوجوانى با احساسات ظریف شاعران انس و الفت داشت. در آیینه شعر توانایی هاى خود را بروز داد و معارف دینى، باورهاى شیعى، مضامین قرآن و روایى و نیز محبت توأم با معرفت به پیشگاه اهل بیت علیهم السلام را با ذوق لطیف خویش ممزوج ساخت و از زبان شعر به تشریح مباحث اعتقادى، کلامى و معرفى ستارگان درخشان آسمان امامت و ولایت پرداخت. رگه هایى از عرفان اسلامى در اشعارش به جهان بینى وى رنگ و بوى حکمت عملى بخشیده است. معارف قرآنى، حکمت هاى عالى و براهین فلسفى را با هم آشنایى داده و از آن ها نتایج اخلاقى مى گیرد و مى کوشد تا خواننده را از خواب غفلت بیدار نموده، جان و خرد خفته اش را حیات روحانى و ابتهاج معنوى بخشد. مناجات با خداوند در اشعار این حکیم سخنور به وفور دیده مى شود. علامه حسن زاده آملى نوشته است: از اول تا آخر دیوانش یک کلمه لغو نمى یابى، دیوانش از فاتحه تا خاتمه شور و نوا و سوز و گداز است، از طلعت دیوانش فروغ آن انّ من الشعر لحکمة ساطع و از صداقت بیانش شروق انّ من البیان لسحرا طالع است. نازکى اشعارش خود برهان ناطق و تقریظ مرحوم ملک الشعراء بهار بر اشعارش شاهدى صادق است. این بنده گوینده اى از معاصرین را نمى شناسد که آن همه مضامین رفیع حکمت و معانى منیع عرفان را به این سبک روان به رشته نظم کشیده باشد: دقیقه هاى معانیش در سواد حروف چو در سیاهى شب روشنى پروین بود دیوان «الهى» مجموعه گرانبارى است که پاره اى از درّهاى شاهوارش در شرح خطبه امیرالمؤمنین علیه السلام در نشانه هاى پارسایان به نام نغمه الهى مى باشد. قسمت دیگرش در ذکر حماسه پرشور کربلا با عنوان نغمه حسینى است و بخشى از آن شامل قصایدى متین حاوى پندهاى نغز حکیمان و روشن ضمیران است و ختامش با غزل هایى وزین و عالى مضامین، قطعات و رباعیاتى دلپذیر صورت گرفته است. ملک الشعراى بهار در خصوص سروده هایش مى گوید: «...گوینده این اشعار... عروض را دماغ موزون او پیدا کرده و قافیه را ذوق فطرى او تشخیص داده (است)... و آن چه با ذوق خاص او راست آمده درست یافته و بکار بسته است. از هیچ کس مدح ننموده و به کلى از مدح و اسلوب قصاید مدیحه که در ادبیات پارسى بابى بزرگ است کناره گرفته و در غزل نیز به مذاق اهل حال - حالى بین فلسفه و عرفان و شریعت - برگزیده است...». سرانجام در حالى که آن حکیم نامدار به اصلاح خلاصة التفاسیر خود مشغول بود، در شب سه شنبه ۱۲ ربیع الثانى ۱۳۹۳ ه.ق (۲۵ اردیبهشت ۱۳۵۲) دعوت حق را لبیک گفت و به سراى باقى شتافت. پیکر پاکش از تهران به قم انتقال یافت و در جوار بارگاه حضرت معصومه سلام الله علیها در قبرستان وادى السلام این شهر (اتاق شماره ۱۹) به خاک سپرده شد. #محی_الدین_مهدی_الهی_قمشه_ای #معرفی_شاعر 📜 @sheraneh_eitaa

#محی_الدین_مهدی_الهی_قمشه_ای #معرفی_شاعر