کسی نخواند غزل‌های غم گریسته را نوشته‌های ز چشم قلم گریسته را عجیب نیست که آتش به هم بیامیزد دو‌ شمع همدمِ تا صبحدم گریسته را هوای دیدن دریا، رسانده‌ است به هم دو جویبار به هر پیچ و خم گریسته را به غیر شانهٔ هم هیچ تکیه‌گاهی نیست دو مست سرخوش در هر قدم گریسته را غمت مباد که دنیا ز هم جدا نکند رفیق‌های در آغوش هم گریسته را #فاضل_نظری #شعرکده @sherkade_mgh

رسید لب به لب و بوسه های ناب زدیم دو جام بود که با نیت شراب زدیم دو گل که با عطش بوسه های پی در پی به روی پیرهن سرخشان گلاب زدیم نه از هوس که ز جور زمانه! لب به شراب اگر زدیم برای دل خراب زدیم... مؤذنا به امید که می زنی فریاد؟! تو هم بخواب که ما خویش را به خواب زدیم مگرد بی سبب ای ناخدا که غرق شده است جزیره ای که به سودای آن به آب زدیم! #فاضل_نظری #شعرکده @sherkade_mgh

دمی از خاک با شوق تجلّی سر برآوردن نمی‌ارزد به عمری خاک عالم بر سر آوردن من از شرمندگی چون لاله‌های واژگون عمری‌ست به سوی آسمانم نیست روی سر برآوردن کسی باور نخواهد کرد اعجاز تو را ای عشق! برای "خودپرستان" تا به کی "پیغمبر" آوردن تو خضر واقف از غیبی و من موسای بی‌صبرم چه دشوار است از کار تو ای دل سر درآوردن بپرسید از کمانداران ابرویش چرا باید به قصد کشتن یک نیمه‌جان صد لشکر آوردن به غیر از وعدهء پاییز معنایی نخواهد داشت برای باغ پیغام بهاری دیگر آوردن یکی از پیله‌‌ها لرزید، چشم شمع‌ها روشن! مبارک باد! از پروانه‌ها خاکستر آوردن #فاضل_نظری #شعرکده @sherkade_mgh